Καμιά φορά το μέγεθος της επιτυχίας καθορίζεται, πέραν του τρόπου με τον οποίο έρχεται, από το ποιον κατάφερες να κερδίσεις.
Η φετινή Πετρολίνα ΑΕΚ χωρίς ίχνος υπερβολής έπαιξε κατά διαστήματα φέτος διαστημικό μπάσκετ. Καλύτερο και από την αντίστοιχη περσινή ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα. Το ακόμη εντυπωσιακότερο είναι ότι το κατάφερε αυτό παίζοντας για μεγάλο διάστημα χωρίς δύο σημαντικότατα -για διαφορετικούς λόγους- κομμάτια του rotation. Τους Μανωλόπουλο και Μαντοβάνη.
Ακόμα και με την επιστροφή τους, χρειάστηκαν περίπου δύο εβδομάδες για να ενσωματωθούν οι πάντες στους καινούριους τους ρόλους με τους Λαρνακείς να ρολάρουν ξανά. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι στην κανονική διάρκεια κέρδισε μέσα-έξω Κεραυνό και ΑΠΟΕΛ. Είναι κυρίως η αύρα μέσα από τις εμφανίσεις της ήταν πειστική. Μπορεί οι συνδιεκδικητές να κέρδιζαν επίσης τις ομάδες 6-12, όχι όμως με τον τρόπο που το έκανε η αρμάδα του Νικόλα Παπαδόπουλου.
Μια πολεμική μηχανή που από την αρχή του πρωταθλήματος ξεπέρασε 20(!) φορές τους 85 πόντους ενεργητικό και με μία τριπλέτα… βετεράνων που σου έδιναν την αίσθηση ότι γούσταραν το μπάσκετ που έπαιζαν. Στα + προσθέστε την προσαρμοστικότητα, στοιχείο που αν μη τι άλλο είναι «κλειδί» σε σειρές αγώνων ή συγκεκριμένα ματσαρίσματα με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις αναμετρήσεις απέναντι στην Ένωση Νέων Παραλιμνίου. Οι βυσσινί αποτέλεσαν τον «κακό δαίμονα» των κιτρινοπρασίνων κερδίζοντας τους δις στην κανονική διάρκεια.
Τι έγινε όμως όταν συναντήθηκαν στα ημιτελικά; Έκαναν μια «χαψιά» τους βυσσινί, σκούπα, 3-0 με +15, +17 και +24.
Η ομάδα των Παπαδόπουλου και Γρηγορίου -πλην ενός 15λεπτου στο Game 1- έμοιαζε άτρωτη στο Κίτιον. Προβλεπτικά θα έλεγα πως και λόγω μέσου όρου ηλικίας -και εννοούμε των καλαθοσφαιριστών που μοιράζονταν τον χρόνο του rotation- οι Λαρνακείς θα μεγιστοποιούσαν τις πιθανότητες τους εάν τελείωνε νωρίτερα η σειρά. Στους δύο αγώνες του Στροβόλου μάλιστα, σου έδινε την εντύπωση πως κάνει απλά διαχείριση και συντήρηση δυνάμεων για να πάρει τρία ροζ φύλλα στη Λάρνακα. Σαν να έκανε διάλειμμα και ξαναγέμιζε το μπιτόνι.
Ακόμα και μετά από 5 ματς -και μπόνους μία παράταση- οι κιτρινοπράσινοι θα στοιχειώνονται από το ποσοστό τους στη γραμμή των βολών. 24/41 έγραψε το κοντέρ, 17 ελεύθερες χαμένες βολές, εντός, σε τελικό των τελικών. 0/7 ο Γκούντγουιν. Για μία ΑΕΚ που πάλεψε μέχρι την κόρνα -κυριολεκτικά- της παράτασης αντιπαρατάσσοντας στην φρεσκάδα και τα πόδια των Στροβιλιωτών, το μυαλό, την εμπειρία, τις παραστάσεις και το know how.
Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος είπαμε. Όμως αυτή η ΑΕΚ, δε μπορεί να κριθεί μόνο από αυτό. Έχει όλα τα εχέγγυα για να συνεχίσει να πρωταγωνιστεί. Τρία παλληκαράκια που ξεγέλασαν το χρόνο, ένα δίδυμο στον πάγκο που ταίριαξε αρμονικά από το ξεκίνημα, διοίκηση πλάι στην ομάδα αλλά και κόσμο. Κόσμο που πίκρανε το Σάββατο, όμως του έχει χαρίσει μεγάλες χαρές και επιτυχίες. Και ο κόσμος δεν ξεχνά.
