Χθες, ήταν τα γενέθλια του Δημήτρη Παλάλα. Σήμερα, είναι η σειρά του Μιχάλη Κουνούνη, να γιορτάσει τα δικά του και πρόκειται βέβαια, για έναν ακόμα παίκτη, που άφησε τη δική του ανεξίτηλη σφραγίδα με τη φανέλα της ΑΕΛ!
Ο Μιχάλης Κουνούνης, γεννήθηκε σαν σήμερα στη Λεμεσό, το 1981 (ημέρα Δευτέρα) και από πολύ νωρίς, το ταλέντο του είχε γίνει αντιληπτό (αλλοίμονο να μη γινόταν δηλαδή), όπως βέβαια και του… διόσκουρου του, που δεν είναι άλλος πλήν του Γιώργου Παλάλα (μαζί του στη φωτογραφία).
Όσο για τα αγωνιστικά προσόντα του Μιχάλη; Είναι βέβαια αυτά, που τον είχαν κάνει τόσο σπουδαίο ταλέντο και είναι εξ` αιτίας αυτών, που τέτοιοι παίκτες, απλά δεν ξεχνιούνται!
Μπορούσε, με την ίδια ικανότητα και να οργανώνει και να εκτελεί, αλλά και να τον βλέπουμε να παίρνει και θέση στο πόστο του σμολ-φόργουοντ, κάποιες φορές και να φέρνει εις πέραν την αποστολή του, με την ίδια αποτελεσματικότητα!
Ο Μιχάλης Κουνούνης, είχε μιαν απίστευτη ευλυγισία στο παιχνίδι του, την ικανότητα διείσδυσης, όπως και αυτήν του κρατήματος της μπάλας!
Στην καριέρα του, έκανε… αμέτρητα κλεψίματα και σπανιότατα, έπεφτε ο ίδιος… θύμα μιας τέτοιας «κλοπής»!
Σήμα κατατεθέν του, η φανέλα με το «8», που την είχε αφαιρέσει για μια χρονιά, για να πάρει το «9» και αυτό, για να τιμήσει το Μάριο μας, τον Μάριο Παλάλα.
Τι θυμάμαι
Προσωπικά, θα έχω δει το Μιχάλη για πάνω από 150 παιχνίδια! Ωστόσο, υπάρχουν δυο που μου είχαν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Το ένα, ήταν εναντίον του Απόλλωνα κατά την αγωνιστική περίοδο 2002-2003. Τότε που ανέλαβε ο Ράτσα μια διαλυμένη ομάδα και από το πουθενά, την οδήγησε στην κατάκτηση του τίτλου (πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια).
Εναντίον των γαλάζιων λοιπόν, στο εντός έδρας παιχνίδι της πρεμιέρας, έκανε 9 κλεψίματα (!) και βοήθησε στα μέγιστα, για να πάρει τη νίκη η ομάδα του, με 66-60.
Το δεύτερο παιχνίδι που θυμάμαι έντονα, ήταν ο πρώτος τελικός των πλέι-οφ, απέναντι στον ΑΠΟΕΛ, για το 2006-2007. Πάλι εντός έδρας ήταν το παιχνίδι και εκεί που η ομάδα της Λευκωσίας, απειλούσε με «νικηφόρα απόδραση» από τη Λεμεσό, το πλάνο του Ράτσα (προπονητής στον ΑΠΟΕΛ πλέον), ήταν να «σημαδέψει» το Μιχάλη, για τις βολές, όταν το χρονόμετρο ξεπέρασε το 39`!
Αυτό έγινε δυο φορές, αλλά ο Κουνούνης ευστόχησε και στις 4 και έτσι, η ΑΕΛ πήρε μιαν νίκη, της οποίας όλοι γνωρίζουν τη σημασία, άμα πρόκειται για εντός έδρας πρώτο παιχνίδι σε τελικούς πλέι-οφ!
Τι θυμάται
Επικοινωνήσαμε πριν από λίγο με το Μιχάλη Κουνούνη, για τις ευχές και τον ρωτήσαμε για την καλύτερη στιγμή στην καριέρα του και να τι μας είπε:
«Για μένα, ήταν δυο αυτές οι στιγμές. Η πρώτη, ήταν όταν κατακτήσαμε το πρωτάθλημα του 2003, για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια!
Ήταν τόσο ξέφρενο το πανηγύρι και η χαρά όλων μας στην ΑΕΛ και τόσο έντονος ο παλμός του κόσμου!
Η δεύτερη μεγάλη μου χαρά, ήταν όταν πήρα μεταγραφή για τον Κολοσσό Ρόδου και μου δινόταν η ευκαιρία να αγωνιστώ στο πρωτάθλημα της Α1`! Ήταν μια απίστευτη εμπειρία για μένα, ένα τεράστιο βήμα στην όλη μου καριέρα»!
