Απλά τα πράγματα δεν ψάχνω θαύματα… Ένα καλό, ένα μεστό παιχνίδι ρε παιδί μου και θα έρθει η πρόκριση για τον Ολυμπιακό δεν χρειάζονται θαύματα. Ανορθόδοξος τρόπος να αρχίζω ένα κείμενο αλλά δεν είναι και η πρώτη φορά που αρχίζω με αυτό τον τρόπο.
Σε λίγες γραμμές θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω το ζευγάρι του Ολυμπιακού με την Μονακό και στην συνέχεια σε άλλο κείμενο φυσικά το ισπανικό ντέρμπι ανάμεσα σε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Ας το πάρουμε από την αρχή…Η Μονακό κατάφερε να νικήσει φέτος δύο φορές τον Ολυμπιακό ενώ και πέρσι του έβγαλε χωρίς υπερβολή το λάδι.
Πλεονεκτήματα της ομάδας του Ομπράντοβιτς αρκετά και μεγαλύτερο κατά την άποψη μου η αθλητικότητα και φυσικά η περιφερειακή γραμμή της Μονακό. Αντίθετα με πέρσι δεν είναι μόνο ο Τζέιμς…Φέτος έχει παρέα τον Οκόμπο και τον Λόιοντ μια τριάδα ουσιαστικά πανομοιότυπων παικτών που δεν τους βάζεις χαλινάρι. Αυτό από μόνο του είναι ευχή και κατάρα καθώς πέραν όλων όσων έγραψα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι και μία ομάδα που δεν έχει την παραμικρή εμπειρεια από τέτοια παιχνίδια.
Μειώνέκτηματα…Άποψη μου είναι ότι παρά το γεμάτο ρόστερ αν κλειδώσεις τον εγκέφαλο της ομάδας που δεν είναι άλλος από τον Τζέιμς είναι δύσκολο (όχι αδύνατο) να χάσεις μόνο από Οκόμπο η Λόιντ. Ο τρελό Μάικ είναι ο άνθρωπος που οργανώνει που σκοράρει που θα τρέξει την ομάδα. Αν ο Ουόκαπ και η παρέα του τον κλειδώσουν τότε αυτόματα χάνετε ο κινητήρας της μηχανής της Μονακό. Όπως έγραψα και πριν…Η απειρία είναι ευχή και κατάρα…’όπως και το τουπέ και η σιγουριά που έχουν οι Γάλλοι μπορεί να δουλέψει εναντίον τους. Δεν λέει ρε φίλε να βγαίνει ο Ομπράντοβιτς ο copy και να λέει έχω καλύτερο ρόστερ από τον Ολυμπιακό.
Στο κάτω κάτω είναι ένας αγώνας… Δύσκολο αλλά όχι αδύνατον να ΄χάσει ξανά από την ίδια ομάδα ο Ολυμπιακός. Όπως και είναι δύσκολο αλλά όχι αδύνατον να χάσει από τον Ολυμπιακό τρίτη φορά η Μπάρτσα η ή Ρεάλ για να μην ξεχνιόμαστε.
Λίγες ώρες ακόμα υπομονή παίδες….
