Πώς θα έρθουν κι άλλοι… Λευκαρίτες!

0

Σε πελάγη ευτυχία πλέουν άπαντες στην Πετρολίνα ΑΕΚ μετά την τεράστια πρόκριση στους “16” του FIBA Europe Cup. Ο ισχυρός άνδρας της ομάδας της Λάρνακας έχει ένα λόγο παραπάνω να νιώθει περήφανος, καθώς η… τρέλα του (με την καλή έννοια) και η αγάπη του για την ΑΕΚ, αλλά και γενικότερα για την κυπριακή καλαθόσφαιρα, έφεραν αυτή τη μεγάλη επένδυση.

Είναι “ευλογία” στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε να υπάρχουν άνθρωποι με τόση αγάπη για τον αθλητισμό, που δαπανούν τεράστια ποσά χωρίς ανταποδοτικότητα, μόνο και μόνο για να κάνουν την Κύπρο να ακούγεται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ευτυχώς δεν είναι ο μόνος στο νησί. Η οικογένεια Παπαέλληνα εδώ και πολλά χρόνια έχει μεγάλα μπάτζετ στον Κεραυνό και ειδικά φέτος η ομάδα θα διεκδικήσει με μεγάλες αξιώσεις την επιστροφή στην κορυφή, έχοντας εμπιστευτεί τον εξαιρετικά ελπιδοφόρο Κύπριο τεχνικό, Χριστόφορο Λειβαδιώτη.

Η ΑΕΚ κέρδισε πέρυσι τον τίτλο, με τον Γιώργο Κετσελίδη στον πάγκο να κάνει σπουδαία πορεία και τη διοίκηση να κάνει σε όλους ένα τεράστιο δώρο. Τον παίκτη-κόσμημα για την κυπριακή καλαθόσφαιρα Πρίμοζ Μπρέζετς, ο οποίος ξέρουμε όλη τη διαδρομή έχει κάνει στο ευρωπαϊκό και στο παγκόσμιο στερέωμα, με παρουσία στο ΝΒΑ, αλλά και σε αρκετά Ευρωμπάσκετ.

Η μεγάλη “μαγκιά” του Λευκαρίτη και της διοίκησης της ομάδας της Λάρνακας είναι πως μετά το “διαζύγιο” με τον κόουτς Κετσελίδη εμπιστεύτηκε Κύπριο προπονητή. Όχι κάποιον τυχαίο, βέβαια. Τον Λίνο Γαβριήλ, που έχει χαράξει μια αξιόλογη, μακρά διαδρομή. Του έδωσε το κίνητρο να επαναπατριστεί και δουλέψει στη χώρα του, έχοντας τα κατάλληλα εφόδια. Μετά από ένα αναγνωριστικό διάστημα, πέρασε τη δική του φιλοσοφία και η ομάδα έχει αποκτήσει αυτοματισμούς.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, η Πετρολίνα ΑΕΚ έχει την καλύτερη άμυνα στο FIBA Europe Cup. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Αυτό είναι αποτέλεσμα του πάθους και της ψυχής των παικτών, που ακολουθώντας το πλάνο του προπονητή και των συνεργατών του, επιβίωσαν σε έναν εξαιρετικά δύσκολο όμιλο, κρατώντας αλώβητο το Κίτιον. Παρά τους τραυματισμούς, η ομάδα έμεινε όρθια. Ακόμα κι όταν τέθηκε την πλέον ακατάλληλη στιγμή νοκ άουτ ο Πρίμοζ Μπρέζετς. Με την απώλεια του Σλοβένου χάθηκε εντελώς το inside game και στην αγορά ήταν αδύνατον να βρεθεί κάποιος παίκτης με παρόμοια χαρακτηριστική. Ο Λευκαρίτης δεν άφησε την ομάδα στην τύχη της. Έφερε στη Λάρνακα τον Λέσλι.

Για όσους καταλαβαίνουν λίγο μπάσκετ, η ένταξή του στην ομάδα δεν ήταν και το πιο εύκολο πράγματα, καθώς πρόκειται για παίκτη με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ευτυχώς μέχρι να βρει ρυθμό μίλησε η τεράστια κλάση του Παναγιώτη Τρισόκκα, που όρθωσε το ανάστημά του στα κρίσιμα και κράτησε τη ρακέτα της ΑΕΚ όρθια. Πολύτιμες ήταν και οι ανάσες που έδωσε στα ματς πρωταθλήματος ο 41χρονος Τζο Τζο Γκαρσία (και η μαχητικότητα του Γαβριήλ Κοιλαρά), ειδικά στο ματς με την Ομόνοια, όπου η γκέλα είχε αρχίσει να πλησιάζει. Ο Λέσλι χτύπησε την κατάλληλη στιγμή. Η εμφάνισή του στο ματς της Λευκορωσίας ήταν φοβερή. Και δε μιλάμε μόνο για το “χρυσό” τρίποντο, αλλά για την εν γένει παρουσία του.

