Η αλήθεια είναι πως κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου του ΕΣΑΚΕ βγήκαν κακές ειδήσεις. Ο “πόλεμος” των δύο “αιωνίων” ήταν προ των πυλών, όμως ευτυχώς οι δύο αντίπαλοι έγιναν στα προκαταρκτικά πυρά.
Ο θάνατος του πατέρα του Γιώργου Πρίντεζη προκάλεσε θρήνο στην οικογένεια του Ολυμπιακού, όμως ο Παναθηναϊκός δεν έμεινε αμέτοχος. Εξέδωσε συλλυπητήρια ανακοίνωση, εκφράζοντας τη συμπαράστασή του στον υπαρχηγό των… εχθρών του. Μπράβο στους εμπνευστές της και μακάρι να χουμε κι άλλες κινήσεις ειρήνης. Ας αρχίσουν να αντιλαμβάνονται οι ανεγκέφαλοι που βρίζουν μάνες και πατεράδες, πόσο ιερό πράγμα είναι οι γονείς. Εξάλλου, πολλοί εξ’ αυτών που τα λέμε πάνω στην ανοησία τους, έχουν βιώσει απώλειες αγαπημένων τους προσώπων.
Αυτά πριν το παιχνίδι. Η αθώωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και η ξαφνική εμφάνισή του στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας προκάλεσε μια μικρή αναστάτωση, όμως χωρίς ιδιαίτερες προεκτάσεις. Κανένα σαραντάλεπτο πριν το τζάμπολ κάποιοι “εξυπνάκηδες” ξεκίνησαν τα υβριστικά συνθήματα, όμως ως δια μαγείας, η πλειονότητα των οργανωμένων όχι απλά δεν τους ακολούθησε, μιμούμενη το σκηνικό στο “Nick Galis Hall”, αλλά τους έκανε να το βουλώσουν! Υπήρχαν καλύτεροι οιωνοί για να αρχίσει ένα ντέρμπι αιωνίων; Δεν λέμε το γήπεδο να ναι εκκλησία. Και παλμός υπήρχε και κάποια… γαλλικά, όμως μέχρι εκεί.
Ο Διαμαντίδης, ο οποίος σύντομα θα αποχωρήσει από τα παρκέ, κάνοντας το ελληνικό μπάσκετ πιο φτωχό, εξέφρασε τη συμπαράστασή του στον καλό του φίλο Γιώργο Πρίντεζη, με τον οποίο είναι αντίπαλοι εδώ και χρόνια πάνω στο παρκέ, χωρίς να είχαν ποτέ κάτι να χωρίσουν.
Ο Παναθηναϊκός έκανε το μπρέικ. Θα μπορούσαν οι Πειραιώτες κάλλιστα να πετύχουν το νικητήριο καλάθι ή έστω να ισοφαρίσουν αν ο Κώστας Παπανικολάου δεν… θόλωνε στην τελευταία φάση. Όπως και να χει, αυτό που μετράει είναι ότι κέρδισε επιτέλους το μπάσκετ.
ΥΓ: Τα αγωνιστικά θα τα αναλύσουμε αύριο. Ήταν ματσάρα, με όλη τη σημασία της λέξης.
