GM… Is back!
Ποιος είναι αυτός ο… GM, που… επέστρεψε; Ίσως κάποιοι να καταλάβουν, άμα διαβάσουν το παρακάτω κείμενο, σχετικά με την Ευρολίγκα (όρεξη να έχετε):
Γράφω αυτό το κείμενο την ώρα που διεξάγονται οι τελευταίοι αγώνες της 24ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκας και λίγο πριν την 15ήμερη διακοπής της. Μετά από μια εβδομάδα με διπλή αγωνιστική και περνώντας ώρες στην τηλεόραση παρακολουθώντας αγώνες, έκανα κάποιες σκέψεις για το μέλλον της διοργάνωσης, τις οποίες θα μοιραστώ μαζί σας.
Η φετινή σεζόν είναι ορόσημο αφού πρόκειται για την 20η στην ιστορία της Λίγκας και παράλληλα συμπίπτει με την σημαντική αλλαγή της προσθήκης δύο επιπλέον ομάδων. Θεωρώ λοιπόν πως είναι καιρός να αρχίσει να συζητιέται το προς τα που θα κινηθεί τα επόμενα χρόνια. Θεωρητικά τείνει να γίνει μια κλειστή λίγκα. Το αν και πότε θα συμβεί αυτό δεν το γνωρίζω. Επίσης την άποψή μου για το αν πρέπει να γίνει κάτι τέτοιο, δεν θα την μοιραστώ τώρα μαζί σας. Θα μοιραστώ όμως κάποιους προβληματισμούς που είμαι βέβαιος ότι οι ομάδες και η Ευρωλίγκα θα τους βρουν σύντομα μπροστά τους.
Παίρνοντας σαν δεδομένο ότι ο αριθμός των αγώνων δεν θα μειωθεί στο μέλλον (προσωπικά θεωρώ ότι εντός τριετίας θα αυξηθεί κιόλας), θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα με την καταπόνηση των αθλητών. Ήδη από φέτος, στην σεζόν προστέθηκαν 4 αγωνιστικές. Όσο και να φαίνεται παράξενο, οι 4 αυτές αγωνιστικές προσθέτουν τεράστια καταπόνηση στους αθλητές. Δεν είναι απλά άλλα 160 λεπτά αγώνα, είναι και η μείωση του χρόνου ξεκούρασης του παίκτη, η μείωση του χρόνου αποθεραπείας μεταξύ των αγώνων, η επιβάρυνση από την προπόνηση για αυτούς τους έξτρα αγώνες, τα ταξίδια κ.α.
Ένας διεθνής παίκτης που αγωνίζεται στην Ευρωλίγκα και σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, ενδέχεται να αγωνιστεί μέσα σε ένα ημερολογιακό έτος σε 110 με 115 αγώνες. Περίπου δηλαδή σε 1 αγώνα ανά 3 ημέρες!! Σε αυτό δεν υπολογίζουμε τις ώρες προπόνησης και τα ταξίδια.
Είναι δεδομένο ότι αυτό θα οδηγήσει σε αύξηση των τραυματισμών των αθλητών, αλλά και στην αύξηση της σοβαρότητας του τραυματισμού. Με τη σειρά του αυτό θα επιφέρει αύξηση κόστους στις ομάδες (χρήματα για αντικαταστάτες των τραυματιών, αποκατάσταση των τραυματιών κτλ.), μείωση του ανταγωνισμού (με τις συνεχείς αλλαγές παικτών) άρα και του ενδιαφέροντος της διοργάνωσης και το σοβαρότερο όλων, πιθανόν να οδηγήσει τους αθλητές σε χρήση ‘’παράξενων’’ σκευασμάτων ώστε να ανταπεξέλθουν στους ρυθμούς.
Στο ΝΒΑ, όπου έχουν αυξηθεί οι υποχρεώσεις των παικτών ενώ παράλληλα έχει μειωθεί ο χρόνος ξεκούρασης τους, σε συνάρτηση με τους ‘’τρελούς’’ ρυθμούς που παίζεται ο αγώνας έχουν οδηγήσει σε αύξηση:
- Των τραυματισμών
- Των κρουσμάτων χρήσης απαγορευμένων ουσιών.
Η Ευρωλίγκα είναι μία διοργάνωση χωρίς κρούσματα χρήσης απαγορευμένων ουσιών και καλό θα ήταν να προνοήσουν όλοι ώστε αυτά να παραμείνουν μακριά. Για το λόγο αυτό πρέπει να συζητηθεί και να λυθεί το θέμα της καταπόνησης των αθλητών και είναι και αυτό ένα θέμα στο οποίο απαιτείται η συνεργασία με την παγκόσμια ομοσπονδία για τις διεθνείς διοργανώσεις.
