Ο Νίκος Βαγγέλης καυτηριάζει τη νέα χαμένη ευκαιρία της Κύπρου να αποκτήσει έναν παίκτη με προοπτικές να πρωταγωνιστήσει σε υψηλό επίπεδο. Πώς… διώξαμε τον Έι Τζέι Εντού, ο οποίος αποτελεί πλέον το μεγάλο project των Φιλιππίνων για το μέλλον; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει; Προς το παρόν συμμετέχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο Κ19 Ανδρών της Κρήτης και έπαιξε στην πρεμιέρα κόντρα στην Εθνική Ελλάδας.
Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση! Είμαστε άξιοι της μοίρας μας και δεν μας αξίζει να πηγαίνουμε μπροστά. Και προς Θεού δεν κατηγορούμε τόσο την ΚΟΚ, όσο την Πολιτεία, που φέρνει το κυπριακό μπάσκετ πολλά χρόνια πίσω και δεν επιτρέπει να ακολουθήσουμε την πρόοδο των υπολοίπων. Δεν παρουσιάζονται συχνά παιδιά σαν τον Εντού. Και δεν αφήνεις τέτοιες περιπτώσεις να πάνε στον κάλαθο των αχρήστων, γιατί μετά βλέπεις τι εξέλιξη έχουν και θέλεις να… χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε όλο το παρασκήνιο της υπόθεσης και σας το παρουσιάζουμε. Εξάλλου, το cyprusbasket.net σας είχε παραθέσει σε αποκλειστικότητα όλες τις “σκηνές” από το πώς φτάσαμε στην απώλειά του.
Ήταν αρχές Μαΐου 2016, όταν μιλούσαμε με τον τότε πρόεδρο των εθνικών ομάδων, Χάρη Νικολάου και αναφερόταν σε μια σούπερ έκπληξη που θα προκαλούσε αίσθηση. Πηγαίνοντας στο κλειστό του Αγίου Δομετίου για να κάνουμε την μετάδοση των φιλικών της Εθνικής Κ16 Ανδρών, είδαμε τον Μιχάλη Μιχαήλ και τον Αντώνη Δημητρίου να έχουν στο ζέσταμα το παιδί-θαύμα που μας προαναγγέλθηκε από το στέλεχος της ΚΟΚ. Ο Άριελ Τζον Εντού (ή AJ Edu) έκανε την εμφάνισή του και τράβηξε όλα τα βλέμματα με τα μακριά του χέρια και το επιβλητικό του σκαρί. Λίγο μετά μπήκε να παίξει και πραγματικά ξεχώρισε σαν τη μύγα μες το γάλα, όχι απλά κοντράροντας τους παίκτες του Μάνου Μανουσέλη, αλλά κάνοντας πράγματα και θαύματα. Τολμήσαμε να τον “βαφτίσουμε”… Κύπριο Αντετοκούνμπο. Μα ήταν ένα παιδί 16 χρονών… Παιδί για μεγάλα πράγματα, όμως, που είδαν πολλοί στην Ελλάδα.
