Ο Δημήτρης Κοντός γράφει για την καλύτερη ματσάρα της χρονιάς και το μεγάλο κέρδος που απέφερε η «αυτοκτονία» του Κεραυνού και η απόδραση της ΑΕΚ.
Αυτό που έζησαν όσοι βρέθηκαν στο Στρόβολο το απόγευμα του Σαββάτου ή όσοι παρακολούθησαν τηλεοπτικά το ντέρμπι μεταξύ Κεραυνού και Πετρολίνα ΑΕΚ αποτελεί μια ένεση μπασκετικής τόνωσης! Μια ματσάρα από τις ελάχιστες ανάμεσα στα δύο φαβορί για το Πρωτάθλημα. Ένας αγώνας που θα τον θυμόμαστε για καιρό λόγω της έκβασης του σκορ και της τεράστιας ανατροπής της ΑΕΚ η οποία επέστρεψε από την «κόλαση» του πρώτου ημιχρόνου (53-32) ακόμη και του 39 λεπτού που βρέθηκε πίσω στο σκορ με 79-70. Μπορεί ν’ ακούγεται οξύμωρο αλλά από αυτό το ντέρμπι έχουν και οι δύο πλευρές πολλαπλά κέρδη καθώς η μπασκετική παράσταση που μας χάρισαν αποτελεί ένα κίνητρο για τον κόσμο να δει ξανά τα παιχνίδια τους.
Ο Κεραυνός μπορεί να χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο για τον τρόπο που απώλεσε μια νίκη που φαινότανε δεδομένη και για το γεγονός πως οι επιλογές του στα κρίσιμα σημεία ήταν βιαστικές ή κακές σε επίθεση και άμυνα. Από την άλλη, όμως, η εικόνα του στο πρώτο ημίχρονο θύμιζε μια καλοκουρδισμένη μηχανή που τα έκανε σχεδόν όλα σωστά πάνω στο παρκέ. Η απώλεια του Αμπουκάρ ήταν καταλυτική καθώς η ομάδα του Λειβαδιώτη αντλεί μεγάλη δύναμη από τον Αμερικανό οπότε ο εκπληκτικός Γουίλις έμεινε επί της ουσίας μόνος του. Στον αντίποδα φυσικά και ο Κουκούρης είδε τον Βερεμένκο να αποχωρεί αφήνοντας …γυμνή τη ρακέτα της ομάδας του. Άρα, ακόμη και σε αυτό το κομμάτι της ατυχίας είχαμε μια σχετική ισορροπία.
Ο Βινάλες ήταν ο άνθρωπος που βοήθησε τα μέγιστα για τη μεγάλη απόδραση, ωστόσο, δεν ήταν μόνος καθώς ο Σκίφιτς ήταν κομβικός και ο Παντελή ξανά το αμυντικό σημείο αναφοράς της ομάδας με την πίεση πάνω στη μπάλα και τη γενικότερη φιλοσοφία ως προς τη λειτουργία του συνόλου. Στο έξτρα πεντάλεπτο οι φιλοξενούμενοι έμοιαζαν πιο σίγουροι και σκεπτόμενοι στις επιλογές τους (ακόμη και στη χρήση των φάουλ) αλλά αυτό είναι απόλυτα λογικό διότι η ψυχολογία τους ήταν στα ύψη μετά από μια ανατροπή που συμβαίνει μια φορά στα δέκα χρόνια. Ο Κεραυνός θα έχει να θυμάται έναν αγώνα που του δόθηκε πολλές φορές η ευκαιρία να τον τελειώσει αλλά δεν το έπραξε.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτό που μένει ως απόσταγμα αυτής της αναμέτρησης είναι το άρωμα ΝΒΑ σ’ ένα γήπεδο της Κύπρου. Ένα σκορ (95-100), ένα 45λεπτο με τεράστιες συγκινήσεις που φέρνει τον κόσμο στα γήπεδα. Στο τέλος της ημέρας, λοιπόν, αυτό είναι που μένει στο άθλημα και σε αυτούς που το αγαπούν. Εξάλλου, αμφότερες οι ομάδες αποτελούν τα δύο βαριά χαρτιά του Πρωταθλήματος και δύο σύνολα που διαρκώς βελτιώνονται και αυτό το πιστώνονται οι προπονητές τους.
ΥΓ: Παρακολουθώντας τον αγώνα λες πως είναι πολύ κρίμα να μην είναι κατάμεστο το κλειστό του Στροβόλου αν και ομολογουμένως σε σχέση με άλλα γήπεδα είχε λίγο περισσότερο κόσμο.
ΥΓ2: Για να τα λέμε όλα η απόφαση των διαιτητών να μετρήσουν το προτελευταίο καλάθι της ΑΕΚ (81-81) στην κανονική διάρκεια ήταν δύσκολη και ολόσωστη. Έτσι, έπαιξαν και αυτοί τον ρόλο τους στο να δούμε ένα μεγάλο ματς χωρίς ιδιαίτερα παράπονα.
