Ο Λείβας στην σκακιέρα ντύθηκε… Κασπάροφ

0

Χωρίς διάθεση υπερβολής και καθώς από εμάς σαν CB ο Λείβας ‘τα έχει ακούσει’ ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν, στη χθεσινή σκακιέρα μεταξύ Λειβαδιώτη και Ζιάγκου ο Κύπριος τεχνικός ντύθηκε… Κασπάροφ.

Το επίτευγμα του Κεραυνού ίσως να μην είναι ακόμη προσμετρήσιμο -στο μυαλό της πλειοψηφίας- όμως αυτό που κατάφεραν ψες οι ερυθροκίτρινοι αποτελεί από μόνο του -και ασχέτως της κατάληξης που θα έχει η αναμέτρηση με την Γκρόνινγκεν- ένα σπουδαίο επίτευγμα.

Του Ανδρέα Κόκκινου

Η ομάδα μας επιβλήθηκε του Ηρακλή, μίας ομάδας που βρισκόταν στην 7η θέση του ελληνικού πρωταθλήματος όταν διεκόπη, που έχει πολλαπλάσιο μπάτζετ, μεγαλύτερο βάθος και λογιζόταν ως το φαβορί αυτής της μίνι-διοργάνωσης.

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι η ταυτότητα του δεν επέτρεπε συγκεκριμένη προσήλωση σε κάποια αχίλλειο πτέρνα αφού στο backcourt οι δαιμόνιοι Χάνλαν -δε θα μείνει για πολύ στον Ηρακλή, παιχτάρα- και ο Μπόουλιν αποτελούν από μόνοι τους πονοκέφαλο για κάθε άμυνα, ενώ και στο ζωγραφιστό ο βαρύς και μπαρουτοκαπνισμένος Καββαδάς αλληλοσυμπληρώνεται με τον απίστευτα αθλητικό Ντάνιελ. Πέραν αυτού ο Κεραυνός μπορεί επί της ουσίας να διατήρησε τον κορμό του, όμως είχε να διαχειριστεί -σε αντίθεση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο- την απώλεια δύο σπουδαίων καλαθοσφαιριστών και συνάμα δύο σπουδαιότερων προσωπικοτήτων.

Αμπουκάρ και Χάγκινς δε βλέπουμε συχνά στην Κύπρο αφού τόσο η καλαθοσφαιρική τους ποιότητα, όσο και η προσωπικότητα τους είναι σπάνια για τα κυπριακά δεδομένα. Συν τοις άλλοις και ιδιαίτερα στην Ευρώπη -στην Κύπρο δεν υπάρχει τόσο έντονα αυτό το φαινόμενο- ο Λείβας έπρεπε να βρει τον τρόπο να ‘καμουφλάρει’ αμυντικές αδυναμίες και να ‘κρύψει’ παίκτες στο πίσω μέρος του court ιδιαίτερα στην front-line κάτι που δεν εκμεταλλεύτηκε ο Βαγγέλης Ζιάγκος.

Εξαιρουμένου του Ουίλιαμσον ο Κεραυνός δεν έχει παίκτη που μπορεί να απειλήσει με πλάτη στο καλάθι όμως παρ’όλα αυτά δημιουργεί με απίστευτη συνέπεια καλές προϋποθέσεις για περιφερειακό σουτ ενώ η τρομακτική βελτίωση του Σάιμον σε αυτό τον τομέα προσθέτει άλλο ένα όπλο στο πολυβολείο από τα 6.75. Ο Άχμαντ Ρόρι μπορεί να μην είναι Χάγκινς -και δεν το λέω διόλου υποτιμητικά, εννοώ πως δεν είναι τόσο φαντεζί στο μάτι και προφανώς δεν έχει το επιθετικό ρεπερτόριο του Τζος- όμως είναι ο παίκτης που θα ήθελε ο κάθε προπονητής.

Έπαιξε τρομερή άμυνα πάνω στη μπάλα -σημειώστε πως έμεινε στο παρκέ για 40+ λεπτά- ενώ στο δεύτερο ημίχρονο τα έκανε όλα. Και όταν λέμε ΟΛΑ, εννοούμε ΟΛΑ. Σκόραρε, μοίρασε, κατέβασε ριμπάουντ, έβαλε και τις clutch βολές, είχε πρόγραμμα. Ακόμα και αυτό πιστώνεται όμως στον Λείβα αφού αν και είναι ακόμη πολύ νωρίς για συμπεράσματα υπενθυμίζουμε την περσινή μεταμόρφωση του Χάγκινς (από την ρούκι στη δεύτερη σεζόν) με το ίδιο σκηνικό να εκτυλίσσεται με πρωταγωνιστή τον Ρόρι. Τυχαίο; Δε νομίζω.

ΥΓ Ο Ουίλιαμσον αποτελεί κεφάλαιο για τον φετινό Κεραυνό και η περσινή του προσθήκη μεσούσης της χρονιάς ήταν από τις πιο ‘to the point’ αλλαγές ξένων τα τελευταία χρόνια.

ΥΓ2 Ο Χαντ μπορεί να μη γεμίζει το μάτι αλλά ο Αυστραλός ‘έβγαλε’ τα λεφτά του. 11 πόντοι και 14(!) ριμπάουντ σε ένα δεύτερο ημίχρονο που το καγκουρό βρισκόταν ΠΑΝΤΟΥ!

ΥΓ3 Ο Ζιάγκος έτρεξε σερί (δις) με τον Τσίλντρες στο παρκέ. Όχι τόσο με τους 12 πόντους που σημείωσε αλλά με την πίεση πάνω στην περιφέρεια που χαλούσε τις αποστάσεις του Κεραυνού. Ίσως να άξιζε κάτι παραπάνω από τα 18:57 που έμεινε στο παρκέ.

ΥΓ4 Από τη μανούρα του Ροζέλ με τον Μποόυλιν στο πρώτο ημίχρονο περισσότερο επηρεάστηκε ο παίκτης του Ηρακλή παρά ο μπόμπερ του Λείβα.

Coffee House