Ένα άλλο θέμα που με προβληματίζει και έχω συμπεράνει από τους αγώνες μέχρι τώρα στην διοργάνωση, είναι το μέτριο επίπεδο του μπάσκετ που παίζεται. Μπορεί η Ευρωλίγκα φέτος να είναι εξαιρετικά απρόβλεπτη, κάτι το οποίο προσδίδει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αλλά οι ομάδες (όχι όλες) ποιοτικά είναι μέτριες. Δεν βλέπω εξέλιξη στο τακτικό κομμάτι, δεν υπάρχουν νέα ταλέντα άξια αναφοράς, βλέπω πολλούς προπονητές ντεφορμέ, γίνονται αρκετές αλλαγές στα ρόστερ κ.α. Μία σημαντική παράμετρος που επηρεάζει τα παραπάνω είναι το ότι οι παίκτες που στελεχώνουν τις ομάδες έχουν διαφορετικά backgrounds. Κάποιοι έρχονται από το ΝΒΑ, κάποιοι από τους αγώνες παρωδία της G-League, κάποιοι από τους αγώνες ‘’παιδικής χαράς’’ της Κίνας κ.ο.κ. Δεν βλέπω παραγωγική διαδικασία στις ομάδες και αυτό το θεωρώ μεγάλο πρόβλημα. Κατά την γνώμη μου εφόσον συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, τότε η ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ δεν θα είναι η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή μπασκετική διοργάνωση, αλλά η δεύτερη μεγαλύτερη μπασκετική λίγκα στον κόσμο, μετά το ΝΒΑ, και η οποία θα λαμβάνει χώρα σε ευρωπαϊκό έδαφος. Έχει μεγάλη διαφορά το ένα με το άλλο.
Τέλος, για να μην σας κουράζω, γιατί αν αρχίσω να γράφω για μπάσκετ δεν σταματάω, θα θίξω και ένα ακόμα θέμα. Το θέμα των εσόδων των ομάδων. Οι ομάδες τα τελευταία χρόνια έχουν δει αύξηση στα έσοδα που προέρχονται κατ΄ ευθείαν από την διοργανώτρια. Το αν είναι μεγάλη η αύξηση, το εάν μπορεί και περισσότερα κτλ. δεν θα το αναλύσω σήμερα. Αυτό που θέλω να συμβουλεύσω τους GMs των ομάδων είναι να σταματήσουν να πιπιλάνε την καραμέλα της σύγκρισης των εσόδων μεταξύ ποδοσφαιρικού CL και Ευρωλίγκα. Πρόκειται για μια ανούσια και μη ρεαλιστική σύγκριση. Το ποδόσφαιρο θα δίνει πάντα ΠΟΛΥ περισσότερα χρήματα γιατί πολύ απλά είναι πιο ακριβό business. Δεν το λέω εγώ αυτό, αλλά η αγορά. Οπότε όσοι ασχολούνται με τέτοιου είδους συγκρίσεις, απλά είναι εκτός τόπου και στην ουσία αποπροσανατολίζουν και αποπροσανατολίζονται. Σε όλους αυτούς εγώ κάνω την εξής ερώτηση, ‘’Αν πάρουν οι ομάδες αντίστοιχα χρήματα με αυτές του CL, τι θα απαντήσουν στους παίκτες τους που θα ζητήσουν αύξηση συμβολαίων στα επίπεδα Κριστιάνο Ρονάλντο, Λίο Μέσι κτλ.???’’ Υπάρχουν πάντα δύο όψεις σε ένα νόμισμα.
Το λέω αυτό για να καταδείξω ότι κάθε αγορά έχει τα δικά της δεδομένα και ταβάνια. Ξαναλέω, δεν υπερασπίζομαι την Ευρωλίγκα, η οποία από την πλευρά της καλό είναι να σταματήσει τους διθυράμβους όταν αυξάνονται 4-5% οι……. followers στα social media!!!! Εγώ απλά θέλω να πω την γνώμη – συμβουλή μου στους παράγοντες των ομάδων. Όσο δεν βλέπουν με ρεαλισμό το μέλλον, τόσο η εξέλιξη θα είναι μικρή. Αν ήμουν στην θέση τους θα με ενδιέφεραν δύο πράγματα στον τομέα των εσόδων,
- Να οριστεί μία ελάχιστη ετήσια αύξηση των εσόδων που έρχονται από την διοργανώτρια.
- Να αυξηθούν οι ‘’πηγές΄΄ από τις οποίες προέρχονται τα έσοδα για την διοργάνωση.
Να υπάρξει μία σταθερότητα στον τομέα αυτόν και ειδικά τώρα που, όπως είπα νωρίτερα, πρέπει να παρθούν αποφάσεις για την εξέλιξη της λίγκας.
Στο μέλλον θα επανέλθω και με περισσότερες σκέψεις – προτάσεις για την Ευρωλίγκα. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να συζητηθούν και δεν αρκεί φυσικά το σημερινό κείμενο για αυτά. Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι φυσικά και δεν είναι όλα μαύρα στην διοργάνωση. Σαφώς και υπάρχουν πολλά θετικά. Απλά σήμερα μοιράστηκα μόνο προβληματισμούς.
Με εκτίμηση,
GM
