Ηγέτης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι και ο Σάιμον Μιχαήλ καταφέρνει με το… σπαθί του να βρίσκεται στην ελίτ της κυπριακής καλαθόσφαιρας, έχοντας φάει αρκετό… χώμα μέχρι να φτάσει σε τοπ επίπεδο!
Ο Χριστόφορος Λειβαδιώτης τον πίστεψε πολύ και ειδικά από την περσινή σεζόν τον έχρισε βασικό, ενώ όσο περνάει ο καιρός του δίνει όλο και πιο ηγετικό ρόλο στα πλάνα του, αποτελώντας σημείο αναφοράς στις μεγάλες επιτυχίες της ομάδας του Στροβόλου σε Κύπρο και Ευρώπη.
Πέραν από το τρομερός αμυντικός και… εφιάλτης για τους αντίπαλους γκαρντ, ξέρει και να σκοράρει, ιδιαιτερα με το στατικό του σουτ τριών πόντων. Ποιος μπορεί να ξεχάσει, άλλωστε, το τρίποντο-μαχαιριά που είχε γείρει την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας του στον τελευταίο περσινό τελικό με την ΑΕΚ;
Φέτος, δεν ξεκίνησε τόσο καλά επιθετικά, όμως, σταδιακά ανεβάζει στροφές και τα πηγαίνει περίφημα. Κατάφερε να βρει, όμως, ρυθμό και από το ματς της Εθνικής με την Πορτογαλία και τα πήγε αξιόλογα στον τελευταίο ευρωπαϊκό αγώνα του Κεραυνού, ενώ σαν κερασάκι στην τούρτα ήρθε η εμφάνισή του από… άλλο πλανήτη στο κρίσιμο ντέρμπι με τον ΑΠΟΕΛ, όπου είχε 16 πόντους με 4/5 τρίποντα και 6 ασίστ.
Σίγουρα τον βοηθάει η επάνοδος του Γιώργου Νεοφύτου που τον αποφορτίζει σε κάποιες αμυντικές αποστολές, αλλά πάνω απ’ όλα το γεγονός πως οι “ερυθροκίτρινοι” είναι ΟΜΑΔΑ με όλη τη σημασία της λέξης, διανύοντας φέτος την τρίτη σεζόν τους με ίδιο προπονητή και φιλοσοφία, αλλά και με σταθερό κορμό παικτών.
Το μεγαλύτερο προσόν του Σάιμον είναι πως ποτέ του δεν σηκώνει το κεφάλι με έπαρση μετά τα καλάθια του, αλλά κατευθείαν… σκύβει για να παίξει άμυνα με τον ίδιο ζήλο.
ΥΓ: Πέραν του προπονητή, πολλά μπράβο αξίζουν και στην οικογένεια Παπαέλληνα, που έφερε ένα παιδί από τη Λεμεσό (όπως κάνει και με τον Παναγιώτη Μάρκου) και του παρέχει τις απαραίτητες συνθήκες για να δουλέψει σε υψηλό επίπεδο και να αναπτύξει το ταλέντο του. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και για την ΑΕΚ που έπραξε αναλόγως με τον Μιχάλη Κουμή από το Παραλίμνι.
