Με Λοτζέσκι και Γιανγκ θα γινόταν ξανά… εφιάλτης της ΤΣΣΚΑ!

0

Το Φάιναλ Φορ του Βερολίνου πλησιάζει και σε αντίθεση με εκείνο του 2009, όπου Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός μας είχαν προσφέρει μια φοβερή μάχη στον ημιτελικό, το φετινό δεν θα έχει ελληνικό εκπρόσωπο. Τι έφταιξε;

Ο Παναθηναϊκός έχασε τη μεγάλη ευκαιρία να βγει δεύτερος στον όμιλό του και έτσι πήγε στους “8” με μειονέκτημα έδρας κόντρα στη Λαμποράλ Κούτσα. Εκεί αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων και δεν κατάφερε να πάρει το εισιτήριο για την τετράδα.

Μετά και από το λίφτινγκ που έκανε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, κυρίως με την έλευση του Έλιοτ Ουίλιαμς, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς είχε πολύ καλό υλικό στη διάθεσή του. Δεν το εκμεταλλεύτηκε σωστά. Επέμεινε στον… ξεπεσμένο Πάβλοβιτς και είδε περισσότερες ευκαιρίες απ’ όσο χρειαζόταν στον Κούζμιτς. Παράλληλα, έδειξε απίστευτη εμμονή με τη μη χρησιμοποίηση του Νίκου Παππά, ο οποίος αποτελεί μεγάλο όπλο, ενώ ελάχιστα έπαιζε και ο εξαιρετικά χρήσιμος, Βλάντο Γιάνκοβιτς.

Ο “Σάλε” έπαιξε, έχασε και στο τέλος πήρε ό,τι του άξιζε: το χαρτί της απόλυσης. Δεν άφησε πίσω του ιδιαίτερο έργο, καθώς κατέκτησε μόνο το κύπελλο, στην Ευρωλίγκα ούτε κρύο, ούτε ζέστη, ενώ στην Ελλάδα κατέκτησε τη δεύτερη θέση στην κανονική περίοδο.

Στον Ολυμπιακό τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Σίγουρα, οι Πειραιώτες μετά την εξαιρετική τους πορεία στην πρώτη φάση ήταν πολύ ασταθείς στο τοπ-16 και δεν είχαν συνέπεια στην απόδοσή τους σε όλα τα παιχνίδια. Ωστόσο, είχαν δύο τεράστια “άλλοθι”. Με τα “αν” δεν χτίζεις ουρανοξύστη, αλλά όταν χάνεις δύο από τους τέσσερις βασικούς σου σκόρερ, τότε τίποτα δεν είναι όπως πριν.

Πέραν των Βασίλη Σπανούλη και Γιώργου Πρίντεζη, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είχε επενδύσει πολλά στη φετινή σεζόν πάνω στους Ματ Λοτζέσκι και Πάτρικ Γιανγκ. Γι’ αυτό και εξελίχθηκε έτσι ο σχεδιασμός του. Έχουμε αναφέρει ξανά πως το ρίσκο-λάθος του ήταν η έλευση του Μιλουτίνοφ, που θα μπορούσε έστω να έπαιζε μόνο στην Ευρωλίγκα, να υπήρχε στο ρόστερ ο Βασίλης Καββαδάς σαν τρίτο πεντάρι στην Ελλάδα και να είχε αποκτηθεί ένας ξένος “μπακ απ” του Πρίντεζη, λίγο καλύτερος από τον Μπρεντ Πέτγουεϊ. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.

Η ουσία είναι πως σε πολλά παιχνίδια έλειπε ο κλασικός σουτέρ: ο Ματ Λοτζέσκι δηλαδή. Ο Αμερικανοβέλγος αποτέλεσε ίσως τη σημαντικότερη “κληρονομιά” όσον αφορά μεταγραφή από τη θητεία του Γιώργου Μπαρτζώκα. Πέραν του εξαιρετικού του σουτ τριών πόντων, είναι εξαιρετικός στο τρανζίσιον, βγάζει ενέργεια, βοηθάει στα ριμπάουντ και στέκεται εξαιρετικά διπλα στους υπόλοιπους περιφερειακούς. Η απουσία του ήταν τεράστια και στοίχισε. Ο Όντομ ήταν φιλότιμος και βοήθησε κυρίως στο πρωτάθλημα, όμως στην Ευρωλίγκα δεν μπόρεσε να κάνει κάτι ιδιαίτερο.

