Τι πρέπει να κάνει ο μέσος Κύπριος παίχτης αυτή την στιγμή για να παίξει και να πάρει χρόνο συμμετοχής στην πρώτη κατηγορία;
Αρχικά να πούμε ότι εγώ είμαι από τους προπονητές που πιστεύουν ότι ο Κύπριος καλαθοσφαιριστής έχει ταλέντο και μπορεί να αγωνιστεί στη 1η κατηγορία. Αυτό που στερείται σε κάποιες περιπτώσεις είναι η σωστή νοοτροπία, η συνέπεια και η πραγματική αγάπη σε αυτό που κάνει. Θα πω ότι χρειάζεται σκληρή δουλειά, ευκαιρίες και χρόνο συμμετοχής από τους προπονητές.
Πολύ πιθανόν δηλαδή κύριε Μιχαήλ να μην γίνεται σωστή διαχείρηση λεπτών συμμετοχής ώστε να πάρουν ευκαιρίες οι Κύπριοι;
Μπορεί ναι, είναι πιθανόν ο προπονητής αναζητώντας το αποτέλεσμα που θα τον βοηθήσει να διατηρήσει το συμβόλαιο και τη θέση του να επιλέγει πιο σίγουρες ή δοκιμασμένες λύσεις. Επίσης λίγοι (ίσως κανένας) είναι οι παράγοντες που θα κάνουν υπομονή βλέποντας την ομάδα τους να χάνει γιατί επενδύουν στο μέλλον με νεαρούς κυρίως καλαθοσφαιριστές. Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο οι νέοι 18 – 22 χρονών να κερδίσουν θέση σε μια ομάδα που διαθέτει έμπειρους και ικανούς καλαθοσφαιριστές. Πρέπει να κάνουν υπομονή και δουλέψουν σκληρά έτσι ώστε να αρπάξουν την ευκαιρία όταν αυτή τους δοθεί. Σαν Κύπριοι βέβαια που είμαστε θέλουμε το αποτέλεσμα αύριο, δεν έχουμε υπομονή και για οτιδήποτε αρνητικό φταίμε όλους τους άλλους εκτός από εμάς τους ίδιους. Αν θέλουν πραγματικά να παίξουν στη 1η κατηγορία και να διακριθούν πρέπει να βάλουν το μπάσκετ στον ελεύθερο τους χρόνο και να το αγαπήσουν.
Θέλει μεράκι, να αγαπάς το άθλημα έτσι;
Ναι, μπράβο. Παλαιότερα που ούτε εγκαταστάσεις είχαμε, ούτε καν τον απαραίτητο αθλητικό εξοπλισμό πηγαίναμε όλη μέρα και παίζαμε μπάσκετ κυρίως στα ανοικτά γήπεδα και το βράδυ προπόνηση. Σήμερα όταν λες κάποιου παίχτη «έχεις ταλέντο και πρέπει να προπονηθείς περισσότερο, πρέπει να δουλέψεις όλες τις παραμέτρους της φυσικής κατάστασης και να γίνεις αθλητής», σου απαντάει «μα ρε κόουτς δεν έχω χρόνο αλλά θα προσπαθήσω να έρχομαι κάθε μέρα προπόνηση». Ναι, αλλά κάθε μέρα προπόνηση μπορεί να πηγαίνουν πολλοί. Όταν κάποιος κάνει ότι κάνουν όλοι, τότε δύσκολα μπορεί να ξεχωρίσει και να αγωνιστεί στη 1η κατηγορία. Για αυτό πέρα από το ταλέντο χρειάζεται σκληρή δουλειά, συνέπεια και συνέχεια για να καθιερωθεί κάποιος σε ψηλό επίπεδο.
Μιλώντας για ευκαιρίες ας πάμε στην 1η Κατηγορία Ανδρών όπου οι ξένοι έγιναν από 5 τώρα 3, εσείς πως κρίνεται αυτή την κίνηση;
Η απόφαση της ΚΟΚ να μείωση του ξένους από 5 σε 3 με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Ήταν μια σημαντική απόφαση και δεν θα πρέπει να βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα αν και κατά πόσο αυτή ήταν σωστή ή λάθος. Κάθε αλλαγή χρειάζεται χρόνο έτσι ώστε να μελετηθεί και να γίνουν αν χρειάζεται οι κατάλληλες διορθωτικές κινήσεις. Είναι σημαντικό να μην πανικοβληθούν οι πρόεδροι των ομάδων επιζητώντας τη νίκη και το πρωτάθλημα και να θέλουν να καλύψουν την απώλεια κάποιων πολύ καλών Κύπριων καλαθοσφαιριστών με ξένους. Αυτό σίγουρα δεν θα είναι η λύση αλλά ένα τεράστιο και καταστροφικό πισωγύρισμα με 5 ξένους να αγωνίζονται και τους κύπριους να εκτελούν χρέη κομπάρσου.
