Ο προπονητής της Αλ-Μανάμα απ’ το Μπαχρέιν, Λίνος Γαβριήλ, «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Μπασκετικοί μετανάστες» του ΕΟΚ WebRadio με τον Γιάννη Σταυρουλάκη.
Μεταξύ άλλων, είπε:
Για το πώς βρέθηκε στο Μπαχρέιν: «Είχα τελειώσει μια χρονιά στην Κύπρο το 2018 και ήρθε μια πρόταση που ήταν για 1-2 μήνες στο Μπαχρέιν. Είχα έρθει για τα play-offs, δεν πήγαμε καλά, ήταν προς το τέλος. Όταν είχα έρθει τότε είχα πάρει την ομάδα Αλ-Αχλί Μπαχρέιν στα play-offs. Ήξεραν τη λογική μου που ήταν εντελώς διαφορετική από αυτών εδώ. Ερχόμενος μετά στην Αλ-Μανάμα με γνώριζαν σαν προπονητή. Ήρθε και η επιτυχία εκείνης της χρονιάς, ο τίτλος μετά από 4 χρόνια, οπότε όλο αυτό ”κούμπωσε” και δεν υπήρχε οποιαδήποτε αντίδραση στο να υπάρχουν έξτρα ευαισθησίες όπως γίνεται συνήθως εδώ».
Για τις εντυπώσεις του απ’ τη θητεία του στο Μπαχρέιν: «Ο καθένας θέλει να έχει επαγγελματικές συνθήκες. Σίγουρα να υπάρχουν πληρωμές on-time και όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και τους αθλητές του. Το περιβάλλον παίζει μεγάλο ρόλο. Δεν υπάρχουν μόνο συνθήκες εδώ, αλλά και εγκαταστάσεις καταπληκτικές, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από ομάδες Ευρωλίγκας. Υπάρχουν 3 γήπεδα στα οποία η ομάδα οποτεδήποτε θέλει μπορεί να κάνει ατομικές προπονήσεις, υπάρχουν 2 γυμναστήρια, γραφεία προπονητών, άνθρωποι που τρέχουν σαν τρελοί γύρω γύρω, που είναι και υγιώς σκεπτόμενοι. Την πρώτη χρονιά που καταφέραμε να πάρουμε το πρωτάθλημα μετά από 4 χρόνια αυτό τους ώθησε να επενδύσουν κι άλλο. Σίγουρα όμως οι συνθήκες είναι πάρα πολύ σημαντικές στο να μπορεί να δουλέψει ο οποιοσδήποτε προπονητής. Γι’ αυτό περνάω καλά και εντός και εκτός γηπέδου».
Για την Αλ-Μανάμα: «Η Αλ-Μανάμα είναι μια ομάδα που συγκαταλέγεται από Πέρσες, Ιρανούς, Άραβες και είναι η μειονότητα στο Μπαχρέιν. Η Αλ-Μανάμα έχει 50 τίτλους στο Μπαχρέιν, οπότε υπήρχε αυτή η… ζήλια και τα παλαιότερα χρόνια δεν υπήρχε η σημερινή προσέγγιση η οποία έχει μια ευγένεια. Παλαιότερα δεν τους άφηναν να πανηγυρίσουν στους δρόμους, οι αστυνομικοί τους χτυπούσαν. Υπάρχει, δυστυχώς, μια κόντρα και εκτός αθλητισμού, οπότε όταν επέστρεψε η ομάδα στους τίτλους πριν 2 χρόνια σίγουρα μπήκε σ’ ένα δρόμο που ξεκίνησε πάλι να πετυχαίνει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει ανταγωνισμός στο πρωτάθλημα. Είμαστε σε διαφορετικό δρόμο πλέον μεν, αλλά δεν παίρνουμε τίποτα δεδομένο, πάντα πρέπει να δουλεύεις σκληρά».
Για την κατάκτηση του West Asia Super League: «Ήταν απίστευτα τα συναισθήματα, δε θυμάμαι να έχω ξανανιώσει έτσι. Το Μπαχρέιν είναι 1.5 εκατομμύριο, μόλις 0.5 εκατομμύριο είναι Άραβες, οπότε η “δεξαμενή” είναι πολύ μικρή. Μάλιστα, πριν την έναρξη είχε βγάλει και η FIBA ότι στην Αλ-Μανάμα δεν έδινε κανείς πιθανότητες να περάσει καν στη Φάση των «16» λόγω του μεγέθους της χώρας, λόγω του ότι είναι μια ομάδα κοντή και δεν έχει ιστορία. Πήγαμε βήμα-βήμα. Και η ομάδα που κερδίσαμε στον τελικό και η Αστάνα που παίζει VTB ήταν πολύ δυνατές. Στον ημιτελικό όταν κερδίσαμε την ομάδα της Βηρυτού ήταν η πρώτη νίκη στην ιστορία για ομάδα απ’ το Μπαχρέιν έναντι ομάδας του Λίβανου. Με την Αστάνα έγινε το ίδιο και την Κουβέιτ Κλαμπ, η οποία είναι μια ομάδα με απίστευτο μπάτζετ, όπου μόνο οι δύο Αμερικανοί παίρνουν 600 και 650 χιλιάδες ο καθένας, ενώ εδώ και μια εικοσιπενταετία κυριαρχεί σε όλες τις διοργανώσεις. Ήταν αστείο να πει κάποιος ότι η Αλ-Μανάμα θα κερδίσει την Κουβέιτ Κλαμπ. Όπως και να ‘χει, ήταν μια φανταστική στιγμή, τα παιδιά δούλεψαν σκληρά, πήραμε Αμερικανούς ιδανικούς για την ομάδα. Παίξαμε ένα στυλ ευρωπαϊκού μπάσκετ, κάτι το οποίο υποστηρίζω σε όλη μου την καριέρα, κι έτσι καταφέραμε να κερδίσουμε το μπάσκετ που είναι πιο κοντά στο ελεύθερο».
