Ο Βαγγέλης Ζιάγκος αναλύει αποκλειστικά για λογαριασμό του Cyprusbasket το ντέρμπι του Σταδίου Ειρήνης και φιλίας μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, εστιάζοντας στις μικρές λεπτομέρειές που έκαναν την διαφορά και έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των «Ερυθρόλευκων».
Αναλυτικά:
«Η επιτομή της απλότητας, η επικυριαρχία του πάθους, η αποθέωση του δογματισμού.
Θα ήταν λάθος η επιλογή για οποιονδήποτε καλούνταν να αναλύσει το παιχνίδι, το να υπερθεματίσει γύρω από τακτικές επιλογές των δύο πάγκων. Ασφαλώς και υπήρχαν στρατηγικές αποφάσεις από τους δύο προπονητές πριν το παιχνίδι. Επιλογές αναφορικά τόσο με συγκεκριμένα ματσαρίσματα στο ξεκίνημα των εκατέρωθεν επιθέσεων, τόσο με τον τρόπο αναχαίτισης των pick-n-roll των βασικών εκφραστών των δύο ομάδων (Σπανούλης, Καλάθης, Παππάς), όσο και με το διάβασμα των αντίπαλων αμυνών, όπως για παράδειγμα η προσφιλής επιλογή του Πεδουλάκη να μην αφήνει κανένα mismatch αναξιοποίητο και του Σφαιρόπουλου να επιδιώκει με μανία τον πρωτεύοντα αιφνιδιασμό μετά από κάθε ρημπάουντ ή να σημαδεύει επίμονα όλα τα pick-n-roll επάνω στον Μπουρούση…
Παρ’ όλα αυτά όμως, δεν ήταν οι τακτικές που καθόρισαν την εξέλιξή του.αγώνα. Ήταν το πάθος και η αποφασιστικότητα του Ολυμπιακού που αναδεικνύονταν σε κάθε τετραγωνικό εκατοστό και στις δύο πλευρές του παρκέ. Εγωπάθεια του αμυνόμενου στο 1on1, συγκέντρωση και ταχύτητα στην αλληλοκάλυψη και στις τριπλές αλλαγές (επιλογή για να περιοριστεί κατά το δυνατό το υψομετρικό πλεονέκτημα του αντιπάλου μετά την πρώτη αλλαγή στο pick-n-roll) και αυτοτιμωρία όταν κάποιος “τολμούσε” να δεχθεί καλάθι από τον προσωπικό του αντίπαλο, ήταν τα στοιχεία που έκαναν την ατομiκή δεινότητα και το ταλέντο του Μπουρούση στο low post να φαίνεται ως η μοναδική κατάσταση που μπορούσε να συντηρήσει επιθετικά τον Παναθηναϊκό, όταν στον αντίποδα ο φαινομενικά αναχαιτισμένος Σπανούλης απέκτησε ρόλο δημιουργού δίνοντας μία άλλη σταθερά στο επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού. Κάπως έτσι η οποιαδήποτε τακτική προσέγγιση οποιουδήποτε αγώνα, απλώς υποκλίνεται όταν η ψυχοσωματική κορύφωση καθορίζει τη μοίρα του. Οι 20 πόντοι του Ολυμπιακού από λάθη του αντιπάλου του, οι 25 πόντοι από επιθέσεις δεύτερης ευκαιρίας και τα 21 επιθετικά ρημπάουντ καταμαρτυρούν το παραπάνω.
Το δόγμα “πίεση στην άμυνα και τρέξιμο στον αιφνιδιασμό” φαίνεται να γίνεται κάτι περισσότερο από μία επιδίωξη ή ένα διακαή πόθο στον Ολυμπιακό. Είναι στόχος που φαίνεται ότι τέθηκε και προσεγγίστηκε με σχεδιασμό, στρατηγικές επιλογές στελέχωσης και προπονητική μεθοδολογία».
