Όταν βάζεις… επίτηδες αυτοκαλάθι

0

Πριν μερικές μέρες απολαύσαμε μία υπέροχη φάση στην Ισπανία, που κατέληξε σε ένα αρχοντικό κάρφωμα, στο λάθος δυστυχώς καλάθι. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, πάντως, το “αυτοκαλάθι” δεν είναι και τόσο σπάνιο στο μπάσκετ, και σίγουρα όχι καινούργια ιστορία. Κι αν είναι από τα πιο αστεία περιστατικά που μπορεί να δει κανείς σε έναν αγώνα, αφού πρόκειται περί κολοσσιαίου λάθους, αυτό που παρουσιάζει πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον είναι ότι υπήρξαν φορές που έγινε επίτηδες. Και κάποιος το σκέφτηκε πρώτος.

Βρισκόμαστε στις 18 Ιανουαρίου του 1962. Στο Βαρέζε της Ιταλίας η τοπική Ignis, πρωταθλήτρια της χώρας, αντιμετωπίζει για τα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών την Ρεάλ Μαδρίτης. Τα παιχνίδια είναι διπλά, και οι πρωταθλητές Ισπανίας κυνηγούν ένα καλό σκορ, ώστε να πάρουν την πρόκριση στο δεύτερο ματς στη Μαδρίτη. Και όλα δείχνουν ότι θα τα καταφέρουν, αφού στο ημίχρονο προηγούνται με 36-44. Ωστόσο, οι φιλοξενούμενοι υφίστανται τρομακτική φθορά στο δεύτερο μισό του ματς, αφού από τη βασική τους πεντάδα ένας παίκτης αποχωρεί λόγω τραυματισμού, άλλοι δύο αποβάλλονται με 5 φάουλ και οι δύο που μένουν παίζουν με 4. Και η Ignis κάνει την αντεπίθεσή της. Οι Ιταλοί σκοράρουν στην τελευταία τους κατοχή και ισοφαρίζουν το ματς σε 80-80, με 2” να απομένουν στο ρολόι. Και τότε, ο θρυλικός προπονητής των Μαδριλένων, Pedro Ferrándiz, παίρνει time out.

Ο δαιμόνιος τεχνικός από το Alicante συνειδητοποιεί ότι το ματς λογικά θα πάει στην παράταση, με την ομάδα του αποδεκατισμένη. Στρέφεται λοιπόν στον αναπληρωματικό του center, Lorenzo Alocen, και του λέει “ξέρεις τι πρέπει να κάνεις”. Πώς ήξερε ο Alocen; Χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο Ferrándiz, εξηγεί: “Η ιδέα δεν ήρθε ξαφνικά στο μυαλό μου εκείνη τη στιγμή. Το είχα σκεφτεί παλιότερα, αναλογιζόμενος τις καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν σε τέτοια διπλά ματς. Ασφαλώς, μονάχα στη θεωρία, ως πιθανότητα. Το πραγματικά παράξενο, πάντως, είναι ότι εκείνη τη μέρα είχα αναφέρει αυτή τη σκέψη στους παίκτες μου, χωρίς ασφαλώς να έχω την παραμικρή ιδέα ότι επρόκειτο να χρειαστεί να την εφαρμόσουμε”.

Οι παίκτες της Ρεάλ μπαίνουν και πάλι στο παρκέ, και ο Jose Luis κάνει την επαναφορά στον Alocen. Ο Ισπανός center, λοιπόν, φυσιολογικά ανενόχλητος, “μπερδεύεται” και σκοράρει στο καλάθι της ομάδας του. Το έγκλημα, όμως, είναι σχεδιασμένο στην εντέλεια. Ο Alocen προσποιείται πως πανηγυρίζει, και οι συμπαίκτες του το παίζουν έξαλλοι! Το κοινό πιστεύει ότι ο Alocen έχασε το μυαλό του, και οι πανηγυρισμοί στις κερκίδες είναι εκκωφαντικοί, καθώς η Ignis παίρνει μια απροσδόκητη νίκη.

