O Νεοκλής Θεοχαρίδης γράφει για τη χαμένη ευκαιρία του μπάσκετ, τις ευθύνες του κόουτς και την επόμενη μέρα.
Άδοξα τελειώσαμε χωρίς μετάλλιο.
Απογοήτευση μεγάλη.
Χάσαμε ρε παιδιά, αυτό συμβαίνει στον αθλητισμό. Αλλά όχι έτσι.
Όχι με κάτω τα χέρια.
Χάσαμε μία ευκαιρία να έρθει για τα καλά ο κόσμος στο μπάσκετ, χάσαμε μία ευκαιρία να γεμίσουμε τα γήπεδα και την αγάπη του κόσμου στην καλαθόσφαιρα.
Χάσαμε μία ευκαιρία να γεμίσουν οι ακαδημίες με παιδάκια.
Αλλά αυτή η ομάδα ήταν σίγουρα για μετάλλιο.
Αποτύχαμε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σταματάμε να αγαπάμε το μπάσκετ.
Δεν μπήκαμε στο δεύτερο ημίχρονο. Έβαλε ο Σλούκας το τρίποντο από το κέντρο και νομίζαμε ότι κερδίσαμε το Ευρωμπάσκετ.
Δεν είναι έτσι το μπάσκετ όμως…
Είμαστε περήφανοι, όμως, για αυτή την ομάδα.
Βλέπετε, υπάρχει και η κακή μέρα στο μπάσκετ και σήμερα η Γερμανία ήταν καλύτερη.
Σαφώς και η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στον κοουτς Ιτούδη. Αλλά έτσι είναι η μοίρα των προπονητών.
Δεν τα καταφέραμε αλλά τουλάχιστον η ευκαιρία που είχαμε να πιστέψουμε σε αυτή την ομάδα ήταν μία σπίθα για την αγάπη που τρέφουμε για τη γαλανόλευκη, την Επίσημη αγαπημένη.
Το επόμενο Ευρωμπάσκετ είναι στην Κύπρο, θα φιλοξενήσουμε όμιλο με Ελλάδα και Κύπρο.
Ευελπιστούμε ότι θα είμαστε καλύτεροι και θα διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο.
Το μήνυμα μετά από αυτή την ήττα είναι ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή. Ίσως καλύτερα να το σηκώσει ο Γιάννης και η παρέα του το επόμενο Ευρωμπάσκετ, ξεκινώντας από την Κύπρο.
Σας αγαπάμε παιδιά που τιμάτε τη γαλανόλευκη.
Κρατήστε ψηλά το κεφάλι και εμείς ωε CB θα σας στηρίζουμε ό,τι και να γίνει.
ΥΓ: Το format στο Ευρωμπάσκετ δεν επιτρέπει λάθη. Δίνει πλεονέκτημα στο αουτσάιντερ. Να το σκεφτούν καλύτερα εκεί στη FIBA. Πέντε παιχνίδια στον όμιλο και μετά τέσσερα νοκ άουτ για να πάρεις το χρυσό. Εντάξει παιδιά είναι ‘too much‘.
