Το διπλό σε κάποια φάση θα ερχόταν…ότι θα ερχόταν με αυτό τον τρόπο κόντρα στην Αρμάνι και μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό ομολογώ ότι δεν το περίμενα. Οι Ιταλοί ήταν λοιπόν οι άτυχοι που βρήκαν έναν Ολυμπιακό να πετά φωτιές από παντού και στο τέλος έμειναν να παρακολουθούν τα όργια της παρέας του Λαρεντζάκη.
Όταν σκοράρεις 18 τρίποντα και 12 συγκεκριμένα στο ημίχρονο θα πρέπει να αυτοκτονήσεις για να χάσεις, άρα ότι και να πούμε έπειτα από τέτοιο βράδυ θα είναι λίγο. Το σημαντικό για τον Ολυμπιακό για μένα τουλάχιστο δεν είναι το πρώτο διπλό, αλλά η άμεση αντίδραση έπειτα από το χαστούκι με τον Παναθηναϊκό. Μία ήττα που θα μπορούσε να πληγώσει ανεπανόρθωτα τον Ολυμπιακό αλλά τελικά λειτούργησε σαν ξυπνητήρι για τους περισσότερους τουλάχιστο παίκτες.
Ακόμα και ο Λιβιό που πέρασε για 8 λεπτά έκανε εξαιρετική δουλεία δείχνοντας το βάθος που έχει η ομάδα στον πάγκο. Μοναδικός που υστέρησε σε ένα μυθικό βράδυ για τον Ολυμπιακό ήταν ξανά ο Σλούκας που είναι φανερό ότι ψάχνει μία καλή εμφάνιση για να ξεμπουκώσει έπειτα από το καλύτερο του φετινό παιχνίδι κόντρα στην Φενέρ. Θετική εμφάνιση ακόμα και για τον Μάρτιν, επιθετικά τουλάχιστο.
Οι ερυθρόλευκοι λοιπόν ότι έχασαν με τον Παναθηναϊκό τα έβαλαν σήμερα και με το παραπάνω, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να επιστρέψουν σε μεγάλο βαθμό τα χαμόγελα. Ακολουθούν δύσκολα παιχνίδια, αρχής γενομένης την ερχόμενη εβδομάδα κόντρα στο τρένο που λέγεται Ούνικς. Η αρχή έγινε…Το ζήτημα είναι να υπάρξει συνέχεια.
