Η φετινή σεζόν του Ολυμπιακού αποτελεί τον ορισμό της υπέρβασης. Για την ακρίβεια βιώνουμε την υπέρβαση της υπέρβασης αφού η ομάδα που δημιούργησε ο Γιώργος Μπαρτζώκας εδώ και μήνες «τρυπάει» το ταβάνι της, ξεπερνάει τα όρια της. Οι «ερυθρόλευκοι» πραγματικά προσφέρουν χαρά στους οπαδούς τους, αλλά και στους αγνούς φίλους του μπάσκετ. Τους κάνουν να χαμογελούν, τους κάνουν να ονειρεύονται «Βελιγράδια» και κούπες που πριν οκτώ μήνες δεν τολμούσαν καν να διανοηθούν. Τους κάνουν να προσδοκούν, να ανυπομονούν για το επόμενο παιχνίδι τους.
Φεύγοντας χθες από το ΣΕΦ σιγοτραγουδούσα τις «Μικρές νοθείες» εμπνευσμένος από όσα είχα δει νωρίτερα και από όσα βλέπω 8-9 μήνες τώρα. «Βάζει σημάδια με στιλό πάνω στον τοίχο του, μετράει το ύψος του που πόντο-πόντο χάνει. Μα κάθε βράδυ όταν βγαίνει απ’ τον ύπνο του στέκεται όρθιος και τρυπάει το ταβάνι».
Προφανώς και ο Οδυσσέας Ιωάννου είχε διαφορετικά ερεθίσματα, αλλά πείτε την αλήθεια, δεν ταιριάζει απόλυτα στη φετινή ομάδα; Κάθε μα κάθε βράδυ ξεπερνάει τον εαυτό της, ξεπερνάει τα προβλήματά της, τις απουσίες της και παρουσιάζει στο παρκέ ένα μοναδικό θέαμα. Ο Ολυμπιακός θα τερματίσει 3ος ή 2ος στην Euroleague! Απίστευτο!
Ομάδες των προπονητών
Χθες στο ΣΕΦ παρακολούθησα τις δύο καλύτερες ομάδες της Euroleague αυτή την εποχή σε ένα παιχνίδι απίστευτης έντασης με αμέτρητο «μπασκετικό» ξύλο. Σαν δύο βουβάλια που χαμηλώνουν το κέντρο βάρους τους, διοχετεύουν όλη τη δύναμη στα κεφάλια τους και προσπαθούν να επιβληθούν. Σαν pit bull που δυστυχώς έχουν πάρει την λάθος οδηγία από το «αφεντικό» τους.
Στο παιχνίδι κυριαρχούσαν οι άμυνες, ωστόσο σε αρκετές κατοχές είδαμε επιθετικό ρεσιτάλ. Η επιθετική λειτουργία είχε μία αρμονία κίνησης που βλέπεις μόνο στο επίπεδο της Euroleague. Ειλικρινά σας μεταφέρω, η κίνηση της Μπαρτσελόνα στην μπροστινή πλευρά του παρκέ ήταν μαγική. Πέντε παίκτες δεμένοι με μία αόρατη κλωστή κινούνταν σαν σε θεατρική παράσταση στην οποία ο καθένας ήξερε τι ακριβώς να κάνει.
Αλλά κι ο Ολυμπιακός είχε παρόμοιες φάσεις με προεξέχουσα όλων την κατοχή στο πρώτο δεκάλεπτο στην οποία «έκρυψαν» την μπάλα με εφτά πάσες.
Γιώργος Μπαρτζώκας και Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ανήκουν στο κορυφαίο επίπεδο της προπονητικής. Ιδιαίτεροι χαρακτήρες και οι παίκτες οφείλουν να τους διαχειρίζονται, όπως βέβαια και το αντίθετο. Κι αυτοί διαχειρίζονται τεράστιες προσωπικότητες με πολλές ιδιαιτερότητες. Ισως για αυτό να ανήκουν στο κορυφαίο επίπεδο.
Θα σταθώ λίγο περισσότερο στον Μπαρτζώκα γιατί ο Λιθουανός έχει και 30.000.000 μπάτζετ. Του είναι κάπως πιο εύκολο. Ο φετινός Ολυμπιακός είναι δημιούργημα του προπονητή του. Από τις τρεις μεταγραφές που έκανε το καλοκαίρι και ήταν ό,τι ακριβώς έλειπε από την ομάδα, από την φιλοσοφία του η οποία καθρεφτίζεται στα παρκέ της Ευρώπης, από την διαχείριση στις στιγμές κρίσης ή γκρίνιας που έχουν υπάρξει.
Οι παίκτες πάντα θα έχουν παράπονα από τους προπονητές τους. Οι προπονητές θα έχουν πάντα παράπονα από τους παίκτες τους. Σε όλες τις ομάδες. Χρειάζεται μία ισορροπία και ο coach με τους αθλητές του, την έχουν βρει.
