Η μείωση των ξένων σε πέντε ήταν ευεργετική. Πολλοί αντέδρασαν και δικαιολογημένα κατά κάποιο τρόπο, θεωρώντας ότι οι λιγότεροι μη Κύπριοι, φέρνουν και χαμηλότερο επίπεδο.
Εμείς δεν είδαμε κάποια εμφανή διαφορά. Και στο κάτω-κάτω, τι θέλουμε; Ένα… αμερικανικό πρωτάθλημα; Ποιος θα πάει να το δει; Αν θέλει Αμερικανούς να καρφώνουν, ο κόσμος έχει τηλεόραση και βλέπει ΝΒΑ, εκεί όπου παίζουν οι κορυφαίοι του πλανήτη.
Η αλόγιστη χρησιμοποίηση αλλοδαπών παικτών ήταν ο λόγος που η κυπριακή καλαθόσφαιρα υποβαθμίστηκε και ο κόσμος απομακρύνθηκε από τις κερκίδες. Δεν είναι λογικό το κοινό να θέλει να δει τα νέα αστέρια από την Κύπρο και να δημιουργήσει καινούργια πρότυπα;
Ο Γιώργος Αναστασιάδης εγκατέλειψε, φτάνοντας μάλιστα 39 χρονών. Ο Παναγιώτης Τρισόκκας ευτυχώς αντέχει. Ο Τόλης Κασκίρης παραμένει στο προσκήνιο. Ο Γιώργος Παλάλας περνάει περίοδο φοβερής ωριμότητας. Οι υπόλοιποι μεγάλοι που έχουν απομείνει με εξαίρεση 4-5, έχουν ξεπεράσει τα 30 του. Ως πότε θα παίζουν;
Έπρεπε να γίνει κάτι δραστικό. Απαιτούνταν θυσίες. Πάντα υπάρχουν παράπλευρες απώλειες. Εμείς, πάντως, δεν είδαμε δραματική πτώση. Εξάλλου, αν δεν γινόταν θα λάμβανε χώρα ο ολικός αφανισμός. Τώρα είναι μια επένδυση. Μια μεγάλη ζαριά. Οι προϋποθέσεις είναι ιδανικές για να αλλάξει επίπεδο η κυπριακή καλαθόσφαιρα. Χρειάζεται υπομονή. Όχι λίγη, αλλά μεγάλη! Αλλιώς καλύτερα να εγκαταλειφθούν από τώρα οι προσπάθειες που γίνονται και να διακοπεί η επένδυση.
Ας γίνονται παιχνίδια με 9 και 10 ξένους σε κάθε ομάδα, μεταξύ… συγγενών και φίλων και φίλων. Oι νεαροί Κύπριοι παίκτες να το κόβουν όταν πηγαίνουν στρατό και όσοι δεν βαριούνται, να παίζουν μετά τις σπουδές τους είτε στη Β’ κατηγορία, είτε στο Ερασιτεχνικό.
Το πλάνο είναι σε 2-3 χρόνια, αν υπάρξει αποτέλεσμα και έρθουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα στην παραγωγική διαδικασία, οι ξένοι να γίνουν 4. Μακάρι να φτάσουμε μέχρι εκεί. Θα σημαίνει πως κάτι αλλάζει πραγματικά και πως σε μια πενταετία περίπου θα αλλάξει σταδιακά επίπεδο η κυπριακή καλαθόσφαιρα και θα φτάσει και θα ξεπεράσει το ένδοξο παρελθόν, όπου οι φίλαθλοι κρέμονταν στις κερκίδες σαν τα σταφύλια.
Για να μην γινόμαστε άδικοι, οι ομάδες έχουν δίκιο να φωνάζουν για την υπεραξία που αναγκάζονται να πληρώσουν ορισμένες φορές. Είναι γεγονός πως φέτος οι καλύτεροι διεθνείς παίκτες βρέθηκαν στις τρεις ομάδες με τη μεγαλύτερη οικονομική ευχέρεια. Να δούμε φέτος αν θα αλλάξουν τα πράγματα που δύσκολο το βλέπουμε.
