Λες όντως κάτι να αλλάζει; Λες όντως ο Ολυμπιακός να άλλαξε, να πέταξε από πάνω του τον μανδύα του θέλω αλλά …. Προς θεού δεν το λέω αυτό γιατί κέρδισε τη Ζάλγκιρις αλλά γιατί εκεί που έδειξε να πνίγεται στο άγχος και στα νεύρα, το τσιπ άλλαξε.
Θες να τον πεις Λάρυ, θες Σλούκα, θες Σάσα, το ίδιο είναι. Ο Ολυμπιακός έδειξε να ξέρει τι θέλει και να ξέρει πως να το πάρει, αυτό άλλωστε είναι και το κυριότερο. Ακόμα και στο πρώτο δεκάλεπτο όπου τα πάντα έδειχναν μαύρα και άραχνα, κάτι σε καθησύχαζε. Μάλλον σε αυτό ευθύνεται ο Μπαρτζώκας αλλά και ο αρχηγός Πριντ που μπήκε μέσα και έδειξε ότι μόνο με ηρεμία μπορούσε να γυρίσει το παιχνίδι.
Λόγος ενθουσιασμού δεν υπάρχει αλλά σίγουρα κάποια σκόρπια χαμόγελα τα αξίζουν οι μάγκες με τα κόκκινα. Το τονίζω δεν κέρδισαν κάνα μεγαθήριο ούτε πήραν το τρόπαιο. Αλλά 2 βράδια μετά την ήττα από την Μπάρτσα και την καταρρακωμένη ψυχολογία βρήκαν τα ψυχικά αποθέματα κόντρα στον κακό τους δαίμονα να παίξουν υποφερτό μπάσκετ για 15 λεπτά, εξαιρετικό μπάσκετ για άλλα τόσα και μόλις 10 κακού μπάσκετ.
Επόμενη στάση Μόσχα. Δεκάδες ιστορίες έχουν γράψει οι 2 τους, οι σημαντικότερες με φόντο Ελληνικό. Ας γράψουν ακόμη μία τέτοια, ωραία δεν θα είναι;
Υ.Γ. Άσχετο….Μην ξεγράφετε την Αρμάνι…Κάτι καλό χτίζει ο Μεσίνα
