Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες σχολιάζει τον ημιτελικό και αναλύει τους αγωνιστικούς λόγους που στέρησαν από τον Ολυμπιακό την διεκδίκηση της 4ης Euroleague.
Ο Ολυμπιακός είναι μία σπουδαία ομάδα, άριστα δουλεμένη και αυτό φάνηκε στον ημιτελικό διότι ενώ δεν έπιασε τα γνωστά αγωνιστικά του στάνταρ έφτασε την Αναντολού Εφές των 14 εύστοχων τριπόντων στα όρια της. Δεν θα πω «δεν πειράζει» γιατί πειράζει η ήττα. Ο Ολυμπιακός έχασε μία ευκαιρία να διεκδικήσει την τέταρτη Euroleague. Σίγουρα η ομάδα ως οργανισμός έχει επιστρέψει στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά η παρουσία στα Final 4 δεν μπορεί να είναι σίγουρη για καμία ομάδα η οποία κονταροχτυπιέται με οικονομικά κολοσσούς.
Ανέκαθεν ένας φόβος μου είναι να μην μου πάρει πίσω ο Θεός αυτός που μου χάρισε το 2012 στην Κωνσταντινούπολη. Στο τρίποντο του Μίτσιτς το σκέφτηκα. Δεν ξέρω μπορεί να ήταν και μία τέτοια στιγμή.
Πριν μπω σε αγωνιστικά μονοπάτια θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως η φετινή ευρωπαϊκή σεζόν είναι άκρως επιτυχημένη. Μπορεί να κυριαρχεί η στεναχώρια του αποτελέσματος, αλλά αν πάρουμε μία βαθιά ανάσα και αναλογιστούμε πόσες υπερβάσεις έκανε αυτό το σύνολο ανθρώπων, νομίζω θα συμφωνήσουμε. Τονίζω τη λέξη «ευρωπαϊκή» γιατί η συνολική εικόνα θα κριθεί από την κατάκτηση ή όχι του ελληνικού πρωταθλήματος.
Είμαι υπέρ του Μπαρτζώκα για τις δύο αποφάσεις που συζητιούνται
Εκ του αποτελέσματος κρίνονται τα πάντα και όλοι. Ενα εύστοχο σουτ με ένα άστοχο μπορούν να κρίνουν την τύχη ενός συμβολαίου, ενός τίτλου. Μετά το τέλος του αγώνα κυρίαρχο θέμα συζήτησης είναι δύο αποφάσεις του Γιώργου Μπαρτζώκα. Η μία για την τελευταία φάση (φάουλ ή άμυνα) κι η άλλη για την εμπιστοσύνη στον Ντόρσεϊ.
