Οκ το πήρε χαμπάρι και ο πιο αδαής ότι φέτος από το ΣΕΦ για να περάσει κανείς πρέπει να φτύσει αίμα. Το χθεσινό σόου των ερυθρολεύκων κόντρα στην συμπαθητική Μακάμπι έκλεισε όλων των ειδών τα στόματα. Αν θέλετε φυσικά την άποψή μου (χεσμένη την έχετε μεταξύ μας τώρα) έκαναν καλό και οι δύο ήττες αλλά και το τραγικό δεκάλεπτο με την Εφές.
Δεν είναι υπερομάδα ο Ολυμπιακός ούτε η Μακάμπι τίποτα ομαδούλα της πλάκας, αλλά σίγουρα το χθεσινό παιχνίδι δεν αφήνει και πολλά περιθώρια συζήτησης. Με παίκτες που μπήκαν με το μαχαίρι στα δόντια , παίκτες που γυάλιζε το μάτι τους από τα αποδυτήρια, ήταν θέμα χρόνου να ανέβει στα ύψη η διαφορά.
Το θέμα πλέον για τον Ολυμπιακο είναι η σταθερότητα. Για πρώτη φορά φέτος είδαμε την ομάδα του Μπαρτζώκα να παίζει άμυνα από το πρώτο λεπτό γι’ αυτό άλλωστε και τα πάντα κρίθηκαν τόσο νωρίς. Ο Σάσα βρίσκει αργά αλλά σταθερά ξανά ρυθμό, ο ΝτόρσεΪ επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις, ενώ θετικό παιχνίδι και για τον Μακ Κίσικ. Φόβος και τρόμος ο Φαλ ενώ εξαιρετικός ο Σλούκας που πρέπει όμως να βρει σταθερότητα.
Η επόμενη μέρα όσο χαζό και να ακούγεται μπορεί να φέρει μουρμουρητά. Μα μετά από τέτοιο μπάσκετ το 7-0 στο ΣΕΦ να έρθει μουρμούρα; Ναι… Το παιχνίδι της Δευτέρας με τον Παναθηναϊκό δεν είναι απλά ένα ακόμα παιχνίδι. Είναι η μητέρα των μαχών και ο Ολυμπιακός θέλει να δείξει ότι φέτος είναι τουλάχιστο ένα σκαλί πιο πάνω.
Φυσικά όλα αυτά στην θεωρία. Εκεί που φαίνονται οι πραγματικές ομάδες είναι στο γήπεδο….
ΥΓ Ίσως στο τελευταίο δεκάλεπτο να μπορούσε να μπει λίγο ο Λούντζης ή ο Κουίνσι για να βρουν ρυθμό μια και τα πάντα είχαν κριθεί.
