Η Εθνική Κ16 Ανδρών της Κύπρου διαπρέπει στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα που διεξάγεται στη Λευκωσία. Είναι ήδη στον ημιτελικό και μάλιστα τερμάτισε τη φάση των ομίλων, ούσα αήττητη και θα αποφεύγει την πρόωρη μάχη με τη Μολδαβία.
Από την πρώτη στιγμή αρχίσαμε να ονειρευόμαστε το χρυσό μετάλλιο και όχι άδικα. Οι διεθνείς μάς έδωσαν το έναυσμα με την παρουσία τους και την ποιότητα που διαθέτουν. Σιγά-σιγά κι ο κόσμος “ζεσταίνεται” περισσότερο. Στο δεύτερο ματς με το Αζερμπαϊτζάν, που έκρινε την πρωτιά του ομίλου, συνέβαλε τα μέγιστα στην επική ανατροπή, ενώ στο χθεσινό παιχνίδι με τη μαχητική Ουαλία ήταν πιο δυναμικός και πιο ενθουσιώδης από ποτέ.
Το ματς ήταν βαθμολογικά αδιάφορο. Η πρώτη θέση είχε ήδη “κλειδώσει”, αλλά οι παίκτες μας αρνούνται να χάσουν ακόμα και σε τέτοια παιχνίδια. Κι αυτό δείχνει πολλά, αφήνοντας περιθώριο για χαμόγελα όσον αφορά την εξέλιξή τους. Η ΚΟΚ έχει επενδύσει πολλά πάνω τους και τα αξίζουν μέχρι τελευταίο ευρώ. Εξάλλου, όπως ξέρουν καλά ο Λούης Δημητρίου, ο Χάρης Νικολάου, o Άθως Αντωνίου και όλοι, όσοι ασχολούνται με αυτή την προσπάθεια, αν δεν γινόταν επένδυση πάνω σε αυτές τις γενιές, η κυπριακή καλαθόσφαιρα θα αφανιζόταν σε μερικά χρόνια.
Όπως προαναφέραμε, ο κόσμος βοηθάει. Ωστόσο, το Σαββατοκύριακο δεν θα πρέπει να πέφτει… καρφίτσα στο “Τάσσος Παπαδόπουλος Ελευθερίας”. Ούτε μια κενή θέση. Το λέμε και το εννοούμε, όσο κι αν κάτι τέτοιο φαντάζει με όνειρο θερινής νυκτός. Στην “ALL STAR DAY”, το γήπεδο γέμισε. Γιατί να μην συμβεί και τώρα; Ειδικά τώρα, που η Κύπρος διεκδικεί το χρυσό μετάλλιο σε μια διεθνή διοργάνωση της FIBA.
Αν έρθει αυτή η επιτυχία, θα αποτελέσει το εφαλτήριο για την μεγάλη “αναγέννηση” της κυπριακής καλαθόσφαιρας. Πλέον, το μπαλάκι περνάει σε εσάς… σε εμάς! Το χρυσό είναι εθνική υπόθεση όλων. Τα παιδιά έκαναν το χρέος τους με 4Χ4 στη φάση των ομίλων απέναντι σε αρκετούς δύσκολους αντιπάλους. Είναι μόλις 16 χρονών, γεμάτα ενθουσιασμό και χρειάζονται την απαραίτητη ώθηση για να αποκτήσουν… φτερά στα πόδια τους.
Ό,τι γίνεται από εδώ και πέρα είναι do or die. Νικάς, προχωράς και διεκδικείς το τρόπαιο. Χάνεις; Συμβιβάζεσαι με το χάλκινο. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα χρειάζεται ακόμη δύο βήματα για την απόλυτη δικαίωση. Πρέπει να τους κάνετε να καταλάβουν πως παίζουν στο σπίτι τους. Δεν είναι δυνατόν να ακούγονται οι γονείς των αντιπάλων ομάδων σχεδόν το ίδιο με τους Κύπριους φιλάθλους. Το “ΚΥ-ΠΡΟΣ, ΚΥ-ΠΡΟΣ” θα πρέπει να σκεπάσει κάθε άλλη φωνή το Σάββατο και την Κυριακή. Με μια καυτή ατμόσφαιρα η ομάδα μας δεν θα έχει αντίπαλο. Είναι κρίμα να χαθεί μια τόσο, μα τόσο μεγάλη ευκαιρία.
