O χρόνος πλέον μετράει αντίστροφα για την έναρξη των ΑΜκΕ και η Εθνική Κύπρου προετοιμάζεται για το καλύτερο δυνατό, παρά τα προβλήματα και τις όποιες ελλείψεις υπάρχουν στο ρόστερ της.
Σταθήκαμε στις σημαντικές αποχωρήσεις, αλλά και στην πιο παλιά φουρνιά που καλείται να κρατήσει τώρα τα ηνία για να τα παραδώσει με τη σειρά της μελλοντικά στους επόμενους. Το χάσμα γενεών είναι μεγάλο και το έχουμε τονίσει πολλάκις. Παρότι έχουν χαθεί οι Αλέξανδρος Βεζένκοφ, Ανδρέας Χριστοδούλου και Γιάννης Γιανναράς, υπάρχουν ορισμένα ταλαντούχα παιδιά που είναι λίγα, αλλά με υψηλό δείκτη ποιότητας.
Ο Πάνος Γιανναράς κάνει από φέτος ανανέωση στο ρόστερ και δίνει ευκαιρίες σε όλους. Υπάρχουν τρεις σημαντικές ελλείψεις λόγω κολεγίων και τραυματισμών, αλλά το σημαντικό είναι πως βλέπουμε τον Σάιμον Μιχαήλ να κερδίζει εμπειρίες και να γίνεται σημαντικό στέλεχος από εδώ και στο εξής, τον Ρομπέρτο Μαντοβάνη να έχει τις προδιαγραφές να εξελιχθεί σε νέα “κολόνα” και τους Μιχάλη Κουμή, Παναγιώτη Μάρκου, Στέφανο Ηλιάδη και Πέτρο Παπαμιχαήλ να γίνονται καλύτεροι και να μπαίνουν στον “προθάλαμο”. Σημαντικό και το γεγονός πως δίνεται ευκαιρία και στον 26άχρονο, Κωνσταντίνο Πηλακούτα, ο οποίος προέρχεται από την ΕΝΑΔ και διαπρέπει στον Μακεδονικό.
Από τη γενιά των 20+ υπάρχει όπως προαναφέραμε το πρόβλημα των κολεγίων, όμως οι ΑΜκΕ δεν είναι αυτοσκοπός και θα λειτουργήσουν περισσότερο σαν φιλικά προετοιμασίας για να “δέσει” ο νέος κορμός που δημιουργείται, να φτιαχτεί μια καλή βάση και σε συνδυασμό με τη διαρκή προσθήκη των σημερινών εφήβων, νέων και παμπαίδων, να φτιαχτεί κάτι σπουδαίο εντός των προσεχών ετών.