Στην δεύτερη κατηγορία οι ομάδες δικαιούνται ένα ξένο. Πως το βλέπεται εσείς αυτό το εγχείρημα ως κίνηση;
Κατά τη γνώμη μου αυτή η απόφαση θα πρέπει να επαναξιολογηθεί. Αυτή τη στιγμή αν δεν κάνω λάθος ένα σωματείο Β1 Κατηγορίας μπορεί να έχει ξένο καλαθοσφαιριστή εάν αυτός είναι φοιτητής και κάτω των 28 ετών. Αυτό δημιουργεί κατά κάποιο τρόπο μια κάποια ανισότητα όσον αφορά τις επιλογές που έχουν οι ομάδες ανάλογα με την επαρχία που δραστηριοποιούνται. Αυτό έχει να κάνει με τις πανεπιστημιακές και κολεγιακές μονάδες σε κάθε επαρχία και κατά επέκταση τον φοιτητικό πληθυσμό μέσα από τον οποίο η ομάδα θα πρέπει να βρει κάποιον που παίζει μπάσκετ. Εύκολα μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι οι ομάδες στην επαρχία Λάρνακας, Αμμοχώστου και Πάφου είναι πολύ δύσκολο να εντοπίσουν κάποιον καλαθοσφαιριστή. Προσωπικά πιστεύω ότι η απόκτηση ξένου καλαθοσφαιριστή από τα σωματεία της Β1 κατηγορίας θα πρέπει να είναι ελεύθερη με ίσως τον περιορισμό της ηλικίας στα 30 χρόνια.
Από τα ονόματα των παιχτών σας που τα έχετε μαζί σας από μικρά παιδιά, ποια είναι αυτά που ξεχωρίζεται μπασκετικά περισσότερο;
Κοίταξε, στις ηλικίες κάτω των 18 ετών δηλαδή παιδιά που γεννήθηκαν το 2004, 2005 έχουμε καλούς παίχτες που αν το θελήσουν πραγματικά και δουλέψουν σκληρά μπορούν να αγωνιστούν και έξω από τα σύνορα της Κύπρου. Αν θα πρέπει να ξεχωρίσω τρείς που αυτή την στιγμή είναι πολύ καλοί για διαφορετικούς λόγους είναι ο Σωτήρης Χατζηιωάννου (2004), ο Μιχαήλ Χριστοφίδης (2005) και ο Χριστόφορος Μαλαθούρας (2005). Ο Χριστόφορος έχει ύψος 2.05 και είναι πολύ καλός τόσο μακριά όσο και κοντά στο καλάθι. Ο Μιχαήλ με ύψος 1.80 είναι ίσως ο ταχύτερος παίχτης στη Κύπρο με τρομερά αθλητικά προσόντα και ο Σωτήρης με ύψος 1.94 είναι ίσως ο μοναδικός παίχτης στο ύψος του που μπορεί να μαρκάρει παίχτη σε οποιαδήποτε θέση. Είναι φυσικά και άλλοι όπως ο Ιωάννης Πεντάρης, ο Άγγελος Νεοφύτου, ο Σπύρος Βάσιος, ο Μάριος Μιχαήλ και άλλοι. Όπως ανέφερα πιο πάνω το ταλέντο από μόνο του δεν είναι αρκετό. Θα πρέπει να δουλέψουν σκληρά αλλά θα πρέπει ταυτόχρονα να τους δοθούν και ευκαιρίες για να μπορέσουν να φτάσουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους.
