Πολύς ντόρος έχει γίνει τον τελευταίο καιρό για το κατά πόσο είναι καλό ή κακό να στηρίζει μία ομάδα το παιχνίδι της στο μακρινό σουτ. Οι περισσότεροι προπονητές (αν όχι όλοι), αλλά και άνθρωποι του μπάσκετ θα συμφωνήσουν πως αυτό είναι ένα δίκοπο μαχαίρι που στο τέλος της ημέρας σε αφήνει συνήθως στην άσχημη πλευρά… του φεγγαριού.
Ο Παναθηναϊκός σκόραρε 16/31 τρίποντα κόντρα στην Γαλατασαράι και η συζήτηση άναψε για τα καλά. Όταν τα σουτ δεν μπουν; Μπορεί να παίξει κάτι άλλο; Θα ζήσει και… λογικά θα πεθάνει με το τρίποντο. Αυτά και άλλα πολλά ειπώθηκαν για ένα θέμα που απασχολεί φυσικά πολύ περισσότερο καιρό. Η αλήθεια κρύβεται κάπου στη μέση, αλλά αυτό που μπορεί με σιγουριά να ειπωθεί είναι πως δεν είναι απαραίτητο να είσαι ο ηττημένος στο φινάλε, αν είσαι εκείνος που επέλεξες να ζήσεις με το σουτ.
Χειροπιαστή απόδειξη αποτελεί η λίστα με τις προσπάθειες σε σουτ τριών πόντων από τις ομάδες της Euroleague. Η ομάδα που βρίσκεται στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα, η Ρεάλ, βρίσκεται και στην κορυφή της συγκεκριμένης λίστας, έχοντας δοκιμάσει ήδη σε 21 αγώνες 562 τρίποντα, δηλαδή 26,7 τρίποντα ανά αγώνα και μάλιστα χωρίς να είναι αντίστοιχα στην πρώτη θέση στη λίστα με τα εύστοχα σουτ. Η τελευταία ομάδα της σχετικής λίστας είναι η Ούνικς Καζάν με 19,7 τρίποντα ανά παιχνίδι. Ο ΠΑΟΚ επικράτησε του Άρη έχοντας 0/20 σουτ έξω από τα 6.75μ. και αυτό λέει πολλά…
Μπορεί, λοιπόν, κανείς να καταλάβει με ευκολία πως το μπάσκετ έχει αλλάξει. Όταν, συναντάς ομάδες οι οποίες σουτάρουν κατά μέσο όρο πάνω από 20 τρίποντα ανά αγώνα, εύλογα αντιλαμβάνεσαι πως το παιχνίδι έχει μετατοπιστεί στην περιφέρεια και αυτό δεν είναι εφεύρεση του Παναθηναϊκού, αλλά εξέλιξη του αθλήματος.
Το μπάσκετ έχει μετατραπεί σε ένα παιχνίδι που βασιλεύουν οι… κοντοί και ως εκ τούτου το μακρινό σουτ είναι βασικό στοιχείο του τρόπου παιχνιδιού. Άλλωστε είναι σαφές πως οι διοικήσεις των ομάδων πηγαίνοντας με το ρεύμα της εποχής επενδύουν σε αθλητικούς ψηλούς που βοηθούν τους ποιοτικούς γκαρντ, ανοίγοντας χώρους για εκτέλεση. Επίσης η επένδυση σε έναν σουτέρ κλάσης που βγάζει το… παντεσπάνι του σουτάροντας, είναι πολύ συχνότερες από μία αντίστοιχη σε κάποιον που θα γεμίσει την ρακέτα.
Το μπάσκετ, λοιπόν, αλλάζει και μαζί του πρέπει να αλλάξει και η αντίληψη που έχουμε ως κοινό για το άθλημα που παρακολουθούμε, έτσι ώστε να μπορούμε να το απολαμβάνουμε περισσότερο.
