Οι μέρες είναι δύσκολες για όλους… Πιο δύσκολες όμως, είναι για τους οικείους του κύριου Γιάννη…
Του επί σειρά ετών, φροντιστή στο «Κίτιον», που αναχώρησε για το αιώνιο ταξίδι και στην Αγκαλιά του Επουράνιου μας Πατέρα…
Ο κύριος Γιάννης, ήταν ένας απλός άνθρωπος, από αυτούς που λέμε, «άγνωστους στρατιώτες», γιατί η δουλειά τους, είναι από αυτές που φαίνεται και ενώ, δεν φαίνονται οι ίδιοι…
Το τραπεζάκι μας και η καρέκλα μας, για να πάρουμε μια θέση στο γήπεδο, κάθε φορά που πηγαίναμε στο «Κίτιον», ήταν πάντα στο σημείο που έπρεπε και αν δεν ήταν, ο κύριος Γιάννης, πάντα ήταν πρόθυμος να μας εξυπηρετήσει!
Ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει, κεριά να ανάψουν για να φωτίσουν το δρόμο σου προς Τον Παράδεισο κύριε Γιάννη…