Στην προηγούμενη μεταξύ μας συνέντευξη κάναμε μια αναφορά στην Ομοσπονδία και είπαμε σγκεκριμένα ότι κάθε ματς θέλει πάνω στα 720 ευρώ το Γυναικείο
Συνολικά όλα μαζί διαιτησία, στατιστική, γραματεία υπηρεσία και φύλακες του γηπέδου είναι 713 ευρώ. Μόνο η ενοικίαση του γηπέδου είναι 223 ευρώ. 400 ευρώ η γραμματεία, στατιστική υπηρεσία, 90 ευρώ οι φύλακες του γηπέδου συνολικά περίπου 713 ευρώ για έναν αγώνα Γυναικείου. Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω την ΚΟΚ που κάλυψε ένα μεγάλο μέρος των εξόδων στο Γυναικείο Πρωτάθλημα (διαιτησίες και στατιστική υπηρεσία) αλλά και τα έξοδα της Β1 κατηγορίας ανδρών. Αυτό αποτελεί μια τεράστια βοήθεια για τους προϋπολογισμούς των σωματείων. Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι ΝΑΙ αναβλήθηκαν κάποιοι αγώνες όμως τα πρωταθλήματα συνεχίζονται και αυτό είναι θετικό γιατί πέρσι τέτοια περίοδο τα αναπτυξιακά πρωταθλήματα είχαν κλείσει. Θεωρώ ότι η ΚΟΚ χειρίζεται αρκετά σωστά τα προβλήματα που παρουσιάζονται και αφορούν τη πανδημία.
Ας ανοίξουμε το θέμα των εγκαταστάσεων του μπάσκετ του Ζήνωνα και το πρόβλημα με τις βροχές. Έγιναν κάποια παράπονα. Μήπως εξεφράσατε κάποια παράπονα στην Ομοσπονδία ή τον Δήμο σχετικά με το νερό που πέφτει στο γήπεδο;
Το γηπεδικό πρόβλημα στη Λάρνακα είναι διαχρονικό. Ναι, το αναφέραμε στην Ομοσπονδία και η Ομοσπονδία βοήθησε με επιστολή προς τη σχολική εφορεία έτσι ώστε να επισκευαστούν τα γήπεδα μας. Καταφέραμε τουλάχιστον να τροχιοδρομήσουμε τώρα την επισκευή του ενός από τα δύο γήπεδα που χρησιμοποιούμε για προπονήσεις και όπως μας υποσχέθηκαν αυτό θα γίνει μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου. Το μεγάλο πρόβλημα που παραμένει άλυτο αφορά το γήπεδο στο Γυμνάσιο Πετράκη Κυπριανού το οποίο χρησιμοποιούμε για τους επίσημους αγώνες των τμημάτων μας. Το γήπεδο αυτό από την ημέρα κατασκευής του πλημυρίζει. Είναι ευθύνη της σχολικής εφορείας και των τεχνικών υπηρεσιών να βρει να ασχοληθούν να βρουν το πρόβλημα και να το διορθώσουν. Κολλούμε στη γραφειοκρατία και τις διαδικασίες. Αναγνωρίζω πως ο καθένας έχει το δίκαιο του και οι απαιτήσεις των σχολείων απέναντι στη σχολική εφορεία είναι μεγάλες αλλά θα πρέπει να βρουν λύσεις μακριά από χρονοβόρες διαδικασίες. Δεν μας επιτρέπεται να φτιάξουμε εμείς οτιδήποτε στο γήπεδο γιατί είναι θέμα ασφάλειας και προστασίας των μαθητών. Πρέπει κάθε φορά που θα χρειαστούμε κάτι να γίνεται διατακτικό από το σχολείο και όταν βρουν χρόνο οι ειδικοί να έρθουν να διορθώσουν το πρόβλημα. Όμως στο τέλος της ημέρας η καθυστέρηση, η ταλαιπωρία και το άγχος υπάρχει. Δεν σου κρύβω ότι στα τόσα χρόνια που ζω στις κλειστές αίθουσες το μόνο μου πρόβλημα είναι αυτό. Δηλαδή το να βρω λύσεις σε προβλήματα τα οποία δεν περνούν από το χέρι μου. Αν ήταν στο χέρι μου θα τα αναλάμβανα την ίδια ημέρα. Εμείς θέλουμε τους χώρους που χρησιμοποιούμε να τους φροντίζουμε. Πληρώνουμε έξτρα μια καθαρίστρια του σχολείου 120 ευρώ τον μήνα για να