Προς το τέλος του περασμένου Δεκέμβρη, οι Σέλτικς βρίσκονταν στην 10η θέση της Ανατολής, με ρεκόρ 16-19 και ο κόσμος της Βοστώνης ήδη συζητούσε πως η ομάδα χρειαζόταν αλλαγές για να μπορέσει να επιστρέψει στους τελικούς. Όμως στις 31 Δεκεμβρίου, οι Σέλτικς υποχρέωσαν τους πρωτοπόρους Φοίνιξ Σανς στη μία από τις μόλις 18 ήττες που έκαναν στην κανονική περίοδο, με 123-110, σε ένα παιχνίδι που η διαφορά άγγιξε και τους 26 πόντους.
Από εκείνο το παιχνίδι και μετά, οι Κέλτες μεταμορφώθηκαν σε «πολεμικές μηχανές», έτρεξαν ένα επιμέρους ρεκόρ 35-12 και ανέβηκαν στην 2η θέση της Ανατολής. Με μεγάλο όπλο την άμυνα, που δεχόταν μόλις 102.6 πόντους ανά αγώνα.
Στην επίθεση οι Σέλτικς στηρίχθηκαν στο πολυδιάστατο ταλέντο του Τζέισον Τέιτουμ. Η άνοδος των ποσοστών του σταρ της Βοστώνης ήταν εντυπωσιακή, με τον ρούκι προπονητή, Ίμε Ουντόκα, να του δίνει περισσότερη μπάλα.
Η πορεία των Σέλτικς στα playoffs ήταν μαγική. Στον πρώτο γύρο “σκούπισαν” με 4-0 τους Νετς των Κέβιν Ντουράντ και Καϊρί Ίρβινγκ, μία ομάδα δηλαδή που έχει… εντελώς αντίθετη φιλοσοφία, αφού οι Σέλτικς φτιάχτηκαν βήμα-βήμα σε βάθος 8ετίας, ενώ οι Νετς θέλησαν να κόψουν δρόμο με τις υπογραφές των Ντουράντ-Ίρβινγκ (και αργότερα την ανταλλαγή του Χάρντεν που δεν έδωσε τίποτα στην ομάδα).
Στον δεύτερο γύρο ήταν η σειρά των πρωταθλητών Μπακς, οι οποίοι παρουσιάστηκαν χωρίς τον τραυματία Κρις Μίντλετον. Οι Σέλτικς άντεξαν τον οδοστρωτήρα που λέγεται Γιάννης Αντετοκούνμπο. Διαχειρίστηκαν σωστά το… φιάσκο που υπέστησαν στο Game 5 στην Βοστώνη, όταν έχασαν ένα δικό τους ματς, άλωσαν το Μιλγουόκι στο Game 6 και ισοπέδωσαν τα “Ελάφια” στο Game 7 στην Βοστώνη.
Στους τελικούς της Ανατολής, κόντρα στους σκληρούς Χιτ, διαχειρίστηκαν καλύτερα από τους αντιπάλους τους τις απουσίες βασικών παικτών. Έχασαν την ευκαιρία να “κλειδώσουν” την παρουσία τους όταν ηττήθηκαν στο Game 6 στην Βοστώνη, αλλά απάντησαν με μπρέικ στο Game 7 μέσα στο Μαϊάμι.
Οι Σέλτικς έμειναν πιστοί στο πλάνο τους σε όλη την postseason. Και δικαιώθηκαν.
Με 25 πόντους, 8.3 ριμπάουντ, 5.6 ασίστ, 46.2% στα σουτ εντός παιδιάς και 35.3% στα τρίποντα ανά αγώνα, ο Τέιτουμ πήρε δικαίως το βραβείο «Λάρι Μπερντ», ακόμα και αν στα δύο τελευταία παιχνίδια… «χάθηκε» στις τελευταίες κρίσιμες φάσεις.