Όσοι είδαμε εκείνο το ματς ενθουσιαστήκαμε, όμως από την ΚΟΚ μας έλεγαν πως ακόμα δεν είναι ολοκληρωμένη η υπόθεσή του και πως χρειάζεται να ξεπεραστούν τα τελευταία εμπόδια. Ο Εντού μεγάλωσε στην Κύπρο και ήταν παίκτης των ακαδημιών της ΑΕΛ, όπου διέπρεψε. Ωστόσο, όταν έληξε η άδεια παραμονής της οικογένειάς του, άρχισαν τα προβλήματα, τα οποία αποδείχτηκαν ανυπέρβλητα στο τέλος. Καθώς γίνονταν ενέργειες για να εκδοθεί το διαβατήριο του Έι Τζέι και να μπορέσει να παίξει στην Εθνική, ο πατέρας του ζήτησε κάτι αντίστοιχο τόσο για τον ίδιο, όσο και για την υπόλοιπη οικογένεια, κάτι που δεν έγινε αποδεκτό από την Κυβέρνηση. Κάπου εκεί χάλασε η υπόθεση που θα άλλαζε πλήρως τα δεδομένα στο κυπριακό μπάσκετ. Ο Λούης Δημητρίου και οι συνεργάτες του το “κυνήγησαν” πολύ, τον έφεραν Κύπρο, του αγόρασαν πράγματα, ο Μιχάλης Μιχαήλ τον είχε στο σπίτι του, όμως δυστυχώς δεν αποφάσιζαν εκείνοι. Λίγο μετά από τα φιλικά εκείνα, βρέθηκε στο στόχαστρο αρχικά του Άρη με την τότε διοίκηση Λάσκαρη να τον φέρνει στη Θεσσαλονίκη, ενώ ακολούθως έφτασε πολύ κοντά στον Ολυμπιακό, απασχολώντας έντονα και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Τελικά, το γεγονός πως δεν πήρε το κυπριακό διαβατήριο για να είναι πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης του έκλεισε το δρόμο για τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.
Όσον αφορά την εξέλιξή του τώρα..; Ό,τι και να πούμε είναι λίγο. Οι Φιλιππίνες, που είναι η χώρα καταγωγής της μητέρας του, πήραν στα χέρια τους έναν ανεκτίμητης αξία “θησαυρό”, που έχει αρχίσει να απασχολεί έντονα το παγκόσμιο μπάσκετ. Η ομοιότητά του στο παιχνιδιού, αλλά και στον σωματότυπο, με τον MVP της χρονιάς στο ΝΒΑ… βγάζει μάτι. Δεν μπορούμε να ξέρουμε ακόμα αν έχει το “μέταλλο” για να φτάσει ή να πλησιάσει στο επίπεδο του “Greek Freak”, όμως μιλώντας με φίλους μας international scouters από το κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη, μας λένε πως τον ξέρουν καλά και θεωρείται NBA project. Σκεφτείτε πραγματικά τι θα σήμαινε για την Κύπρο να αποκτούσε έναν NBAer, κι ας μην γίνει σούπερ σταρ. Πόσο θα αύξανε το ενδιαφέρον για την καλαθόσφαιρα και πόσες χιλιάδες παιδιά θα έβλεπαν το άθλημα διαφορετικά.
ΥΓ Δεν είναι η πρώτη φορά που η Κύπρος, είτε λόγω της ΚΟΚ και της έλλειψης κινήτρων, είτε λόγω της Πολιτείας και της γραφειοκρατίας, χάνει σπουδαίους παίκτες. Το είδαμε πρόσφατα με τον Αλέξανδρο Βεζένκοφ, τον Ανδρέα Χριστοδούλου και όχι μόνο. Κρίμα πραγματικά, γιατί… διώχνουμε παιχταράδες που θα βοηθούσαν να επιστρέψουν οι παλιές, καλές μέρες και θα γέμιζαν με κίνητρο τους μικρούς αθλητές, δημιουργώντας πρότυπα. Αναφερθήκαμε πρόσφατα και στον Κάλουμ Γουάτς του Άτλαντα, που ελπίζουμε να μείνει εδώ. Ευτυχώς για τον Ζέιτ Μόουσα έγιναν έγκαιρα οι απαραίτητες ενέργειες γιατί με αυτά που έκανε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων (μπήκε στην κορυφαία πεντάδα!!!) θα τον… ψάχναμε σε λίγο. Πρέπει να μείνουν κοντά και οι ξενιτεμένοι και εξαιρετικά ταλαντούχοι Φίλιππος Τίγκας και Αινέας Γιούνγκ. Να μην χαθεί ποτέ ξανά Κύπριος καλαθοσφαιριστής με προοπτική. Για το καλό του αθλήματος και για την “εκτόξευσή” του.
Πάρτε απλά μια γεύση από την εξέλιξη του Εντού για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της ζημιάς από την απώλειά του:
https://www.youtube.com/watch?v=fDaKKvvVrtc
