Ο 25χρονος γιος του Κεν Μπάρλοου, Κέλσι, ενός από τους καλύτερους Αμερικανούς που φόρεσαν τη φανέλα ΠΑΟΚ (σ.σ. 1990-1993) αγωνίζεται στο ελληνικό πρωτάθλημα, όχι για λογαριασμό του «Δικέφαλου» του Βορρά (σ.σ. είχε προταθεί στην ομάδα το περασμένο καλοκαίρι), αλλά για τα Τρίκαλα.
Λίγα λεπτά μετά την ολοκλήρωση της αναμέτρησης στο κλειστό της θεσσαλικής πόλης, για την 7η αγωνιστική της Α1, ανάμεσα στην τοπική ομάδα και τον ΠΑΟΚ, ο Αμερικανός μίλησε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ). Αναλυτικά:
«Ηταν περίεργο να παίζω απέναντι στον ΠΑΟΚ. Ενιωσα πολύ διαφορετικά στο παιχνίδι, σε σχέση με αυτά που έχω παίξει μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα», μας εξομολογήθηκε, έχοντας πάρει… ανάσες, μετά την επιβλητική επικράτηση των Θεσσαλών επί του «Δικεφάλου». Πρόσθεσε λέγοντας: «Ο μπαμπάς μου, μετά το κολέγιο, αγωνίστηκε 16 χρόνια σε επαγγελματικό επίπεδο και ο ΠΑΟΚ είναι μακράν η αγαπημένη του ομάδα, από αυτές με τις οποίες συνεργάστηκε! Εχουμε πολλά πράγματα στο σπίτι που σχετίζονται με τον ΠΑΟΚ, έχει πολλούς φίλους, επίσης, ο μπαμπάς από την Ελλάδα, με τους οποίους διατηρεί επαφή. Δε φανταζόμουν ποτέ πως θα αγωνιστώ ως αντίπαλος του ΠΑΟΚ! Η σκέψη μου ήταν, βασικά, πως αν ποτέ παίξω στην Ελλάδα, θα παίξω για τον ΠΑΟΚ. Το πλάνο, τελικά, δε βγήκε ακριβώς έτσι. Ενιωσα, βέβαια, καλά που κέρδισα…».
Γεννημένος στο Πανόραμα της Θεσσαλονίκης (14/2/1991) ο Κέλσι Μπάρλοου, έχει έντονα μέσα του τη συμπρωτεύουσα, αλλά και τη «ζεστασιά» της οικογένειας του ΠΑΟΚ. Στο βάθος του μυαλού του, επιπλέον, υπάρχει πάντα η επιθυμία να φορέσει μελλοντικά τα ασπρόμαυρα του «Δικεφάλου».
«Ανοιξα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, τα μάτια μου στη Θεσσαλονίκη και όλοι νομίζω έχουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά τους το μέρος που γεννήθηκαν. Η Ελλάδα σημάδεψε την οικογένειά μας, βοήθησε πολύ την καριέρα του μπαμπά μου. Ο ΠΑΟΚ είναι η μία από τις ομάδες στην οποία από πάντα ήθελα να παίξω. Η άλλη είναι η Ιντιάνα Πέισερς. Αυτές είναι οι δύο αγαπημένες ομάδες μου. Η οικογένεια του ΠΑΟΚ έδειξε μεγάλη αγάπη στον μπαμπά μου, τόσο στη διάρκεια της συνεργασίας του με την ομάδα, όσο και στα χρόνια που ακολούθησαν αυτής. Το ένιωθα συνεχώς αυτό!», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Το ταλέντο και ο Μανωλόπουλος
Το αγωνιστικό μέλλον του ο 25χρονος κόμπο γκαρντ (1.96) δεν μπορεί να το προδικάσει, για αυτό προτιμά, τη δεδομένη στιγμή, να εστιάζει στο παρόν του, που είναι συνυφασμένο με την ομάδα των Τρικάλων.
