Πιο κλασικός τίτλος δεν γίνεται αλλά τί να κάνουμε που αυτοί είναι η πραγματικότητα. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έπαιξαν όσο χρειαζόταν και πέρασαν από τις ταλαιπωρημένες ομάδες του Προμηθέα και της ΑΕΚ αντίστοιχα. Οι τραυματισμοί και ο κόρονος δεν επέτρεψαν στην ομάδα του Ζούρου και του Δέδα να δείξουν τις πραγματικές τους δυνατότητες έτσι ο τελικός πάνω κάτω ήταν γνωστός από πριν.
Πάμε τώρα στους δύο αιώνιους. Η ομάδα που φάνηκε πιο αγχωμένη από όσο το περίμενα ήταν ο Ολυμπιακός. Η ομάδα του Μπαρτζώκα έμοιαζε σαν να μην ήξερε τι κατέβηκε να κάνει στο παρκέ. Άναρχο παιχνίδι χωρίς άμυνα και με ομολογουμένως περίεργο ροτέισιον από τον πάγκο. Επιμονή στον κακό Ντόρσεϊ και ΜακΚίσικ ενώ στον πάγκο έμειναν Ζαν Σαρλ και Κουίνσι (πρωτότυπο)(Δύο ξένοι στον πάγκο…χμμμ δεν το λές και λογικό).
Χωρίς να είμαι ειδικός πιστεύω το άγχος του φαβορί έπνιξε κάποιους από τους ερυθρόλευκους. Στον ημιτελικό το αποτέλεσμα ήρθε…Στον τελικό και κόντρα στον Παναθηναϊκό με τέτοια εμφάνιση δεν μπορεί να έχει τύχη.
Φυσικά μην νομίσει κανείς ότι ο Παναθηναϊκός έβγαλε μάτια. Απλά εκμεταλλεύτηκε τον Παπαγιάννη που δεν είχε αντίπαλο ελέω και των απουσιών του Προμηθέα και την φοβερή κατάσταση του Νέντοβιτς. Αν πρέπει να δώσω τον τίτλο του φαβορί σε κάποια ομάδα με βάση την εικόνα των δύο ομάδων στους ημιτελικούς αυτός θα πάει στον Παναθηναϊκό.
Όχι γιατί έπαιξε κανένα τρομακτικό μπάσκετ αλλά γιατί δεν έχει το βάρος του φαβορί έπειτα από πολλά χρόνια. Αν χάσει σίγουρα θα υπάρξει απογοήτευση αλλά δεν θα έρθει και το τέλος του κόσμου. Αν όμως χάσει ο Ολυμπιακός,δεδομένα θα υπάρξουν τριγμοί καθώς φέτος η ομάδα είναι δομημένη τουλάχιστο για τους δύο τίτλους στην Ελλάδα.
Χαλαρά λοιπόν το Σαββατόβραδο και περιμένουμε με ανυπομονησία τον μεγάλο τελικό της Κυριακής…
