Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για την άμυνα του Τζένκινς στον Σβεντ, για την απλή, αλλά σωστή λειτουργία της επίθεσης του Ολυμπιακού και για μία εικόνα από τον πάγκο που σημαίνει πολλά.
Σε συνθήκες πίεσης παίζει μεγαλύτερο ρόλο ο εαυτός σου παρά ο άλλος. Κάπως έτσι συμβαίνει και στο μπάσκετ.
Ο Ολυμπιακός προερχόταν από τρεις διαδοχικές ήττες και ο αγώνας με τη Χίμκι είχε αποκτήσει μεγαλύτερη βαρύτητα από την κανονική. Το αποτέλεσμα εξαρτιόταν από τους «ερυθρόλευκους» και όχι από τους γηπεδούχους.
Η Χίμκι είναι μία κακή ομάδα γεμάτη τρομερό ατομικό ταλέντο. Ίσως το πιο τρανό παράδειγμα του τι συμβαίνει όταν το «εγώ» μπαίνει πάνω από το «εμείς».
Επαναλαμβάνω όμως πως η απόδοση των «ερυθρόλευκων» θα ήταν αυτή που θα έκρινε το αποτέλεσμα κι έτσι έγινε. Ο Ολυμπιακός επικράτησε της Χίμκι με το δικό της στυλ μπάσκετ.
Απλά το «όσα βάλουμε κι όσα φάμε« το έκανε για 15 λεπτά… «όσα βάλουμε κι όσα δε φάμε».
Το πρώτο ημίχρονο έμοιαζε με διαγωνισμό τριπόντων και αφού οι Πειραιώτες κατάφεραν να ξεπεράσουν αναίμακτα τον απρόβλεπτο παράγοντα που άκουγε στο όνομα «Βιάλτσεφ», τα πάντα έγιναν πιο εύκολα.
Ας μιλήσουμε όμως με μπασκετικά επιχειρήματα…
Ο ΤΖΕΝΚΙΝΣ «ΕΣΒΗΣΕ» ΤΟΝ ΣΒΕΝΤ
Καλός ο Σλούκας, σούπερ ο Βεζένκοβ, τρομερός ο Ελις κι ο Χάρισον, καταπληκτικός ο Σπανούλης, ο Μάρτιν κι ο Πρίντεζης.
Αν έλειπε ο Τζένκινς ο Ολυμπιακός δύσκολα θα έφευγε με τη νίκη και τι εννοώ.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει το πλήρες πλάνο τακτικής που ετοίμαζε ο Μπαρτζώκας ωστόσο άπαντες κατάλαβαν ποιος ήταν ο βασικός στόχος. Να περιοριστεί ο Σβεντ.
Ο Μπαρτζώκας έχει μεγάλη εκτίμηση στον Ρώσο και φυσικά μιλάμε για έναν σκόρερ ολκής. Με τα καλά και τα κακά του, ο άνθρωπος μπορεί να βάλει 40 πόντους σβηστά.
Ο Τσαρλς Τζένκινς είναι ο defensive stopper που έλειπε πολλά χρόνια από το ρόστερ και το απέδειξε ξανά. Πίεσε τον Σβεντ, τον υποχρέωσε να πασάρει και να μην έχει τη μπάλα στα χέρια του.
Κι εγώ θα τον ήθελα περισσότερο ενεργό επιθετικά, αλλά τι να κάνουμε.
Ο Σβεντ με τη μπάλα στα χέρια είναι επικίνδυνος κάτι που κατάλαβε δυστυχώς ο ΜακΚίσικ όταν τον είδε να τους βάζει 9 πόντους σε ένα δίλεπτο.
Ο Τζένκινς τον δυσκόλεψε αφάνταστα, τον υποχρέωσε να πασάρει και κάποια στιγμή που σταμάτησε ο Βιάλτσεφ να αισθάνεται «Στεφ Κάρι»… μειώθηκαν οι λύσεις των γηπεδούχων.
ΡΥΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ
Ο Ολυμπιακός στην επίθεση είχε εύκολο έργο αρκεί να ήταν απλά σοβαρός.
Γιατί το λέω αυτό; Γιατί η λέξη «άμυνα» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του Κουρτινάιτις και όλοι αντίπαλοι σκοράρουν.
Ο Ολυμπιακός με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα έβαζε την μπάλα στο καλάθι. Απλά χρειαζόταν να ελέγξει το ρυθμό και να παρουσιαστεί επιθετικός.
