Στον τελευταίο «χορό» του Κεμζούρα ήταν… Ολυμπιακός

0

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για τον Ολυμπιακό του Κεμζούρα που είδαμε για τελευταία φορά και στέκεται στο step up που έκαναν όλοι κόντρα στη Βαλένθια λες κι ήθελαν να τον ευχαριστήσουν πριν τον αποχαιρετήσουν.

Η χθεσινή μέρα ήταν μία μέρα χαράς για τον κόσμο του Ολυμπιακού, αλλά για κάποιους ήταν μία πολύ περίεργη μέρα.

Μέρα χαράς για την επιστροφή του Μπαρτζώκα, για τη νίκη στη Βαλένθια και γενικότερα ΄ξηταν μία μέρα ψυχολογικής ανάτασης για τον κόσμο της ομάδας.

Θεωρώ ασέβεια όμως να ασχοληθώ με τον Γιώργο Μπαρτζώκα και την έλευσή του στον πάγκο των «ερυθρόλευκων» όταν υπήρχε μία ομάδα ανθρώπων που έδωσε όσα είχε και δεν είχε για να νικήσει ο Ολυμπιακός στη Βαλένθια. Γνωρίζοντας πως είναι το τελευταίο παιχνίδι ορισμένων μελών του.

Για τον Μπαρτζώκα θα τα πούμε με την ανακοίνωσή του (Κυριακή μεσημέρι κι έπειτα).

Η δουλειά του ρεπόρτερ είναι να αναδεικνύει την είδηση όταν αυτή συμβαίνει. Δεν απολογείται στον Ολυμπιακό για τη δουλειά τους, αλλά στους αναγνώστες και το εργασιακό τους περιβάλλον.

Η είδηση της απομάκρυνσης του Κεμζούρα από τον πάγκο των «ερυθρόλευκων» ήταν άκομψο να γνωστοποιηθεί ημέρα αγώνα, αλλά ήταν σωστό από την πλευρά των ρεπόρτερ.

Ο Λιθουανός τεχνικός που δεν είναι καθόλου χαζός, φυσικά κι ενημερώθηκε για τα δημοσιεύματα, ωστόσο παρέμεινε ψύχραιμος. Συγκεντρωμένος στη δουλειά που είχε αναλάβει με τους συνεργάτες του και έφεραν εις πέρας στη Βαλένθια με τη νίκη.

Μετά το τέλος του αγώνα έμαθα πως «έσπασε» κάτι το οποίο ήταν λογικό. Δεν είναι ωραίο να χάνεις μία σπουδαία ευκαιρία.

Η αλήθεια είναι όμως πως ο Κεμζούρα σε 17 αγώνες δεν έπεισε κανέναν. Από τους παίκτες και τη διοίκηση μέχρι τους οπαδούς.

Επαγγελματίας πάντως μέχρι και το τέλος.

ΑΝΑΚΑΤΕΨΕ ΤΗΝ ΤΡΑΠΟΥΛΑ

Ο Ολυμπιακός πήγε στην Ισπανία με 11 παίκτες, επί της ουσίας δέκα διότι ο Χαραλαμπόπουλος δεν είναι ακόμη έτοιμο το παιδί για τέτοια παιχνίδια.

Τα προβλήματα αφενός συσπείρωσαν την ομάδα αφετέρου πρόσφεραν ευκαιρία για ανακάτεμα της τράπουλας.

Ξέρετε όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα υπολόγιζες, δε ρολάρουν πρέπει να ανακατέψεις την τράπουλα.

Ο Κεμζούρα το έκανε σε βαθμό παρεμβατικό για την ομάδα στο τελευταίο του ματς στον πάγκο του Ολυμπιακού.

Και να ο Πολ στο «2» να παίζει μαζί με τον Παπανικολάου.

Και να ο Πρίντεζης στο «5» να τρέχει το παρκέ και να πετυχαίνει lay up από τις ασίστ των Ρότσεστι και Σπανούλη στον αιφνιδιασμό.

Και να το ψηλό σχήμα με Βεζένκοβ, Πρίντεζη και Ρούμπιτ.

Εννοείται και αναγκάστηκε να προβεί σε τέτοιες κινήσεις λόγω της απουσίας του Ριντ και του τραυματισμού του Μιλουτίνοφ. Όμως και σε άλλα ματς που υπήρχαν απουσίες κλπ, δεν είδαμε αυτό το ανακάτεμα που ανέφερα πιο πάνω.

ΒΓΗΚΑΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ

Δεν ξέρω αν η επικείμενη αλλαγή προπονητή έβαλε στην μπρίζα τους παίκτες, αλλά σίγουρα στη Βαλένθια έκαναν όλοι step up. Όλοι πρόσφεραν και από κάτι.

Δεν έχει νόημα να ξεκινήσω τις ξεχωριστές αναφορές, θα ήθελα να σταθώ μόνο σε ένα στοιχείο που αρκετός κόσμος δεν μπορεί να το καταλάβει διότι πολύ απλά ίσως να μην έχει παίξει.

Μόνο αν έχεις παίξει μπορείς να καταλάβεις πόσο άσχημο είναι να μην… παίζεις.

