Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για τα καλά και τα «στραβά» στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με τη Μπαρτσελόνα.
Πριν ξεκινήσει η αναμέτρηση με τη Μπαρτσελόνα έδινα λίγες πιθανότητες στον Ολυμπιακό να διεκδικήσει τη νίκη. Ο βασικός λόγος της απαισιοδοξίας μου είχε να κάνει με την εκτίμηση που έχω για την ισπανική ομάδα.
Θεωρώ πως η Μπάρτσα είναι η καλύτερη και πιο πλήρης ομάδας της διοργάνωσης με διαφορά από τη δεύτερη. Αυτό σημαίνει πως θα πάρει την Euroleague; Όχι γιατί το Final 4 περιλαμβάνει δύο νοκ άουτ αναμετρήσεις.
Η ομάδα του Γιασικεβίτσιους όμως σε σειρά πέντε αγώνων δε χάνει τρεις από καμία από τις υπόλοιπες 17 του θεσμού.
Ο δεύτερος λόγος της απαισιοδοξίας ήταν οι απουσίες των Βεζένκοβ και Παπανικολάου. Ο ένας είναι ο πιο φορμαρισμένος παίκτης των «ερυθρόλευκων» κι ο άλλος μπορεί να λείπει ήδη οκτώ ματς, όμως λόγω μεγέθους και ενέργειας στο συγκεκριμένο θα έπαιζε ρόλο.
Ο Ολυμπιακός όχι μόνο διεκδίκησε τη νίκη, αλλά αισθάνθηκε πως είχε τον πρώτο λόγο σε αυτή.
Τελικά δεν πανηγύρισε.
Για να φτάσεις σε αυτό το σημείο έχοντας μόλις 27% στο τρίποντο πρέπει να έχεις παίξει πολύ καλά. Προσωπικά πιστεύω πως για να επικρατήσεις αυτής της ομάδας χρειάζεσαι τουλάχιστον 42%.
Ο Ολυμπιακός με εξαίρεση το πρώτο δεκάλεπτο έπαιξε πολύ καλά κατ’ εμέ.
Θα ήταν «τρελή» υπέρβαση αν επικρατούσε της συγκεκριμένης ομάδας με τόσο χαμηλό ποσοστό πίσω από τα 6.75, με τις δύο απουσίες και προερχόμενος από αποτελέσματα που του είχαν ρίξει την ψυχολογία.
ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΧΩΡΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Σε ένα ακόμη παιχνίδι οι Πειραιώτες ξεκίνησαν με άσχημο τρόπο. Με πολύ άσχημο θα έλεγα. Η άμυνα με αλλαγές δε λειτούργησε καθόλου. Ο Μπαρτζώκας την επιλέγει όταν αντιμετωπίζει ομάδες ή παίκτες με ικανότητα στη δημιουργία, αλλά μόνο που αυτό δεν αποφεύχθηκε.
Ο Καλάθης μοίραζε ασίστ, το mismatch κοντά στο καλάθι εμφανιζόταν σχεδόν σε κάθε κατοχή κι όλα αυτά γιατί ο Χαραλαμαπόπουλος ξεχάστηκε σε τρεις περιπτώσεις, ο Έλις καθυστέρησε να πάρει σωστή θέση, ο Τζένκινς…. Απλά δεν του αρέσει να αλλάζει στα σκριν.
Δε γίνεται να φεύγει ο Ιανουάριος και το μυαλό ορισμένων παικτών να «κολλάει» στις αλλαγές.
ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΕΠΙ ΕΦΤΑ ΠΑΙΚΤΕΣ, ΜΑΣ ΚΑΝOYN ΕΦΤΑ ΛΑΘΗ
Όταν έπαιζα στο παιδικό και κάναμε πολλά συνεχόμενα λάθη έπαιρνε τάιμ άουτ ο προπονητής μας και ακολουθούσε ο εξής διάλογος:
Coach: «Ρε συγκεντρωθείτε τι κάνετε; Τους δίνετε τη μπάλα. Τι κάνεις ρε Κωνσταντίνε»;
Κων/νος: «Ένα λάθος έκανα coach»
Πήγαινε στον Γιώργο και του έλεγε ο Γιώργος, «ένα λάθος έκανα ρε coach».
Στον Νίκο και … «ένα λάθος έκανα ρε coach»
Γιατί το θυμήθηκα αυτό… Καμία ομάδα δεν αντέχει να κάνει ένα λάθος ο κάθε παίκτης γιατί αν σε μία περίοδο έχουμε rotation οκτών παικτών θα έχουμε και οκτώ λάθη τα οποία είναι πάρα πολλά.
Αυτό έγινε και με τον Ολυμπιακό στο πρώτο δεκάλεπτο που τελείωσε με 7 λάθη. Ένα ο καθένας, αλλά όλα μαζί… εφτά.
ΕΒΓΑΛΑΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΠΑΣΑΡΑΝ ΚΑΙ ΕΒΑΛΑΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥΣ
Η εικόνα του αγώνα άλλαξε όταν άλλαξε και ο τρόπος σκέψης των παικτών του Μπαρτζώκα. Το επίπεδο ενέργειας ανέβαινε σταδιακά, η πίεση στη μπάλα το ίδιο και με ανοικτά χέρια εμπόδιζαν τις εύκολες πάσες.
