Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες σχολιάζει τη νίκη του Ολυμπιακού στη Λιόν, εξηγεί τα μόλις 11 τρίποντα καθώς επίσης αναλύει και το «σημάδι» στην επίθεση.
Η αλήθεια είναι πως με τον Ολυμπιακό έχουμε ζήσει μεγαλύτερες συγκινήσεις, αλλά επίσης αλήθεια είναι πως τα τελευταία 2-3 χρόνια είχαμε λησμονήσει τη γεύση τους και μας έλειψαν.
Μαλλιά δεν έχω να ασπρίσουν από αυτό το φετινό roller coaster και βλέπω στο τέλος να ασπρίζει η καράφλα μου με αυτούς.
Νίκες με τέτοιο τρόπο ατσαλώνουν λίγο περισσότερο μία ομάδα όπως βέβαια και το αντίθετο, ήττες με τέτοιο τρόπο τσαλακώνουν περισσότερο μία ομάδα.
Στεκόμαστε όμως από την θετική πλευρά σήμερα.
«Με τη Βιλερμπάν παίζατε ρε Κωνσταντίνε, πώς κάνεις έτσι» θα πει κάποιος.
«Η Βιλερμπάν έριξε 25 πόντους σε άλλες ομάδες και νίκησε και στο ΣΕΦ» θα του απαντήσω.
Το είπε κι ο Μπαρτζώκας «στην Euroleague τίποτα δεν είναι εύκολο».
Πάμε και σε πιο ουσιώδη πράγματα όμως…
Αυτή τη νίκη ίσως και να τη μνημονεύουμε σε δύο μήνες. Αυτό το αποτέλεσμα είναι από εκείνα που μπορούν να αλλάξουν το «τσιπάκι» και την εξέλιξη μίας ολόκληρης σεζόν. Πώς σας έγραφα πριν μία εβδομάδα για μία νίκη στο Τελ Αβίβ τη σεζόν 2012-13; Ένα τέτοιο πράγμα.
Μπορεί πάλι και όχι. Ο χρόνος θα δείξει.
Το γράφω αυτό γιατί χθες τα μεσάνυχτα μπορεί να υπήρχε μουρμούρα, γκρίνια, αμφισβήτηση, πιο έντονη μεταγραφολογία (γιατί αυτή πάντα υπάρχει) αντί για χαρά, αγκαλιές και ενθουσιασμό.
Το γράφω αυτό γιατί η ψυχολογία των πρωταγωνιστών χθες τα μεσάνυχτα μπορεί να ήταν στο ναδίρ αντί για το ζενίθ.
