Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες θεωρεί πως η νίκη στο Βελιγράδι ήταν πιο σημαντική από αυτή επί της Μπαρτσελόνα και εξηγεί 2-3 στοιχεία της τακτικής που την έφεραν.
Δεν ξέρω αν υπήρχε κάποιο μικρό έστω, ποσοστό ανθρώπων εκτός ομάδας που θα περίμεναν ότι ο Ολυμπιακός σε διάστημα τριών ημερών θα νικούσε εκτός έδρας την Μπαρτσελόνα και τον Ερυθρό Αστέρα.
Εγώ να με συμπαθάτε, αλλά δεν το έβλεπα με τίποτα.
Η χθεσινή νίκη στο Βελιγράδι ήταν πιο σημαντική και από αυτή στην Βαρκελώνη και θα σας εξηγήσω τους τρεις βασικούς λόγους.
Πρώτος. Πάντα οι νίκες μετά από ανατροπή είναι λίγο πιο ευχάριστες. Αυτό μεγαλώνει ακόμη περισσότερο όταν αναφερόμαστε στον Ολυμπιακό διότι επιστρέφουν στο μυαλό μας οι εικόνες της ομάδας που άφησε την δική της σφραγίδα στην Euroleague χάρη σε αυτές τις ανατροπές και στη νοοτροπία «refuse to lose».
Η νίκη για την οποία ο παίκτης έχει μοχθήσει περισσότερο του προσφέρει μεγαλύτερη δόση αισιοδοξίας κι ενθουσιασμού.
Το γεγονός λοιπόν ότι ο Ολυμπιακός βρέθηκε στο -16, πήγε στο +9, βρέθηκε στο -2 και κατέληξε στο +2, είναι ένα επιπλέον κέρδος για αυτή την προσπάθεια που γίνεται στο ΣΕΦ.
Δεύτερο. Η νοοτροπία των Σπανούλη και Πρίντεζη. Έπαιξαν λίγο χρόνο με την Μπαρτσελόνα και ξαφνικά προέκυψαν 100 σενάρια. Όλα επιστημονικής φαντασίας. Και τα 100.
Κάθε παίκτης θέλει να αγωνίζεται, πόσω δε μάλλον όταν αναφερόμαστε σε θρυλικές προσωπικότητες.
Πώς αντέδρασαν όμως οι παλιοσειρές της ομάδας; Έχουν κατακτήσει τα πάντα, θα μπορούσαν να κρατήσουν «μουτράκια», να μπουν χαλαροί για να… τιμωρήσουν τον Μπαρτζώκα που δεν τους έβαλε προχθες.