«Διαθέτουμε ένα σύνολο με ταλαντούχους παίκτες. Μαζευτήκαμε λίγο αργά σαν ομάδα, σε σχέση με τους υπόλοιπους συλλόγους, ταλαιπωρηθήκαμε με προβλήματα τραυματισμών, βρεθήκαμε εκτός ισορροπίας στην αρχή της σεζόν, οπότε το να βρούμε τα βήματά μας, να έχουμε αυτοπεποίθηση ως ομάδα και όχι ατομικά ο καθένας, είναι το σημαντικότερο από όλα. Απέναντι στον ΠΑΟΚ νομίζω πως πατήσαμε στο παρκέ πιστεύοντας περισσότερο στον εαυτό μας από ότι συνήθως! Είχαμε μεγάλη επιθυμία να κερδίσουμε», σχολίασε σχετικά.
Στάθηκε, ακόμη, στο συμπαίκτη του, Σωτήρη Μανωλόπουλο, κορυφαίο στη νίκη των Τρικάλων επί του ΠΑΟΚ, επισημαίνοντας εμφατικά πως «Ηταν εκπληκτικός! Μας έλειψε πολύ, καθώς άρχισε τη σεζόν με τραυματισμό. Φαίνεται πως έχει βρει το ρυθμό του, έκανε πολύ καλή προετοιμασία στη διάρκεια της εβδομάδας πριν το ματς.
Τον πιστεύω, είναι πολύ καλός σουτέρ. Είναι δύσκολο να τον μαρκάρεις!».
Για το αν ήθελε, δε, με τη δική του εμφάνιση στο παιχνίδι του Σαββάτου, να στείλει… μήνυμα στον ΠΑΟΚ, ξεκαθάρισε: «Το βασικό ήταν να κερδίσουμε. Δε με ένοιαζε τόσο η προσωπική μου απόδοση, όσο ο στόχος της ομάδας».
«Δε μου αρέσει ο ρόλος του εκτελεστή»
Ο Μανωλόπουλος κέρδισε τα βλέμματα στην αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ, πρωταγωνιστικό ρόλο, εντούτοις, επιθετικά, στις τέσσερις από τις έξι πρώτες αναμετρήσεις των Θεσσαλών στην Α1, είχε ο Μπάρλοου. Επισημαίνοντάς του το γεγονός, τόνισε: «Είναι… γλυκόπικρο να έχω θέση εκτελεστή στο παρκέ, δε μου αρέσει καθόλου αυτό! Ο προπονητής μου με χρειάζεται για να σκοράρω, εμένα που αρέσει περισσότερο να παίζω ως πόιντ γκαρντ. Σε αυτή τη θέση αγωνίζομαι από τη στιγμή που άρχισα το μπάσκετ, νομίζω πως είμαι πόιντ γκαρντ. Το σκοράρισμα είναι άλλο πράγμα, για την ισορροπία των Τρικάλων, όμως, ταιριάζω ως εκτελεστής».
Οσο για το αν του λείπει κάτι από τις Ηνωμένες Πολιτείες, απάντησε αφοπλιστικά. «Οι διαστάσεις των γηπέδων! Εδώ επίσης οι παίκτες είναι λιγότερο αθλητικοί, σε σχέση με την Αμερική. Αν είχαμε εδώ τα γήπεδα των ΗΠΑ, θα είχαμε σίγουρα πάρτι…
Δε με θεωρώ, από εκεί και πέρα, τόσο πολίτη των ΗΠΑ, όσο της Ευρώπης. Προσαρμόζομαι εύκολα σε συνθήκες, μεγαλώνοντας πήγα σε 10 σχολεία, σε 12 διαφορετικές πόλεις. Νιώθω καλά στην Ευρώπη, νομίζω πως πάντα έβλεπα το μπάσκετ περισσότερο από την ευρωπαϊκή πλευρά. Η πρώτη μου… έκθεση στο άθλημα, επίσης, ήταν στην Ευρώπη, σε τμήματα υποδομής στην Ιταλία. Ούτε με το φαγητό έχω θέμα, ενώ μέρη για να επισκεφτείς και να περάσεις όμορφα, υπάρχουν παντού», ήταν τα λόγια του.
