Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για τους παίκτες του Ολυμπιακού που μετέτρεψαν το μπάσκετ σε ατομικό άθλημα και για τα πολλά λόγια και τις λίγες πράξεις.
Η Ελλάδα ζει στους ρυθμούς του Στέφανου Τσιτσιπά και στον Ολυμπιακό ζήλεψαν τη δόξα του προφανώς. Βασική διαφορά του μπάσκετ σε σχέση με το τένις είναι πως στη μία περίπτωση αναφερόμαστε σε ομαδικό άθλημα και στην άλλη σε ατομικό.
Η απόδοση του Τσιτσιπά εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο.
Η απόδοση του Ολυμπιακού δεν εξαρτάται αποκλειστικά από κανέναν.
Μετά την απολαυστική πρώτη περίοδο θυμάμαι τουλάχιστον 15 (και δεν φημίζομαι για το μνημονικό μου που σημαίνει πως ίσως είναι περισσότερες) κατοχές που δεν έγινε τρίτη πάσα χωρίς να συμπεριλαμβάνω την πάσα επαναφοράς.
Ορισμένοι μετέτρεψαν το ομαδικό άθλημα σε ατομικό παίζοντας ένα εγωιστικό μπάσκετ και φυσικά χωρίς αντίκρυσμα.
Ορισμένοι πίστεψαν πως μόνοι τους θα άλλαζαν την κατάσταση στο παρκέ,
Δεν λειτουργεί έτσι το μπάσκετ και ο αντίπαλος όταν σε βρει σε τέτοια νοοτροπία θα σου κάνει πλάκα όπως έκανε η Εφές.
ΜΑΓΙΚΟ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ
Η πρώτη περίοδος του αγώνα είναι να διδάσκεται. Οι αλλαγές στην άμυνα λειτουργούσαν στην εντέλεια και αυτό συνέβη γιατί οι Πειραιώτες έκοψαν το mismatch κοντά στο καλάθι (ψηλός επιθετικός με κοντό αμυντικό). Αυτό συνέβη αφενός γιατί Λαρεντζάκης και ΜακΚίσικ πάλευαν βγάζοντας το σώμα τους μπροστά από του αντιπάλου τους και αφετέρου γιατί ο παίκτης που μάρκαρε τη μπάλα χρησιμοποιούσε σωστά τα χέρια του και δυσκόλευε την πάσα.
Όλα αυτά κατέληγαν στο αμυντικό ριμπάουντ το οποίο τόσο πολύ έχει «πληγώσει» φέτος τον Ολυμπιακό. Αμυντικό ριμπάουντ μέσα από ομαδική δουλειά.
Στην επίθεση τα πράγματα ήταν πιο απλά. Ο Λαρεντζάκης «ντύθηκε» Σλούκας σκοράροντας και πασάροντας. Η μπάλα μετακινήθηκε γρήγορα με πάσα κι όχι με ντρίμπλα και σιγά σιγά όλοι βρήκαν ρυθμό.
ΧΩΡΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟ SECOND UNIT
Δε γίνεται να παίξει ένας παίκτης συνεχόμενα περισσότερα από 10-12 λεπτά σε αυτό το επίπεδο, με αυτές τις άμυνες και σε αυτές τις ταχύτητες.
Όταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας άλλαξε τους Σλούκα, Λαρεντζάκη και Βεζένκοβ και πέρασε τους Σπανούλη, Πρίντεζη και Τζένκινς διαφοροποιήθηκε πλήρως η κατάσταση στο παρκέ.
Οι αλλαγές του Μπαρτζώκα είχαν τεράστια λογική αφού με +15 έβαλε στη δράση τους πιο έμπειρους παίκτες του για να τη διατηρήσουν.
Ζητούμενο δεν ήταν να αυξήσει τη διαφορά, αλλά να τη διατηρήσει.
Η ομάδα έχασε κάθε ίχνος συγκέντρωσης, έγινε ευάλωτη σε καταστάσεις «1on1» και έκανε μόνο λάθη
Το παιχνίδι «στράβωσε» απότομα. Όσο απότομα βρήκε ρυθμό ο Λάρκιν κι ο Μπομπουά και μέσα σε 10 λεπτά έγινε το απίθανο. Το +15 μετατράπηκε σε -9!
Για τη συνέχεια σας ανέφερα πιο πάνω. Ο καθένας μόνος του και ό,τι κάτσει.
Ο Ολυμπιακός έμοιαζε με ομάδα Οκτωβρίου που ψάχνει ταυτότητα και πατήματα. Μόνο που έχουμε Φεβρουάριο.