Η ΑΕΚ είναι, λοιπόν, στους “16” του FIBA Europe Cup, κάτι που μοιάζει απλό στα μάτια του μη μυημένου στα πράγματα κόσμου, όμως πραγματικά με την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στο κυπριακό μπάσκετ, ήταν σαν να έφτασε… στον τελικό της Ευρωλίγκα. Και δεν υπερβάλουμε καθόλου. Το σημαντικότερο είναι πως αυτή η τεράστια επιτυχία, σημειώθηκε με Κύπριο προπονητή και τρεις μαχητές πάνω στο παρκέ (Παναγιώτη Τρισόκκα, Ιάκωβο Παντελή, Γιώργο Παλάλα) να τρώνε σίδερα και να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Όχι συμπληρωματικό, δίνοντας μαθήματα ψυχής και αφοσίωσης στους νεότερους.

Ό,τι και να γίνει από εδώ και πέρα, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να ψέξει αυτή την ομάδα. Η κυπριακή καλαθόσφαιρα είχε και μεγαλύτερες επιτυχίες παλιότερα, όμως με την παρακμή που είχε βιώσει, αυτό που γίνεται φέτος είναι τρομερό και ξεπερνά κάθε προσδοκία. Ας στηρίζουμε, λοιπόν, τέτοιες προσπάθειες και ας ενθαρρύνουμε, τον “Χ-Ψ” Λευκαρίτη να έρχεται κοντά στο μπάσκετ και να επενδύει σε αυτόν. Πέραν αυτού και του Πάρη Παπαέλληνα, που πραγματικά αποτελεί υπόδειγμα ανθρώπου και παράγοντα, υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που νοιάζονται για το καλό του αθλητισμού και βάζουν λεφτά από την τσέπη τους. Τους αξίζει σεβασμός και στήριξη. Ο κόσμος θα πρέπει να γεμίζει τα γήπεδα για να ενθαρρύνει κι άλλους να μπουν. Η κυπριακή καλαθόσφαιρα μπορεί να μπει σε νέα εποχή. Υπομονή χρειάζεται, κι όχι βιαστικές κινήσεις, κόντρες και ακραίες αντιδράσεις. Προσπαθεί να ξαναγεννηθεί. Είναι σαν ένα μωρό που κάνει τα πρώτα του βήματα και χρειάζεται φροντίδα. Όχι αγριάδα και νταϊλίκια.

Είναι απαραίτητο ομάδες σαν τον ΑΠΟΕΛ, τον Απόλλωνα και την Ομόνοια να βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο, καθώς είναι η πλέον δημοφιλείς και κουβαλούν κόσμο στις κερκίδες. Ειδικά, οι γαλαζοκίτρινοι, είναι με συνέπεια στο μονοπάτι του πρωταθλητισμού και διεκδικούν όλους τους τίτλους, ενώ οι Λεμεσιανοί δείχνουν φέτος εξαιρετικά δουλεμένοι και οι “πράσινοι” της Λευκωσίας βάζουν τις βάσεις για το μέλλον, έχοντας στον πάγκο τους έναν από τους πιο ταλαντούχους προπονητές της νέας γενιάς, τον Νικόλα Παπαδόπουλο.

Η ΕΘΑ μπορεί να μην έχει τόσο κόσμο, όμως τόσα χρόνια έχει τη δική της φιλοσοφία, κατακτά τρόπαια και πρωταγωνιστεί με χαμηλά μπάτζετ και σίγουρα αξίζει σεβασμό απ’ όλους. Στην Ένωση Νέων Παραλιμνίου γίνεται μεγάλη προσπάθεια και μελλοντικά μπορεί να έρθει η απογείωση, αρκεί να λυθεί επιτέλους το γηπεδικό πρόβλημα, που αποτελεί τη… Δαμόκλειο Σπάθη στην τεράστια προσπάθεια που κάνουν οι διοικούντες. Είναι ντροπή η πολιτεία να μην έχει συγκινηθεί τόσα χρόνια και να παραμένει στου δρόμου τα μισά ένα μείζονος σημασίας ζήτημα.