Άλλο τόσο έλειψε και ο Πάτρικ Γιανγκ. Το “θηρίο”, με την τρομερή σωματοδομή και το αστείρευτο πάθος στο παιχνίδι του, ήρθε από τη Γαλατασαράι, με στόχο να δώσει το κάτι διαφορετικό στην ερυθρόλευκη φροντ λάιν. Μετά την απόφαση του Μπράιαν Ντάνστον να πάει στην Εφές Αναντολού του Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο “Σφαιρό” αποφάσισε να κινηθεί για κάτι διαφορετικό. Κάτι πιο “φρέσκο”.

Ο Ντάνστον ήταν πολύ καλός και σκληρός παίκτης, με όπλο του κυρίως την άμυνα. Ο Γιανγκ είναι αποτελεσματικός αμυντικός, αλλά δίνει και το κάτι παραπάνω στην επίθεση. Είναι aggressive ψηλός, που πάει με τρομερό δυναμισμό στο αντίπαλο καλάθι, έμαθε να παίζει καλό πικ εν ρολ με τον Σπανούλη και παράλληλα κυνηγάει με μεγάλο πάθος το επιθετικό ριμπάουντ.

Στα τέσσερα πρώτα ματς της Ευρωλίγκα είχε κατά μέσο όρο 13.5 πόντους και 6 ριμπάουντ. Ακολούθησε η ρήξη χιαστών και ένα απίστευτο σοκ για τους Πειραιώτες. Το να βρεις ψηλό μέσα στη σεζόν είναι σαν να αναζητάς τον πρώτο λαχνό του λαϊκού λαχείου.

Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που προτάθηκαν. Ο προπονητής του Ολυμπιακού επέλεξε τον Σον Τζέιμς, ευελπιστώντας πως θα έβρισκε ξανά τον παλιό, καλό του εαυτό που είχε βγάλει κάποτε με τη Μακάμπι Τελ Αβιβ. Κόντρα στην Μπαρτσελόνα έδειξε ενθαρρυντικά στοιχεία, αλλά στη συνέχεια… έσβησε. Ίσως δεν άντεχε και την πίεση ενός διεκδικητή της Ευρωλίγκα. Αποχώρησε…

Η ομάδα ξέμεινε και πάλι με τον Χάντερ, τον Μιλουτίνοφ και τον Αγραβάνη. Ο Πρίντεζης αναγκάστηκε να κάνει τον… τιραμόλα. Όλα αυτά στοίχισαν. Έγιναν μεγάλες ήττες. Σίγουρα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί οι “αυτοκτονίες” με Μπάμπεργκ και Ζαλγκίρις. Με νίκη έστω και δύο από τα τρία αυτά παιχνίδια, οι Πειραιώτες όχι απλά θα βρίσκονταν στους “8”, αλλά θα έπαιρναν και τη δεύτερη θέση (σιγά μην έχανε ο Πρίντεζης το τελευταίο παιχνίδι).

Με τους δύο μεγάλους απόντες στη σύνθεσή του ο Ολυμπιακός θα ταν άλλη ομάδα και στην τελευταία αγωνιστική στο ΣΕΦ με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας θα έπαιζε για την πρωτιά του ομίλου. Με αυτούς τους δύο θα βρισκόταν ήδη στο Βερολίνο και θα έκανε τους Ρώσους να… τρέμουν για μια ακόμη σεζόν, από τη στιγμή που τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε μόνιμο… εφιάλτη τους στα Φάιναλ Φορ!

Είπαμε με τα “αν” δεν κάνεις τίποτα. Ο Ολυμπιακός όφειλε να βρίσκεται έστω στα προημιτελικά. Με μια νίκη ακόμα θα το πετύχαινε. Απέτυχε, αλλά είχε δικαιολογία και μάλιστα σημαντική. Όποιος δεν το βλέπει…

superbasket.gr

Coffee House