Ο Σλούκας και ο Σπανούλης έδωσαν τον τέλειο ρυθμό. Έτρεχαν όποτε έπρεπε, πήγαιναν πιο σιγά όποτε έκριναν. Οι αποφάσεις τους χθες για το αν θα εκτελέσουν ή αν θα πασάρουν και σε ποιον ήταν ολόσωστες.
Ο Χάρισον υπήρξε μία μόνιμη απειλή για τη Χίμκι κυρίως δημιουργώντας φάσεις μετά από δική του ντρίμπλα. Ο Τζένκινς ήταν επιθετικός για… Τζένκινς με 3 σουτ και 3 ασίστ.
Τα «ασόδυα» λειτούργησαν εξαιρετικά στην επιθετική λειτουργία της ομάδας και στην επιβολή του ρυθμού στο παρκέ.
ΣΩΣΤΕΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΠΑΣΕΣ
Σίγουρα βοήθησαν και τα τρίποντα. Με 16/29 και καλή άμυνα έστω και για 15’ (από το 21’ έως το 35’) τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα.
Ο Πρίντεζης ξεκίνησε φουριόζος με 2/2 και «κουβάλησε» την ομάδα στην αρχή και ο Βεζένκοβ επιβεβαίωσε πως ο συνδυασμός δουλειάς, ψυχολογίας και συγκέντρωσης αποτελούν το ιδανικό όχημα προς την επιτυχία.
Ο Βούλγαρος φόργουορντ είναι μακράν ο κορυφαίος και ο πιο συνεπής σουτέρ της ομάδας. Όταν λοιπόν τα «τεσσάρια» σου σκοράρουν από μακριά, τότε «ανοίγουν» το γήπεδο κάτι το οποίο εκμεταλλεύονται οι συμπαίκτες τους.
Για να μπουν αυτά τα σουτ η μπάλα μετακινήθηκε σωστά, γρήγορα και απλά. Δεν έψαξαν την ασίστ, αλλά την πάσα και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό.
ΜΙΚΡΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1. Μακάρι το δεύτερο ημίχρονο του Έλις να είναι η αρχή του νέου του ξεκινήματος. Η φάση που πήγε να καρφώσει ανενόχλητος και δεν τα κατάφερε με τους διαιτητές να χρεώνουν λανθασμένα με φάουλ τον Ζάιτσεφ, με απογοήτευσε.
Πέρυσι στην ίδια φάση θα κατεδάφιζε την μπασκέτα. Ο τρόπος όμως που αντέδρασε και η συνολική του απόδοση στο δεύτερο ημίχρονο ήταν αυτή ακριβώς που χρειάζεται η ομάδα από τον Αμερικανό. Μακάρι να βρει αυτοπεποίθηση.
2. Σλούκας και Μάρτιν έχουν αρχίσει και βρίσκονται με «κλειστά» τα μάτια. Καλά σκριν, σωστά κοψίματα, σωστές πάσες και εύκολα καλάθια.
3. Δεν ξέρω πόσοι το παρατήρησαν, αλλά εγώ το είδα σε τουλάχιστον 2-3 περιπτώσεις. Ζαν Σαρλ και Λαρεντζάκης ενθάρρυναν συνεχώς τους συμπαίκτες τους από τον πάγκο. Κι αν για τον «Λάρυ» ήμουν σίγουρος, για τον Γάλλο που από τα διαδοχικά ματς 25+ λεπτών στο παρκέ πήγε στο DNP, αξίζει ειδική μνεία.
Με καλό Πρίντεζη και «σεληνιασμένο» Βεζένκοβ, δεν πήρε χρόνο. Ούτε μούτρα όμως ούτε τίποτα. Μπράβο του.
4. Ο ΜακΚίσικ είναι ο πιο συνεπής σε απόδοση παίκτης του φετινού Ολυμπιακού. Δικαιούται κι αυτός μία άσχημη βραδιά.
ΥΓ: Οι ήττες φέρνουν γκρίνια κι οι νίκες ηρεμία. Ευκαιρία λοιπόν για μία ήρεμη εβδομάδα.
ΥΓ 2: «Δεν αλλάζουν οι νόμοι κι οι κανονισμοί μεσούσης της αγωνιστικής σεζόν» έλεγαν. Φέτος άλλαξαν.
«Δεν αλλάζουν πρόσωπα σε κέντρα αποφάσεων και επιτροπές μεσούσης της σεζόν» έλεγαν. Φέτος άλλαξαν
