Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για τους τρόπους που ήρθε αυτή η ψυχοβγαλτική νίκη επί της Αλμπα Βερολίνου και για τη σημασία της που λίγοι καταλαβαίνουν.
Δεν ξέρω πόσοι από σας στο εύστοχο τρίποντο του Κώστα Παπανικολάου το οποίο μετέτρεψε το σκορ σε 80-72, κάνατε ένα μακρόσυρτο «ουφ» από την ανακούφιση της νίκης. Εγώ σηκώνω το χέρι ψηλά, ήμουν ένας από αυτούς. Το παιχνίδι με την Αλμπα έκρυβε παγίδες λόγω της κούρασης που υπάρχει στους «ερυθρόλευκους», λόγω της ήττας στο Τελ Αβίβ, λόγω ότι παιζόταν 48 ώρες μετά και υπήρχε ανάγκη για ενέργεια και λόγω του ότι η γερμανική ομάδα παίζει ένα ιδιαίτερο στυλ μπάσκετ «βρέξει, χιονίσει».
Το παιχνίδι ήταν ψυχοβγαλτικό και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποτιμάμε τη νίκη επί της Αλμπα. Γενικά δεν πρέπει να υποτιμάμε οποιαδήποτε νίκη στην Ευρωλίγκα. Η ομάδα δεν έθελξε με την παρουσία της, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις μιλούν οι προσωπικότητες και η εμπειρία.
Το έντονο ελληνικό στοιχείο ήταν αυτό το οποίο έκρινε το αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός μπήκε στην τελευταία κρίσιμη περίοδο με Σλούκα, Λαρεντζάκη, Παπανικολάου, Βεζένκοβ και Μπολομπόι. Δεν υπάρχει ομάδα στην Ευρώπη με τόσο έντονη επιρροή στο παιχνίδι της χάρη στους γηγενείς παίκτες της. Καμία. Ολοι βγήκαν μπροστά. Όλοι πρόσφεραν. Όλοι θυσιάστηκαν στο παρκέ. Γιατί όλοι ήξεραν τι διακυβευόταν στο συγκεκριμένο ματς.
Ο αρχηγός της ομάδας σε δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι έχει κομβικό ρόλο επιθετικά σε τόσο μεγάλο βαθμό. Αισθανόταν κουρασμένος, αλλά δεν άφησε το μυαλό του να υποκύψει και στο τέλος έκανε τα πάντα. Αμυνα, ριμπάουντ, τρίποντα, αιφνιδιασμούς, tip in.
