Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία θα έλεγε κανείς του φετινού μαραθωνίου της Ευρωλίγκας. Στα δικά μου μάτια από την στιγμή ΄που αρχίζει ο δεύτερος γύρος μετράμε αντίστροφα. Αρκετές ομάδες παλεύουν για την είσοδο στην οκτάδα ενώ και η τετράδα έχει ακόμα ανοικτές θέσεις.
Μόνο μια θέση δεν έχει περίπτωση στα δικά μου μάτια να αλλάξει και αυτή είναι η πρωτιά. Η Ρεάλ έχει στρογγυλοκαθίσει στην κορυφή και δεν λέει να κατέβει. Επίτηδες το γράφω αυτό πριν από το ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα και αμέσως μετά την ήττα από την Φενέρ, γιατί στην πραγματικότητα τίποτα δεν θα αλλάξει. Η Βασίλισσα μοιάζει σαν Λερναία Ύδρα καθώς με την προσθήκη του Ντεκ και την επιστροφή των Ράντολφ και Τόπκινς δεν ξέρεις πραγματικά τι δωδεκάδα θα δεις μπροστά σου.
Υπάρχει η πολυτέλεια ο Χάγκα να μένει εκτός αποστολής ή ο Γιουλ να μπαίνει μόνο για δέκα λεπτά. Η ομάδα του Λάσο έχει αρκετές αντιπάθειες όλα αυτά τα χρόνια…Κυρίως κάποιων παικτών θα έλεγα εγώ και όχι λόγω του μπασκετ που παίζει. Παρόλα αυτά, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ποιότητα και το βάθος του πάγκου που έχει αυτή η ομάδα.
Από την αρχή της χρονιάς εγώ είχα πει ότι βλέπω την Ρεάλ σαν βασική διεκδικήτρια του θρόνου και πρώτο φαβορί…Επιμένω σε αυτό μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου ….
