Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες καταγράφει τους λόγους που κάνουμε λάθος βάζοντας στην ίδια ζυγαριά τον Πρίντεζη με τον Σπανούλη ως προς το τέλος της καριέρας τους.
Πέρασαν 18 μέρες από την ολοκλήρωση της φετινής σεζόν για τον Ολυμπιακό, η ομάδα έχει ξεκινήσει προπονήσεις ατομικού χαρακτήρα λες κι είναι καλοκαίρι και οι άνθρωποί της παρακολουθούν τα playoffs της Euroleague όπως κι εμείς. Από την τηλεόραση.
Εδώ και καιρό στριφογυρίζει στο μυαλό μου ο Γιώργος Πρίντεζης. Δεν μπορούσα να εντοπίσω τον λόγο μέχρι και χθες.
Ο «ερυθρόλευκος» φόργουορντ άθελά του έχει πέσει θύμα της γενικότερης μεταγραφικής «συνωμοσίας» και θα ήθελα έστω και καθυστερημένα να διορθώσω ένα λάθος που έκανα κι εγώ. Αλλά κυρίως να βάλω και στο δικό σας μυαλό τη συνθήκη που ισχύει στην περίπτωσή του σε σχέση πάντα με την επόμενη σεζόν.
Ο ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ… Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Αρχικά να πω το απλό, το λογικό, το αδιαμφισβήτητο. Ο Πρίντεζης είναι Ολυμπιακός. Επίσης είναι και… ο Ολυμπιακός (σε πολύ μεγάλο βαθμό).
Το πρώτο είναι πασίγνωστο και δεν αναφέρομαι στις οπαδικές του προτιμήσεις, αλλά σε πιο ουσιαστικά πράγματα όπως η απόρριψη παλιότερα τριών οικονομικών προτάσεων με τεράστιες διαφορές στις απολαβές από τα χρήματα με τα οποία έμεινε όλη την δεκαετία στην ομάδα.
Πάμε και στο δεύτερο. Εγώ πρώτος φωνάζω πως κανείς δεν είναι πάνω από την ομάδα, αλλά σίγουρα ο Ολυμπιακός αν είχε πρόσωπο θα έμοιαζε με αυτό του Πρίντεζη. Ο χαρακτήρας του, οι αξίες του, όσα πρεσβεύει και φυσικά όσα έχει καταφέρει με την ομάδα μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως κατά κάποιο τρόπο είναι… ο Ολυμπιακός.
Το φετινό λάθος που γίνεται από όλους μας έχει να κάνει με το μέλλον του στην ομάδα. Επειδή η παρουσία του είναι συνυφασμένη με αυτή του Βασίλη Σπανούλη. Επειδή οι επιτυχίες της περασμένης δεκαετίας έχουν την υπογραφή των δύο αυτών ανθρώπων. Επειδή συνθέτουν ένα από τα πιο ιστορικά δίδυμα στην ιστορία της Euroleague.
Κι επειδή υπάρχουν τόσες χιλιάδες επειδή (που λένε και τα «Παιδιά από την Πάτρα») τον βάλαμε στην ίδια ζυγαριά με τον Σπανούλη και ως προς το τέλος της καριέρας του.
Κι αυτό είναι λάθος κυρίως των δημοσιογράφων.
Σε κάθε δήλωση του μέσα στη σεζόν τον ρωτάγαμε τις σκέψεις του για του χρόνου. Για το ματς με την Βιλερμπάν μιλούσε, «τι σκέφτεσαι για του χρόνου» ρωτούσαμε.
Για την πανδημία μιλούσε, «τι σκέφτεσαι για του χρόνου» ρωτούσαμε.
Για τον καιρό να μας έκανε δηλώσεις, εμείς θα ρωτούσαμε το ίδιο.
Φταίει κι αυτός που δεν μας πρόσβαλλε από ένα σημείο κι έπειτα.
ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ
Ο Γιώργος Πρίντεζης γεννήθηκε το 1985. Ο Βασίλης Σπανούλης γεννήθηκε το 1982.
Τρία χρόνια διαφορά δεν επιτρέπουν να τους βάζουμε στην ίδια ζυγαριά ως προς το μέλλον τους.
