Η ΕΝΠ ήταν η ομάδα που χρησιμοποίησε φέτος ενεργά και με πραγματικό ρόλο σχεδόν όλους τους Κύπριους παίκτες της και δη τους μικρούς της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Παύλος Στρατής.
Είχαμε δει τον Μιχάλη Κουμή να παίζει στο All Star Game και μάλιστα “πενταδάτος”. Το νέο μεγάλο project της Ένωσης ακούει στ’ όνομα: Παύλος Στρατής.
Γεννημένος στις 18 Οκτωβρίου του 1998, σε μερικούς μήνες οδεύει προς την ενηλικίωσή του. Ωστόσο, χάρη στη φιλοσοφία των διοικούντων τους Παραλιμνιώτες, αλλά και τους προπονητές που πέρασαν την τελευταία διετία, ο χαρισματικός παίκτης για δεύτερη σερί σεζόν όχι απλά είναι μέλος της αντρικής ομάδας, αλλά παίζει. Και παίζει πραγματικά, όχι… εικονικά στα τελευταία δευτερόλεπτα.
Η θέση του παιδιού θαύματος του Παραλιμνίου είναι αυτή του σούτινγκ γκαρντ, ενώ υπό προϋποθέσεις μπορεί να τον δούμε και πλέι μέικερ. Αν τα καταφέρει, τότε έχει τα φόντα να αφήσει εποχή στην κυπριακή καλαθόσφαιρα. Ήδη αποτελεί τη μεγαλύτερη ελπίδα της γενιάς του, όντας για δύο διαδοχικές σεζόν καλύτερος έφηβος στην Κύπρο.
Κι όλα αυτά με τα γνωστά προβλήματα της ΕΝΠ, η οποία δεν έχει γήπεδο, λόγω των ψεύτικων δεσμεύσεων που είχαν λάβει. Το μέλλον του Στρατή, αλλά και πολλών άλλων παιδιών μπαίνει σε κίνδυνο. Εδώ, ψάχνουμε τους καλούς Κύπριους με το… σταγονόμετρο. Δε γίνεται να μειώνουμε τον κόπο και την προσπάθεια όσων παλεύουν και έχουν τα φόντα να αναδειχθούν. Και ούτε να δυσχεραίνεται το έργο των σωματείων.
Δεν είναι κρίμα αυτή η ομάδα να κατεβάσει ρολά και να πάψει να έχει τμήμα καλαθόσφαιρας, από τη στιγμή που παράγει τόσο μεγάλο έργο στο κομμάτι των υποδομών, χωρίς καν να έχει το δικό της γήπεδο; Σκεφτείτε λίγο τη θέση αυτών των παιδιών, αλλά και των ανθρώπων που δουλεύουν μαζί τους σκληρά για να τα βοηθήσουν να εξελιχθούν…
