Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο ανέβασε στο Mentality10.com ο Βόρις Καραγιάννης που αξίζει αναδημοσίευση από τη σελίδα μας:
Οι κανόνες ενός αθλήματος αλλάζουν το άθλημα. Το διαμορφώνουν. Το μορφοποιούν. Οι κανόνες καθορίζουν την τακτική, τον τρόπο παιχνιδιού. Αλλαγές στους κανόνες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ γίνονται από το 1934. Και φτάνουμε στο σήμερα. Πάμε να δούμε αναλυτικά τις αλλαγές αυτές, από την πρώτη ημέρα μέχρι και την τελευταία!
1934
Τέθηκαν σε εφαρμογή οι πρώτοι βασικοί κανόνες του αθλήματος. Ανάμεσα σ’ αυτούς, η απαγόρευση του γηπέδου από… γρασίδι!
1936
Τοποθετήθηκε η γραμμή του κέντρου και μπήκε περιορισμός 10 δευτερολέπτων ώστε η μπάλα να περάσει το κέντρο όταν κάνει επίθεση μία ομάδα.
1948
Προστέθηκε η κανονισμός για τα 3 δευτερόλεπτα στη ρακέτα. Επίσης και ο κανονισμός για λεγόμενο goaltending. Να μετράει δηλαδή το καλάθι όταν η μπάλα είναι στην κάθοδό της προς το καλάθι, όταν ένας αμυντικός σταματήσει την πορεία της.
1952
Ο νέος κανονισμός που προστέθηκε, έλεγε πως στα τελευταία 3 λεπτά του αγώνα, το χρονόμετρο θα σταματούσε σε κάθε σφύριγμα.
1956
Η γραμμή της βολής βρέθηκε στη θέση που είναι σήμερα, σε σχήμα τραπέζιο.
Επίσης προστέθηκε ο περιορισμός των 30 δευτερολέπτων για κάθε επίθεση.
1960
Ο χρόνος για το σταμάτημα του χρονομέτρου σε κάθε σφύριγμα, επεκτάθηκε από τα 3 λεπτά στα 5 λεπτά.
Αποφασίστηκε το γυναικείο μπάσκετ, να έχει ακριβώς τους ίδιους κανόνες με το αντρικό. Μέχρι τότε υπήρχαν διαφορές.
1968
Ο κανόνας για προώθηση της μπάλας μπροστά από το κέντρο σε 10 δευτερόλεπτα, καταργήθηκε για όλο τον αγώνα και πλέον εφαρμόζεται μόνο για τα τελευταία 3 λεπτά.
Επίσης, με νέο κανονισμό, ο επιτιθέμενος παίκτης, έχει πλέον το δικαίωμα να ακουμπήσει τη μπάλα αν αυτή κτυπήσει στο στεφάνι.
1972
Ο περιορισμός των 10 δευτερολέπτων για να περάσει μία ομάδα το κέντρο του γηπέδου, επεκτάθηκε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα (πριν ίσχυε μόνο για τα 3 τελευταία λεπτά).
Πλέον μπορεί και ο αμυνόμενος παίκτης να ακουμπήσει τη μπάλα και να την διώξει αν αυτή κτυπήσει στο στεφάνι. Πριν αυτό ίσχυε μόνο για τον επιτιθέμενο.
Οι ομάδες είχαν δικαίωμα για… 5 μόλις αναπληρωματικούς. Σε μεγάλα τουρνουά, υπήρχαν 7 αναπληρωματικοί.
Μπήκε όριο στα ομαδικά φάου. Αριθμός έφτανε τα 10 φάουλ.
1976
Προστέθηκε ο κανονισμός των «τρεις για δύο». Ένας παίκτης είχε δικαίωμα να σουτάρει και τρίτη βολή αν είχε αστοχήσει σε μία από τις δύο προηγούμενες, αν η αντίπαλη ομάδα είχε συμπληρώσει 10 ομαδικά φάουλ.
1980
Ο αριθμός των ομαδικών φάουλ μειώθηκε στα 8, από τα 10.
Οι προπονητές θα αποβάλλονταν από τον αγώνα αν δέχονταν 3 τεχνικές ποινές. Πριν ήταν στην δικαιοδοσία του διαιτητή να το κάνει.
1984
Ο κανόνες «τρεις για δύο» για τις βολές, αντικαταστάθηκε από αυτό που ονομάζαμε «μία συν μία». Ένας παίκτης έπρεπε να σκοράρει την πρώτη βολή για να έχει δικαίωμα για 2η.
Εχουμε για πρώτη φορά σουτ 3 ποντων!
Τα ομαδικά φάουλ μειώθηκα από 8 σε 7.
1986
Οι ομάδες έχουν πλέον δικαίωμα για 7 αναπληρωματικούς, ανεξαρτήτως διοργάνωσης.
2000
Το ρολόι της επίθεσης έχει πλέον 24 δευτερόλεπτα και για να περάσει μία ομάδα το κέντρο ο περιορισμός είναι στα 8 δεύτερα.
Το παιχνίδι χωρίζεται σε 4 δεκάλεπτα. Πριν ήταν χωρισμένο σε δύο ημίχρονα των 20 λεπτών.
2004
Για το γυναικείο μπάσκετ, χρησιμοποιείται πλέον μία μικρότερη μπάλα.
Τρει είναι οι διαιτητές μίας αναμέτρησης. Πριν ήταν δύο.
2006
Η τεχνολογία μπήκε στο άθλημα. Οι διαιτητές έχουν την ευχέρεια να συμβουλευθούν το ριπλέι για τα τελευταία σουτ κάθε περιόδου. Για το αν πρέπει ή όχι να μετρήσει το καλάθι με βάση τον χρόνο.
2008
Αντιαθλητικά θεωρούνται πλέον τα φάουλ που γίνονται από πίσω σε αντεπίθεση ή από τον τελευταίο παίκτη μιας ομάδας που αμύνεται.
Αλλάζει ο κανόνας του «μπρος – πίσω». Πλεόν ο παίκτης πρέπει να περάσει ολόκληρος για να υπάρχει παράβαση του «μπρος – πίσω». Διαφορετικά μπορεί να επιστρέψει τη μπάλα στο πίσω μισό χωρίς πρόβλημα.
2010
Το τρίποντο πάει πλέον στα 6,75 εκατοστά από τα 6,25 που ήταν. Επίσης κάτω από το καλάθι, τοποθετήθηκε το ημικύκλιο στο οποίο δεν χρεώνεται επιθετικό φάουλ.
Πηγή: http://www.mentality10.com/
