Ο Δημήτρης Κοντός γράφει στο Cyprusbasket για το μεγάλο στοίχημα του φετινού Παναθηναϊκού που παράλληλα μπορεί να γίνει το κλειδί της επιτυχίας
Οι μέρες που βιώσαμε στο ΟΑΚΑ θα μας μείνουν για πάντα χαραγμένες βαθιά στο μυαλό και την καρδιά και είναι ο λόγος που αυτός ο Σύλλογος και κυρίως αυτό το τμήμα είναι κάτι ξεχωριστό. Υπό το βλέμμα του Παύλου Γιαννακόπουλου, του οποίου το λάβαρο θα βρίσκεται για πάντα στον ουρανό του ΟΑΚΑ είχαμε την ευκαιρία να δούμε τον Παναθηναϊκό για πρώτη φορά πλήρη απέναντι σε αντιπάλους του υψηλότερου επιπέδου.
Αυτό που μας μένει ως πρώτη εντύπωση είναι η μεγάλη δυνατότητα που δίνεται στον προπονητή ν’ αλλάζει σχήματα και πρόσωπα χωρίς να επηρεάζεται το διάγραμμα απόδοσης της ομάδας. Για παράδειγμα η έλευση του Παπαπέτρου βάζει στη μηχανή του «τριφυλλιού» έναν εξόχως αθλητικό παίκτη με σωστές μπασκετικές βάσεις και δυνατότητα να παίξει άμυνα από τον Σλούκα (στον «1») μέχρι τον Λοβέρν (στο «5»). Πίσω από τον Ιωάννη έρχεται ο Θανάσης που μπορεί να μην έχει τόσο μπάσκετ μέσα του αλλά έχει προσόντα που τα βρίσκεις μόνο στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Οι πεντάδες, λοιπόν, με έναν εκ των δύο και Καλάθη, Γκιστ, Λάσμε έχουν τη δυνατότητα να κρύψουν τον ήλιο του αντιπάλου και παράλληλα και κάποιες αδυναμίες των σκόρερ στην άμυνα (π.χ. Λάνγκφορντ ή Παππάς). Σε αυτούς προσθέστε τον Μήτογλου που είναι πανέτοιμος να βγει ένα βήμα μπροστά. Ο Ντίνος θυμίζει κάτι από Τσαρτσαρή σε νοοτροπία και σωματοδομή και πρέπει να στηριχθεί ακόμη και όταν θα έρθουν τα δύσκολα βράδια σε μια τόσο μεγάλη χρονιά.
Επίσης, είδαμε έναν Λοτζέσκι σ’ εξαιρετική αθλητική κατάσταση (τα πρώτα δείγματα φάνηκαν στην Κύπρο) που πέραν της …οικονομίας στη συνάρτηση προσπαθειών – πόντων παρατηρήσαμε και μεγάλη διάθεση στο αμυντικό κομμάτι. Παράλληλα, πρέπει να δούμε πως πέραν των αθλητικών σχημάτων που έχει στη διάθεση του ο Τσάβι υπάρχουν δύο κλασσικά πεντάρια που μπορούν να δώσουν έναν διαφορετικό τρόπο επιθετικής προσέγγισης (αλλά και ν’ αλλάξουν τον τρόπο της άμυνας). Βουγιούκας και Παπαγιάννης θα …χτυπηθούν για μια θέση με τον Ίαν να είναι ένα κλικ πιο μπροστά σε ετοιμότητα αλλά τον Γιώργο να έχει όλο το πακέτο να γίνει ένα από τα καλύτερα πεντάρια στην Ευρώπη (θέλει χρόνο και δουλειά ακόμη).
Στα νέα κομμάτια της ομάδας βάζουμε τον Ντεσόν Τόμας που από τα πρώτα δείγματα φάνηκε πως είναι ένας σταθερός σουτέρ πίσω από τη γραμμή και ένας σαφώς πιο ομαδικός παίκτης που αρέσκεται να πηγαίνει και κοντά στο καλάθι τελειώνοντας από την αριστερή μεριά τις περισσότερες φορές. Ο Τόμας έχει αυτά που θέλει ο προπονητής, ωστόσο, έχω την αίσθηση πως πρέπει να γίνει πιο επιθετικός στο αμυντικό κομμάτι.
Το μεγάλο στοίχημα κατά την άποψη μας είναι ο Λεκαβίτσιους. Ο Λιθουανός ήταν αρκετά καλός και με μεγάλη αυτοπεποίθηση στο δεύτερο ημίχρονο με τη Χίμκι και κόντρα στη Φενέρ αλλά έχει τον πιο δύσκολο ρόλο καθώς πρέπει να κρατήσει την ομάδα όταν ο Καλάθης δεν θα είναι στο παρκέ και να …κρυφτεί σε κάποιες αλλαγές στην άμυνα. Αν πάει καλά τότε ο Παναθηναϊκός θα έχει τεράστια περιθώρια.
Όπως θα καταλάβατε οι παραπάνω είναι 13 παίκτες που ερίζουν χρόνο συμμετοχής και ρόλο χωρίς να βάζουμε στην εξίσωση της Ευρωλίγκας τον «τίμιο» Σακελλαρίου και τον «ρούκι» Καλαϊτζάκη. Άρα, καταλήγουμε πως ο γρίφος του Τσάβι Πασκουάλ φέτος είναι πως θα καταφέρει να μοιράσει σε μια ομάδα με 13 παίκτες πρώτης γραμμής τους ρόλους έτσι ώστε και να είναι ευτυχισμένα τα αποδυτήρια και να βγάλει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ευχάριστος μεν, πονοκέφαλος δε.
ΥΓ: Είναι ευτυχία για κάθε προπονητή να έχει δύο κλασσικούς σκορερ στο «2». Παππάς και Λάνγκφορντ θα κληθούν να τραβήξουν πολλές φορές την ομάδα.