Στο δεύτερο ημίχρονο Λαρεντζάκης και Τζένκινς έκαναν σπουδαία δουλειά σε αυτόν τον τομέα.
Η ποιότητα της Μπαρτσελόνα έφερε τη μπάλα κοντά στο καλάθι, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» έβαλαν το σώμα τους, δε φοβήθηκαν την επαφή και βγήκαν κερδισμένοι.
Επίσης άλλαξε το σκεπτικό στην επίθεση. Ειλικρινά όποτε άλλαζαν περισσότερες από τρεις πάσες, σκόραραν. Αντιθέτως όταν άλλαζαν 1-2 πάσες (ενίοτε και καμία όπως συνέβη σε μία φάση στη δεύτερη περίοδο με τον ΜακΚίσικ) δύσκολα έβρισκαν στόχο.
Ο ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ ΚΙ Ο ΣΛΟΥΚΑΣ
Οι δύο ηγέτες των «ερυθρόλευκων» συνυπήρξαν στο παρκέ για 7:40. Σε αυτό το διάστημα το σκορ ήταν Ολυμπιακός – Μπαρτσελόνα 15-22. Στα τελευταία 3:20 σκόραραν μόνο οι δυο τους πετυχαίνοντας τους εφτά τελευταίους πόντους της ομάδας τους.
Ο Σλούκας με ένα τρίποντο μετά από ντρίμπλα και ο Σπανούλης μετά από δύο drive.
Δυστυχώς όμως υπήρξαν και λάθη και αναφέρομαι κυρίως σε αυτό του Σλούκα που γλίστρησε στο τέλος.
Εδώ να μου επιτρέψετε μία ένσταση γιατί όλο και περισσότερο ακούω πως ο Σλούκας παίζει πολλά λεπτά και τελειώνει τα παιχνίδια χωρίς να είναι φρέσκος.
Ο 30άχρονος γκαρντ στα εφτά ματς του Ιανουαρίου είχε μέσο όρο 32 λεπτά συμμετοχής. Για αυτό ήρθε στον Ολυμπιακό, αυτό ήταν που τον εξίταρε, για αυτό παίρνει κοντά στα 1.800.000.
Για να παίζει 32 λεπτά. Είναι απόλυτα λογικό να υπάρχουν ματς που θα τα καθαρίζει όπως με τη Βιλερμπάν και θα υπάρχουν κι άλλα που θα αστοχεί ή θα κάνει λάθος.
Δεν είναι ρομπότ, άνθρωπος είναι. Για αυτό όμως έχει το μεγαλύτερο συμβόλαιο στην ομάδα.
ΠΟΤΕ ΜΗ ΛΕΣ ΠΟΤΕ
Κάθε ήττα απομακρύνει τον Ολυμπιακό από τον φετινό του στόχο. Μένουν ακόμη 11 αναμετρήσεις και οι Πειραιώτες χρειάζονται τουλάχιστον εφτά νίκες σε αυτά.
Αν θέλουν να το καταφέρουν οφείλουν να πάρουν όλα τα ματς με τις αποκλεισμένες ομάδες (Παναθηναϊκός, Ερυθρός Αστέρας, Χίμκι στο ΣΕΦ και Άλμπα στο Βερολίνο) και να βρει μεγάλες νίκες εκ των οποίων μία ή δύο εκτός έδρας.
Δύσκολο; Δύσκολο.
Με αυτή την ομάδα όμως ποτέ και για τίποτα δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Καλό ή κακό.
ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ
Η Euroleague δεν κυνηγά τον Ολυμπιακό. Οι λανθασμένες αποφάσεις δεν είναι εσκεμμένες. Δεν ξύπνησε ο Μπερτομέου κι είπε «σφάξτε τους Έλληνες».
Βέβαια δύο ματς να είχε πάρει από τα 4-5 που τον σφύριξαν άσχημα, θα είχε τώρα ρεκόρ 13-10. Όπως βέβαια και ένα να είχε χάσει σε αυτά που βοηθήθηκε, θα μπορούσε να είναι στο 10-13. Να τα λέμε όπως είναι όχι όπως μας συμφέρουν.
Το επίπεδο της διαιτησίας είναι γενικά κακό και αυτό οφείλεται στους πολλούς ρούκι ρέφερι που έβαλαν φέτος μαζικά στη διοργάνωση λόγω της πανδημίας. Διαιτητές ανέτοιμοι, διαιτητές άπειροι, διαιτητές που σφυρίζουν χωρίς κανέναν ειρμό. Οι ρούκι διαιτητές δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της διοργάνωσης.
Αυτό ισχύει για όλες τις ομάδες, όχι μόνο για τον Ολυμπιακό.
Απλά όσο καλύτερη είναι η εικόνα μίας ομάδας στο παρκέ τόσο μεγαλύτερο σεβασμό κερδίζει στα σφυρίγματα.
ΥΓ: Δε μου αρέσει να ακούω για κούραση. Με τσάρτερ ταξιδεύουν οι Πειραιώτες κι οι άλλες ομάδες δίνουν ένα επιπλέον παιχνίδι κάθε εβδομάδα για την εγχώρια Λίγκα τους.
ΥΓ 2: Για να βελτιωθεί ο Ολυμπιακός πρέπει να βελτιωθεί ο Έλις έγραφα προχθές. Μακάρι το παιχνίδι με τη Μπαρτσελόνα να ήταν η αρχή της ανάκαμψης του Αμερικανού σέντερ.