Και τότε, ένας παίκτης των γηπεδούχων, ο Lajos Toth, αντιλαμβάνεται την κλοπή. Αρχίζει να φωνάζει προς τους διαιτητές, διαμαρτυρόμενος έντονα, και η κερκίδα ξαφνικά παγώνει, καθώς καταλαβαίνει τι έχει συμβεί. Όπως είναι λογικό, δεν αντιδράει ακριβώς πολιτισμένα. Οι φίλοι της Ignis γίνονται έξαλλοι, και πετούν ό,τι βρίσκουν μπροστά τους στους Ισπανούς, που τρέχουν προς τα αποδυτήρια και κατορθώνουν να φύγουν από το γήπεδο μετά από ώρες, υπό τη συνοδεία αστυνομικών. Οι Ιταλοί υποβάλλουν επίσημη διαμαρτυρία στη FIBA, όμως η ομοσπονδία δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αφού δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη στους κανονισμούς: οι Ισπανοί, στα χαρτιά, δεν έχουν κάνει τίποτα παράτυπο. Το παιχνίδι, λοιπόν, κατακυρώνεται με σκορ 82-80 υπέρ της Ignis. Και το τρικ του Ferrándiz δικαιώνεται 20 μέρες αργότερα, στη Μαδρίτη, όταν η πάνοπλη Ρεάλ κερδίζει εύκολα την Ignis με 83-62 και προκρίνεται στην επόμενη φάση. Οι Μαδριλένοι θα έφταναν μέχρι τον Τελικό, όμως, επειδή το κάρμα είναι άτιμο πράμα, εκεί θα γνώριζαν την ήττα με 83-90 από τη Διναμό Τυφλίδας.
Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Ferrándiz επιμένει ότι δεν έκανε τίποτα κακό. “Απλούστατα εκμεταλλεύτηκα κάτι που οι κανονισμοί επέτρεπαν. Ειλικρινά, νομίζω ότι έκανα χάρη στο μπάσκετ, γιατί μετά από αυτό που έγινε στο Βαρέζε η FIBA αναγκάστηκε να αλλάξει τους κανονισμούς, επιβάλλοντας αυτόματο αποκλεισμό για όποια ομάδα σκόραρε επίτηδες στο δικό της καλάθι”.

Και σαν να μην έφτανε το περιστατικό από μόνο του, που έμεινε στην Ιστορία ως “La autocanasta de Pedro Ferrándiz”, αυτό που το κάνει να περνά στη σφαίρα του Μύθου είναι το γεγονός πως δεν υπάρχει κανένα αρχείο αυτής της φάσης, τίποτα πέρα από τις αφηγήσεις όσων βρέθηκαν εκεί, αν και το παιχνίδι καλύφθηκε ζωντανά από την ιταλική τηλεόραση. Ο Ferrándiz εξηγεί και το γιατί συνέβη αυτό: “Η τηλεοπτική κάλυψη εκείνη την εποχή δεν ήταν αυτή που γνωρίζουμε και βλέπουμε σήμερα. Τα παιχνίδια καλύπτονταν συνήθως από δύο, άντε τρεις κάμερες. Από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε το time out που είχα πάρει, οι παίκτες της Ignis πήραν θέση στο δικό τους μισό του γηπέδου για να αμυνθούν, και οι κάμερες στράφηκαν προς τα εκεί για να καλύψουν την τελευταία φάση. Όταν σκοράραμε στο καλάθι μας μετά την επαναφορά, όλοι έμειναν έκπληκτοι, οι κάμερες φυσικά δεν έπιασαν τη φάση και όσοι παρακολουθούσαν από την τηλεόραση έμειναν με την απορία τι συνέβη…”

ΠΗΓΗ Ball Dont Lie

Coffee House