Για το πώς ανταποκρίθηκε η χώρα στην επιτυχία αυτή: «Ενεργοποιήθηκε όλη η χώρα. Ήρθαν στο αεροδρόμιο οπαδοί, αλλά υπήρχε και ένα event μέσα στο αεροδρόμιο, σε έναν πριγκιπικό χώρο, όπου μάς πέρασαν πριν την έξοδο για τις απονομές και ήταν εκεί σχεδόν όλη η κυβέρνηση. Τις επόμενες μέρες πήγαμε στο Παλάτι, έγιναν εκδηλώσεις, διαφημίστηκε αρκετά. Σίγουρα το αντιλήφθηκαν και είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν σ’ αυτό. Γενικά υπάρχει τεράστιος ενθουσιασμός. Ακόμη και στον δρόμο υπάρχει κόσμος από άλλες ομάδες που μάς λένε ευχαριστώ που κάναμε υπερήφανο το Μπαχρέιν».
Για το ενδιαφέρον για το μπάσκετ στο Μπαχρέιν: «Εδώ είναι διαφορετικές οι ισορροπίες. Υπάρχει το χάντμπολ και το μπάσκετ. Η Εθνική χάντμπολ έχει άλλο ένα παιχνίδι να παίξει, στο οποίο αν κερδίσει προκρίνεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα πρώτα δύο αθλήματα είναι το χάντμπολ και το μπάσκετ και ύστερα το ποδόσφαιρο είναι στην ίδια μοίρα με το βόλεϊ. Δεν επενδύονται πολλά λεφτά στο ποδόσφαιρο. Στην καλύτερη μπορεί να βρεθεί μια ομάδα που την έχει για παράδειγμα ο ξάδερφος του Πρίγκιπα, ο οποίος έβαλε μερικά χρήματα για να πάρει 2-3 πρωταθλήματα συνεχόμενα και μετά εξαφανίζεται».
Για τους φετινούς στόχους της ομάδας του: «Εκείνο που εύχομαι είναι να έχουμε την υγεία μας πρώτα απ’ όλα. Από ‘κει και πέρα, ειδικά μετά την τεράστια επιτυχία που κάναμε, πέφτει ένα βάρος στο οποίο προσπαθούμε να ισορροπήσουμε το ότι υπάρχει το «πρέπει», οπότε δε μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουμε στόχο να κερδίσουμε όλους τους εγχώριους τίτλους. Ήδη πήραμε το Σούπερ Καπ. Όσον αφορά το West Asia Super League, απ’ ό,τι βλέπω επένδυσαν ακόμη περισσότερο τα μεγάλα «θηρία» του Λίβανου και του Κουβέιτ, οπότε εκεί δυσκολεύει η κατάσταση. Ωστόσο, δεν υπάρχει περίπτωση να πάει πρωταθλητής εκεί και να μην παίξει σαν πρωταθλητής ή να μην παλέψει μέχρι τέλους».
Για το αν νιώθει ότι εκπροσωπεί την Κύπρο μαζί του στο εξωτερικό: «Εννοείται ότι “κουβαλάω” και το νησί μου, τους φίλους μου, την οικογένειά μου. Αυτό είναι κάτι που μεγαλώνοντας αποκτάει μεγαλύτερη αξία. Σίγουρα επειδή είμαι πάνω από 10-12 χρόνια που βρίσκομαι στο εξωτερικό, κάθε χρόνο το νιώθω όλο και περισσότερο. Σε κάθε επιτυχία νιώθω ότι “κουβαλάω” την Κύπρο μαζί μου. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το μπάσκετ δεν είναι τόσοι πολλοί στην Κύπρο, αν και με το Ευρωμπάσκετ έχει ανέβει λίγο η δημοτικότητα του αθλήματος. Υπάρχει σίγουρα μια στήριξη. Έχω πει και σε κάποιες δηλώσεις ότι μ’ αυτόν τον τρόπο είναι σαν να εκπροσωπώ και το νησί. Τραβούν ζόρι οι προπονητές παντού, αλλά μια καλή κουβέντα κάνει τους πάντες να είναι δυνατοί και πνευματικά και να επιβιώνουν».