Ένα όνομα μια ιστορία… Ήταν ένα από τα πολλά ευνοϊκά που λέγονταν για τον Αχιλλέα Καϊμακλίου. Μπορεί, ο Αχιλλέας να μην ήταν το πρώτο όνομα στο ρουν της ιστορίας της Κυπριακής καλαθόσφαιρας, ήταν όμως μια ομάδα με πολλούς τίτλους, μια ομάδα από τις ελάχιστες αυτοδημιούργητες στο χώρο και αυτό χάριν στην ασταμάτητη ροή ταλέντων που έβγαζαν οι γειτονιές του Καϊμακλίου.
Από ποιον να αρχίσουμε και σε ποιον να τελειώσουμε. Αν το κάνουμε αυτό, θα… κουράσουμε τον αναγνώστη με τα ονόματα και θα πικράνουμε κάποιον ή κάποιους που σίγουρα θα ξεχάσουμε. Το ίδιο ισχύει αν… τολμήσουμε να κάνουμε και αναφορά στις επιτυχίες του Αχιλλέα Καϊμακλίου.
Προς το παρόν όμως, θα περιοριστούμε σε μιαν παλιά ιστορία και σε έναν εύστοχο τίτλο που δημοσιεύθηκε εκείνη την εποχή, κάπου στο 1997. Ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο ο Αχιλλέας είχε υποδεχθεί στην Παλλουριώτισσα τον συνώνυμο του, τον Αχιλλέα Αγρού. Ο «μεγάλος» Αχιλλέας ήταν βέβαια το τρανταχτό φαβορί, απέναντι στην ομάδα του Αγρού που προπονούσε ο Γιάννης Πέππος.
Με… οδηγό τις ασταμάτητες φωνές του Κύπριου τεχνικού και με ασταμάτητο σκοράρισμα από το Χρίστο Σπύρου (πρώτο Κύπριο σκόρερ εκείνη τη σεζόν), η «ομάδα των βουνών» έκανε τη μεγάλη έκπληξη! Νίκησε με σκορ 85-84! Ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη του τότε πρωταθλήματος που μάλιστα είχε προκαλέσει έντονους τριγμούς στην ομάδα του Καϊμακλίου (δεν ήταν δα και η πρώτη φορά, έτσι για να τα λέμε έξω από τα δόντια).
Το πασίγνωστο σύνθημα των οπαδών του Αχιλλέα ήταν το «Καϊ-Καϊ-Καϊμακλί»! Την επομένη, ο τίτλος στην αναφορά εκείνου του παιχνιδιού, ήταν «Καϊ-Καϊ… καήκαμε»! Δυστυχώς το σύνθημα αυτό «συνοδεύει» μέχρι και σήμερα τον ιστορικό Αχιλλέα… Φυσικά ο λόγος δεν είναι εκείνο το παιχνίδι. Είναι πολλοί άλλοι… Περιμένουμε τη μέρα που θα ξανακούσουμε το «Καϊ-Καϊ-Καϊμακλί»!
