Είναι από τις φορές που δε χρειάζεται ούτε περιστροφές ούτε δεύτερη σκέψη. Μιλάμε για μια εικόνα ντροπής που δε συνάδει με την ιστορία του Παναθηναϊκού και το βάρος της φανέλας του. Μιλάμε για μια μπασκετική απέχθεια στο θέαμα που μας σέρβιραν οι «πράσινοι» στη Λιθουανία απέναντι στη μισή αντρική και τη μισή εφηβική ομάδα της Ζαλγκίρις. Το -15 που έγραψε ο φωτεινός πίνακας είναι ένα τεράστιο ψέμα καθώς το ματς έπρεπε να είναι 25 με 30 πόντους για να αποτυπώσει την απάθεια της μίας ομάδας που την έπαιζε η άλλη όπως η γάτα την κουβαρίστρα.
Ήταν αδιάφορο; Σώπα ρε, που ήταν αδιάφορο. Για τη Ζαλγκίρις τι ήταν δηλαδή; Απλώς, οι Λιθουανοί επέδειξαν αυτοσεβασμό και θέλησαν να τελειώσουν τη διοργάνωση με ψηλά το κεφάλι. Για τον κόσμο, τους εαυτούς τους και το ίδιο το άθλημα. Αν έπαιζαν οι Ρούμπιτ, Χέιζ, Μιλάκνις και Λοβέρν δηλαδή που θα σταματούσε το πράγμα; Στους 120;
Να μας συγχωρεί η χάρη τους αλλά δεν υπήρχε κανένας λόγος να ταξιδέψει η αποστολή στο Κάουνας. Καλύτερα να έμενε στην Αθήνα και να δήλωνε …αδιαθεσία. Αλλιώς δεν υπάρχει εξήγηση για την όρθια άμυνα και τη χαλαρή εικόνα που επέτρεψε τη Ζαλγκίρις να ξεκινήσει το ματς με 15 στα 16 δίποντα στα 19 πρώτα λεπτά. Από τα 15 μάλιστα τα 10 ήταν με λέι απ. Εξοργιστικό.
