Ο Δημήτρης Κοντός γράφει για την ιδανική πρεμιέρα της Ελλάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο που απέφυγε τις κακοτοπιές και εξηγεί πως η συνέχεια θα έχει μεγαλύτερες παγίδες.
H αμυντική καταιγίδα του πρώτου ημιχρόνου ήταν η βασική αιτία που η Ελλάδα έφτασε στο εκκωφαντικό 42-16 του 20λεπτου. Οι Μαυροβούνιοι εμφανίστηκαν διστακτικοί, ψαρωμένοι και κατέληξαν απόλυτα εγκλωβισμένοι σε μια άμυνα των παιδιών μας που δεν άφηνε να πέσει κάτω τίποτα. Το σημαντικότερο για την επίσημη αγαπημένη είναι πως απέφυγε τις κακοτοπιές της πρεμιέρας που συνήθως ταλαιπωρεί τα φαβορί και ξεκίνησε με το δεξί τον όμιλο για τον οποίο την Τρίτη θα αναμετρηθεί με τη Βραζιλία. Ένα παιχνίδι τελείως διαφορετικό απέναντι σε μια ομάδα που δεν θα διστάσει να τρέξει, να ρισκάρει και να προσπαθήσει να κάνει τη ζημιά.
Επιστρέφοντας, στα της πρεμιέρας προσωπικά θεωρώ πως δεν μπορείς να εξάγεις πολλά συμπεράσματα και το βασικότερο είναι πως δεν πρέπει να σταθούμε περισσότερο στην άνετη επικράτηση. Είναι κομβικής σημασίας για ένα τουρνουά να ξεκινάς με παιχνίδι που όλοι οι παίκτες μπαίνουν στη μάχη και …ζεσταίνονται με το «καλημέρα». Ο Σκουρτόπουλος είχε την ευκαιρία από το πρώτο δεκάλεπτο να ξεκινήσει το ροτέισον ξεκουράζοντας παίκτες που θα επιβαρυνθούν πολύ στην πορεία και χρησιμοποιώντας κάποιους άλλους που θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στο διάστημα που θα πατούν το παρκέ όσο θα προχωρά το τουρνουά. Παράλληλα, η πεντάδα με τα τέσσερα μεγάλα κορμιά ίσως να αποτελέσει και το μεγαλύτερο κλειδί στα μεγάλα ματς.
Η επιστροφή του Σλούκα ήταν σαφώς η πιο σημαντική και ευχάριστη «είδηση» ενώ το δίδυμο του με τον Καλάθη είναι ένα από τα καλύτερα του τουρνουά. Δεν χρειάζεται να μπούμε σε επιμέρους ατομικές λεπτομέρειες καθώς θέλουμε να δούμε την ομάδα σε υψηλότερο βαθμό δυσκολίας. Σαφώς είναι ενθαρρυντική η πολύ καλή εικόνα του Παπαγιάννη ενώ η δυνατότητα του Μπουρούση να παίζει «πλέι μέικερ» στις πεντάδες αλλάζει το επίπεδο δημιουργίας της ομάδας.
Με αυτά και με αυτά η Εθνική μας πήρε ξεκούραστα και ωραία το πρώτο φύλλο αγώνα και συνεχίζει. Δεδομένα δεν χρειάζεται να πανηγυρίζουμε, ωστόσο, έχουμε κάθε δικαίωμα να χαιρόμαστε όταν σε μια πρεμιέρα Παγκοσμίου Κυπέλλου η Ελλάδα κονιορτοποιεί τον πρώτο της αντίπαλο. Είναι ευχή όλων να συνεχίσουμε να βλέπουμε μια ομάδα με τόσο όμορφο κλίμα και τόσα χαμόγελα. Ναι, θα έρθουν δύσκολες στιγμές και ίσως ένα άσχημο αποτέλεσμα. Το θέμα είναι η Εθνική να παραμείνει ενωμένη και βήμα, βήμα να βρεθεί στα χιαστί. Εκεί, θα κριθούν όλα στον προθάλαμο της ζώνης των μεταλλίων.
ΥΓ: Είναι καταπληκτικό να βλέπεις Κινέζους με τη φανέλα του Παναθηναϊκού στις εξέδρες. Τεράστιο brand οι «πράσινοι».
ΥΓ2: Η αγάπη των Κινέζων στον Γιάννη είναι ένα δείγμα του θησαυρού που έχουμε στα χέρια μας ως ελληνικός αθλητισμός και όχι μόνο μπάσκετ.
