Ο Δημήτρης Κοντός γράφει για τον δεύτερο τελικό της Ελλάδας που με νίκη αγκαλιάζει την πρωτιά του ομίλου και προειδοποιεί ενόψει Βραζιλίας
Δεν είναι ώρα για πολλά λόγια και κανείς δεν μπορεί να σταθεί περισσότερο στην άνετη νίκη επί του Μαυροβουνίου. Δεν έχει να κάνει με το γεγονός πως σε ένα τουρνουά 15 ημερών δεν μπορείς να κοιτάζεις πίσω αλλά έχει να κάνει περισσότερο με την εικόνα των αντιπάλων μας που μπορεί να μας οδηγήσει σε πλάνη. Σαφώς και χαιρόμαστε για την άνετη επικράτηση επί των Βαλκάνιων αλλά αν δεις ξανά τον αγώνα θα επιβεβαιώσεις πως το Μαυροβούνιο ήταν πάρα πολύ κακό.
Η εμπειρία των Ελλήνων παικτών, όμως, μας καθησυχάζει ως προς την προσέγγιση της αναμέτρησης με τους Βραζιλιάνους. Μια ομάδα ενστίκτου που θα μας αντιμετωπίσει χωρίς κανένα φόβο και με πολύ πάθος και τρέλα. Θα τους δούμε να παίρνουν αψυχολόγητες και τραβηγμένες επιλογές, να βάζουν το κορμί τους σε όλες τις μονομαχίες και να τρέχουν αδιάκοπα. Θεωρώ, πως αν η Ελλάδα διαχειριστεί σωστά το συναίσθημα της και πατήσει το γκάζι όποτε πρέπει και κάπου, κάπου βάλει και λίγο φρένο τότε το δύο στα δύο θα γίνει. Το ευτύχημα και το κέρδος από τον πρώτο αγώνα είναι πως ο Σκουρτόπουλος κατάφερε να δώσει χρόνο σε όλους και να τους έχει ζεστούς για τα επόμενα παιχνίδια. Είναι πολύ σημαντικό σε αυτά τα τουρνουά να έχεις λύσεις από τον πάγκο. Μια φάση, μια μπάλα, μια πάσα μπορούν να σου αλλάξουν τη ζωή.
Για να δούμε, λοιπόν, τι μας επιφυλάσσει και η αποψινή ημέρα. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει μια τεράστια έκπληξη στο τουρνουά. Μπορούμε πάντως να επισημάνουμε πως οι Ισπανοί δεν μοιάζουν άτρωτοι (αν και έχουν την εμπειρία να ανεβάσουν στροφές όταν πρέπει) όπως και οι Αμερικάνοι που είναι γήινοι. Αντίθετα με τους Σέρβους που σε τρομάζουν. Τέλος, το χθεσινό Κίνα – Πολωνία είναι ένα από τα χειρότερα παιχνίδια που έχουμε δει στο τουρνουά (ίσως το χειρότερο).