Ο Σπανούλης βγήκε σε μία συνέντευξη στη Γαλλία και είπε «θα έρθει σύντομα η ώρα που θα αποσυρθώ».
Ο Πρίντεζης δε θυμάμαι να έκανε οποιαδήποτε παρόμοια αναφορά.
Είναι άδικο λοιπόν να βάζουμε στην ίδια εξίσωση τους δύο αυτούς θρύλους.
Ο Πρίντεζης τη σεζόν που τελείωσε είχε μικρότερο από τον συνηθισμένο ρόλο. Ο χρόνος συμμετοχής του από τα 25 λεπτά πήγε στα 18 λεπτά.
Στεναχωρήθηκε; Στεναχωρήθηκε
Παραπονέθηκε; Παραπονέθηκε στον βαθμό της λογικής (θα επιστρέψω σε λίγο σε αυτό)
Τον αποδέχτηκε; Τον αποδέχτηκε.
Να εξηγήσω τι σημαίνει «τον αποδέχτηκε, αλλά παραπονέθηκε στον βαθμό της λογικής».
Δεν υπάρχει παίκτης στον πλανήτη που να μην γκρινιάζει για το χρόνο του στο παρκέ.
Σε οποιοδήποτε επίπεδο. Από το παιδικό πρωτάθλημα μέχρι την Euroleague.
Ο παίκτης θέλει να παίζει. Αν αγωνιστεί 25 λεπτά θα αναρωτηθεί «γιατί δε με άφησε 3’ ακόμη».
Αν παίξει 36 λεπτά θα τσινίσει γιατί μπορούσε ένα δίλεπτο ακόμη.
Σε αυτό το πλαίσιο ο Πρίντεζης εννοείται και ήθελε περισσότερο χρόνο στο παρκέ. Εννοείται και εξέφρασε το παράπονο αυτό στους φίλους του, στη γυναίκα του, στους οικείους του, ακόμη και σε συμπαίκτες του. Αν δεν πεις αυτό που σε απασχολεί σε κάποιον με τον οποίο περνάς τις περισσότερες ώρες κάθε μέρας μαζί, σε ποιον θα το πεις.
Αυτό δε σημαίνει πως δεν αποδέχτηκε τον ρόλο του όμως.
Ο Πρίντεζης δεν είναι χαζός. Καταλαβαίνει την ηλικία του και ξέρει πως δεν μπορεί να κάνει κάποια πράγματα στο παρκέ πλέον. Προσπαθεί να βρει άλλα όμως.
Καταλαβαίνει πως έχει αδυναμία στην προσωπική άμυνα και φροντίζει να παίζει με το μυαλό ώστε να καλύψει μέρος της.
Γνωρίζει πως δεν μπορεί να παίξει πλάτη κάποιον και να γυρίσει να καρφώσει. Σηκώνει όμως το φρύδι για προσποίηση και βλέπει τον αμυντικό να πηδάει την ώρα που αυτός τελειώνει με χουκάκι.
Το γεγονός ότι ο Σπανούλης κι ο Πρίντεζης έχουν συνδέσει ταυτόχρονα το όνομά τους με τον Ολυμπιακό δε σημαίνει πως θα σταματήσουν και ταυτόχρονα. Τους χωρίζουν τρία ολόκληρα χρόνια και δεν κάνουν τις ίδιες σκέψεις.
ΥΓ: Υπομονή στα μεταγραφικά ζητήματα. Απρίλιο μήνα είναι απίθανο να κλείσεις συμφωνίες με έτοιμους παίκτες που ψάχνει ο Ολυμπιακός. Αν πήγαινε για «Μάρτιν» θα μπορούσε να έχει αποσπάσει θετικές απαντήσεις. Δεν ψάχνει τέτοιους.
Να κρατάτε μικρό καλάθι για τα ονόματα που ακούγονται. Πέραν του Λαντέιλ δεν υπάρχει κάτι άλλο χειροπιαστό ως προς τα «θέλω». Ως προς τα «δεν θέλω» υπάρχουν πολλά…
ΥΓ 2: Το παραπάνω κείμενο αναλύει τους λόγους που δεν θα έπρεπε να μπαίνει σε τέτοιου είδους κουβέντα ο Πρίντεζης και δεν υποδεικνύει στον Σπανούλη τι θα αποφασίσει.
