Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες αναλύει τους αγωνιστικούς λόγους που χάρισαν τη νίκη στον Ολυμπιακό κόντρα στη Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Το πόσο σημαντική είναι μία νίκη το καταλαβαίνεις από την υπερένταση που σε συντροφεύει τις ώρες που ακολουθούν. Η νίκη του Ολυμπιακού κόντρα στην Μακάμπι ήταν τέτοια για πολλούς και διάφορους λόγους.
Γιατί ήρθε απέναντι σε μία καλή ομάδα, γιατί εγκαθίδρυσε τους «ερυθρόλευκους» στις θέσεις των playoffs, γιατί διπλασίασε τις νίκες κόντρα σε έναν αντίπαλο που ενδεχομένως να ισοβαθμήσεις, γιατί διπλασίασε τις νίκες απέναντι σε μία ομάδα με τους ίδιους στόχους.
Γιατί ήρθε με έναν αντίπαλο που βρισκόταν σε δύσκολη θέση, γιατί ήρθε με τρομερό Σλούκα, γιατί για μία ακόμη φορά ξεπετάχτηκε διαφορετικός πρωταγωνιστής όπως ο Λαρεντζάκης και γιατί σε αρκετές περιπτώσεις η ψυχραιμία υπερίσχυσε του εκνευρισμού που δημιούργησαν ορισμένες διαιτητικές αποφάσεις.
Να περάσουμε όμως και στον τρόπο που ήρθε αυτή η νίκη γιατί όπως έχω χιλιοπεί αυτά περί «ψυχής, φουστανέλες, το ήθελαν περισσότερο, κλπ» δεν υπάρχουν.
Υπάρχει μπάσκετ.
ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ο Ολυμπιακός λειτούργησε πολύ καλά στα αμυντικά του καθήκοντα.
Οι γρήγορες επιστροφές στην άμυνα έκοψαν τα πολλά εύκολα καλάθια των γηπεδούχων. Πάντα ένας παίκτης υπήρχε ισορροπία με εξαίρεση λίγες στιγμές που βρήκε lay up η Μακάμπι. Βέβαια μία πήγε να αποβεί μοιραία και αναφέρομαι στο πόσο γρήγορα ο Χάντερ έκανε το 85-86 με 19 δευτερόλεπτα να μένουν για τη λήξη.
Επίσης η προσωπική άμυνα ήταν σπουδαία. Μπορεί εσείς να βαριέστε να το διαβάζετε ή να ζητάτε κάτι άλλο από τον Τζένκινς, αλλά έκανε πάλι αυτό για το οποίο αποκτήθηκε. Η άμυνα του Αμερικανού πάνω στον Ουίλμπεκιν (και ο Λαρεντζάκης τα πήγε καλά πάνω του) ήταν κομβική για την εξέλιξη του ματς.
Γενικά η προσωπική άμυνα τα πήγε καλά με μπόλικη πίεση πάνω στη μπάλα. Τα γκαρντ της Μακάμπι περισσότερο είχαν το νου του στην ντρίμπλα και το σκορ παρά στην πάσα.
Αυτομάτως λοιπόν με την πίεση πάνω στη μπάλα οι Πειραιώτες τους αποδιοργάνωσαν.