Η Αναγέννηση Γερμασόγειας δεν ήταν έτοιμη για να παίξει στην πρώτη κατηγορία, όμως στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν έχει σταθεί με αξιοπρέπεια, τη στιγμή που από τη Λεμεσό έρχεται και πάλι με φόρα η ομάδα-θρύλος της κυπριακής καλαθόσφαιρας, ΑΕΛ. Αν καταφέρει να επιστρέψει στο προσκήνιο και λυθούν τα προβλήματα του παρελθόντος, τότε θα ανέβει απίστευτα το επίπεδο. Σημαντικό είναι πως διαρκής πρόοδος παρατηρείται και στην ΕΝΑΔ, η οποία αναγεννιέται από τις στάχτες της και δείχνει ικανή να σταθεί ξανά στα πόδια της. Παράλληλα, σε όλο το νησί γίνονται τιτάνιες προσπάθειες σε επίπεδο υποδομών, το οποίο θα αναλύσουμε σταδιακά…

ΥΓ: Για να λέμε τα πράγματα ως έχουν και να μην παραμυθιάζεται ο κόσμος, όταν μιλάμε για τη μεγάλη επένδυση, αυτό δε σημαίνει πως το μπάτζετ ήταν για τόσο μεγάλες επιτυχίες. Η ΑΕΚ δεν έχει τα έσοδα ούτε των άλλων ομάδων της διοργάνωσης. Η Βαρέζε έχει μπάτζετ 4 εκατομμύρια ευρώ, η Τσμόσκι και η Γκάσινγκ σχεδόν διπλάσια από τους Λαρνακείς. Η διοίκηση, μπαίνει… μέσα για να φτάσει το μπάτζετ στα επίπεδα που είναι φέτος. Οι πρωταγωνιστές είναι οι προπονητές και οι παίκτες. Η διοίκηση τους δίνει καλές συνθήκες δουλειάς, τους “αγκάλιασε” στα δύσκολα και με τη φερεγγυότητά της, τους αφήνει να σκέφτονται μόνο το μπάσκετ. Αλλά, εκείνοι έκαναν κατάθεση ψυχής, ξεπέρασαν τους εαυτούς τους και “ματώνοντας” τη φανέλα, έκαναν περήφανη την κυπριακή καλαθόσφαιρα. Respect σε όλους!

ΥΓ2: Ποτέ δεν είπαμε πως η κυπριακή καλαθόσφαιρα δεν έχει παρελθόν. Κάθε άλλο. Τα προηγούμενα χρόνια έγιναν σπουδαία πράγματα και μεγάλες επιτυχίες. Παρότι ήρθαμε πρόσφατα στο νησί, δεν είμαστε τόσο… αδιάβαστοι, ούτε εκτός πραγματικότητας. Κακά τα ψέματα υπήρχε “καμμένη γη”, χωρίς να κατηγορούμε όσους έχουν περάσει από την ΚΟΚ στο πρόσφατο παρελθόν. Αλλά είναι εμφανές πως κάποιοι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους και δε δικαιολογούσαν την παρουσία τους. Δεν το λέμε εμείς. Όλο αυτό το διάστημα είμαστε σε διαρκή επαφή με σχεδόν όλους τους παίκτες και τους προπονητές, καθώς και άτομα που αγαπάνε την καλαθόσφαιρα, οι οποίοι μας λένε πάνω-κάτω τα ίδια πράγματα. Όπως επίσης, δεν είναι δυνατόν να μη φαίνεται και να μην αξιολογείται η προσπάθεια που γίνεται από τη νέα ηγεσία, η οποία δεν είναι… εργοδότης μας όπως συμπέραναν αυθαίρετα και κακόβουλα κάποιοι έκπτωτοι ξερόλες, που ψάχνουν για ίντριγκα. Απλά είμαστε μάρτυρες των όσων βλέπουμε και οφείλουμε να τα καταγράφουμε και να τα αναφέρουμε. Η κυπριακή καλαθόσφαιρα μπαίνει ξανά σε σειρά και μέσα στα επόμενα χρόνια μπορεί να ανέβει επίπεδο, με όπλα την ενότητα και τη σύμπνοια. Ειρήνη υμίν, λοιπόν!

ΥΓ3: Καλό θα είναι να δείξουμε μεγαλύτερη προσοχή και στο γυναικείο μπάσκετ, που έχει τα φόντα να ανέβει επίπεδο, αρκεί να βγει απ’ την αφάνεια. Υπάρχουν κάποιες σπουδαίες Κύπριες παίκτριες, ο Κεραυνός και η ΑΕΛ έφεραν φέτος ποιοτικές ξένες, κάποιες άλλες ομάδες έχουν ταλαντούχα κορίτσια, οπότε πρώτη ύλη υπάρχει. Καλό θα είναι να στηρίξουμε για να βρουν τα νέα κορίτσια το κίνητρο να το δουν πιο επαγγελματικά.

ΥΓ4: Η επιτυχία του Τόνυ Κωνσταντινίδη αποτελεί τον “φάρο” για πολλούς. Τόλμησε, βγήκε εκτός συνόρων και κάνει περήφανη ολόκληρη τη χώρα. Το είχε τολμήσει κι ο Λίνος Γαβριήλ λίγο νωρίτερα. Πέτυχε, δικαιώθηκε και επέστρεψε πιο ώριμος από ποτέ, οδηγώντας την ΑΕΚ εκ του ασφαλούς στο μονοπάτι της επιτυχίας.

Coffee House