καθαρίζει το γήπεδο και στο τέλος το καθαρίζουμε εμείς. Ετοιμάζουμε τις ομάδες μας για τους αγώνες του Σαββατοκύριακου και λόγο βροχής τρέχουμε τη τελευταία στιγμή να αλλάξουμε γήπεδο με ότι αυτό συνεπάγεται. Μαζί με εμάς ταλαιπωρούνε και οι φιλοξενούμενες ομάδες. Τη τελευταία φορά είχαμε τέσσερα παιχνίδια μέσα, ήρθε ο Αχιλλέας από την Λευκωσία με τα παιδιά του να παίξουμε και το γήπεδο ήταν πλημμυρισμένο. Το ίδιο και ο Άτλαντας από τη Πάφο. Εγώ όταν έρχεται το Σαββατοκύριακο παρακαλώ να μη βρέχει. Ας βρέχει όλη την υπόλοιπη εβδομάδα εκτός το Σαββατοκυρίακο (λέει γελώντας). Με κουράζει αυτό το πράγμα. Κανείς δεν ξέρει πότε ή αν θα ξεκινήσουν τα έργα στο Πετράκη. Η τελευταία πληροφόρηση που είχαμε είναι ότι η σκεπή του κλειστού του Πετράκη δεν μπορεί να φτιαχτεί. Αν είναι δυνατό το 2022 να μην μπορούμε να φτιάξουμε μια σκεπη η οποία στάζει και να λέμε ότι θέλει πρέπει να αλλάξει ολόκληρη. Δηλαδή δεν θα δώσουν ένα Χ ποσό να την φτιάξουν, 5,000 ή 10,000 ευρώ, αλλά θα δώσουν 100.000 για να την αλλάξουν ολόκληρη. Αυτή τη λογική δεν μπορεί να τη καταλάβει ο νους μου. Μας λένε δεν φτιάχνεται. Μα είναι δυνατό το 2022 με τα υλικά που έχουμε να μην φτιάχνεται; Αυτό είναι κοροϊδία. Δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Είτε αυτοί που βλέπουν το πρόβλημα δεν είναι ειδικοί ή δεν ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Στο τέλος θα καταστραφεί και εσωτερικά το γήπεδο με τόσο νερό. Θέλουμε να το κάνουμε παρκέ. Μένουμε πίσω σε εξελίξεις (θέλουμε να κάνουμε το γήπεδο παρκέ) και το μόνο που παρουσιάζονται είναι προβλήματα. Και όταν ένα πρόβλημα δεν είναι στο χέρι μου για να βρω λύση και εξαρτάσαι από άλλους αυτό δημιουργεί άγχος και πίεση.
Πως βλέπετε την Εθνική Ανδρών στην μετά-Λίνου εποχή;
Είναι γεγονός ότι η Εθνική Ανδρών περνά κάποια αγωνιστική πτώση. Αυτό το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι ότι σχεδόν μαζικά (4,5 χρόνια) έχουν σταματήσει από την Εθνική λόγο ηλικίας τρανταχτά ονόματα παιχτών, όπως είναι ο Βασίλης Κούνας, ο Ανδρέας Σιζόπουλος, ο Ιάκωβος Παντελή, ο Παναγιώτης Τρισόκκας, ο Γιώργος Θεοχαρίδης και ο Άρης Κορονίδης. Κάποιοι από αυτούς έπαιξαν στην Α1 είτε Α2 στην Ελλάδα, ενώ οι άλλοι έπαιζαν στις ομάδες τους στη Κύπρο και είχαν τρομερή αγωνιστική εμπειρία. Σίγουρα το να αναπληρώσεις άμεσα τέτοιους παίχτες ακόμα και σε ποσότητα είναι σχεδόν αδύνατο. Αυτό μας φέρνει στον δεύτερο λόγο που είναι η περιορισμένη αγωνιστική εμπειρία που έχουν αρκετοί παίχτες στις ομάδες τους, αλλά και το ότι χάσαμε περίπου 7 χρόνια παραγωγής που στις ομάδες μας αγωνίζονταν μόνο ξένοι ή αν θέλεις ελάχιστοι Κύπριοι με λίγα λεπτά. Τώρα την σκυτάλη πήραν άλλοι παίχτες, όπως ο Σάιμον Μιχαήλ του Κεραυνού, ο Ρομπέρτο Μαντοβάνι της ΑΕΚ, ο Στέφανος Ηλιάδης του Απόλλωνα, ο Μιχάλης Κουμής του ΑΠΟΕΛ και άλλοι. Σίγουρα θέλει χρόνο και σωστές επιλογές. Η Εθνική ομάδα είναι αυτή που μας ενώνει και θα θέλαμε με σωστές επιλογές να επιστρέψει στις επιτυχίες.