Όταν ο Κόνιαρης, ο Μπόλντγουιν, ο Βεζένκοβ δεν μπαίνουν στο παρκέ ξεκινά για αυτούς μία δύσκολη κατάσταση. Σκέφτονται αρνητικά για την επιλογή του προπονητή να μην τους χρησιμοποιήσει, αμφισβητούν τις ικανότητές τους, πιστεύουν πως δεν τους εμπιστεύονται πλέον και γενικά φέρνουν μία μικρή καταστροφή στο μυαλό τους.

Όταν λοιπόν τη μία εβδομάδα είσαι στο DNP (Κόνιαρης, Μπόλντγουιν) ή στο «σπαστό» ένα λεπτό (Βεζένκοβ) απαιτεί τρομερή πνευματική δύναμη την αμέσως επόμενη εβδομάδα να παίζεις 34 λεπτά και να βάζεις 17 πόντους ή να παίζεις 12 λεπτά και να σκοράρεις 8 πόντους πιέζοντας τρομερά στην άμυνα.

Κι αν ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου κι ο Μιλουτίνοφ έχουν την εμπειρία να διαχειρίζονται την κακή τους βραδιά, οι Βεζένκοβ, Μπόλντγουιν και Κόνιαρης δεν την έχουν.

MVP Ο ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΦ

Αυτό που έκανε ο Σέρβος δεν το κάνουν πολλοί παίκτες. Με τόσα προβλήματα που αντιμετώπισε η ομάδα, με όλη την αναστάτωση που έφερε το επεισόδιο Τσέρι και Μπόλντγουιν μαζί με την αποπομπή του Ριντ… ο Μιλουτίνοφ αποφάσισε μόνος του να ταξιδέψει και να βοηθήσει όσο μπορεί.

Με το συμβόλαιο του να τελειώνει, με τα εκατομμύρια να είναι ήδη απλωμένα στα πόδια του από ομάδες, με την ομάδα να είναι χαμηλά στην βαθμολογία.

Αρκετές δικαιολογίες δεν είχε ο Μιλουτίνοφ για να μην παίξει ενώ ήταν τραυματίας; Φυσικά και ναι.

Αυτός όμως επέλεξε να σταθεί τη δύσκολη στιγμή στο πλευρό της ομάδας.

Αυτό είναι κάτι το οποίο στο βγάζει η ομάδα, οι συμπαίκτες σου και οι άνθρωποι που περνάς την καθημερινότητα μαζί τους.

ΑΡΚΕΤΟ PNR, ΛΙΓΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΔΥΝΑΤΗ ΠΛΕΥΡΑ

Ο Ολυμπιακός βάσισε αρκετά τις set επιθέσεις του στο σκριν στη μπάλα. Είτε με τον Σπανούλη είτε με τον Ρότσεστι σε ρόλο δημιουργού.

Η αλήθεια είναι όπως και στο πρώτο ματς στο ΣΕΦ έτσι και στη Βαλένθια, οι Πειραιώτες σημάδεψαν ανελέητα τα αργά πόδια όλων των αντίπαλων γκαρντ. Κολόμ, Βίβες, Σαν Εμετέριο, Βαν Ρόσομ (λιγότερο αυτός) δεν διαθέτουν αθλητικότητα.

Τα γκαρντ του Ολυμπιακού δημιουργούσαν εύκολα ρήγματα και προϋποθέσεις για καλάθια. Πολλές φορές μάλιστα τους νικούσαν κατά κράτος σε φάσεις «1on1» φτάνοντας μέχρι μέσα στο καλάθι αφού ούτε η δεύτερη ζώνη άμυνας της Βαλένθια λειτουργούσε όπως θα έπρεπε.

Ο Ολυμπιακός επίσης έτρεξε αρκετά ψάχνοντας το εύκολο καλάθι, κάτι το οποίο του πρόσφερε ξεκούραστο σκορ.

Αυτό που δεν είδα να κάνει ήταν να έχει δράση στην αδύνατη πλευρά. Σπάνια η μπάλα θα μεταφερόταν με πάσα από τη μία πλευρά στην άλλη και για αυτό δε δημιουργήθηκαν πολλές καταστάσεις ώστε να επιτεθούν σε close out άμυνα (σ.σ όταν ο αμυντικός φεύγει από θέση βοήθειας και τρέχοντας προσπαθεί να παίξει προσωπική άμυνα τον αντίπαλο με αποτέλεσμα να μην έχει ιδανική ισορροπία και να είναι ευάλωτος).

Το έκαναν, απλά όχι στον βαθμό που περίμενα.

ΥΓ: Η Βαλένθια από τα 12 επιθετικά ριμπάουντ βρήκε 13 πόντους. Ο Ολυμπιακός από τα 6 επιθετικά ριμπάουντ βρήκε 10 πόντους.

ΥΓ 2: Στην τρίτη περίοδο τα πρώτα τρία ομαδικά φάουλ πρόσφεραν έξι βολές στη Βαλένθια. Απαράδεκτο και δείχνει έλλειψη συγκέντρωσης.

ΥΓ 3: Η φωτογραφία του Σπανούλη στον πάγκο η οποία πορώνει τους συμπαίκτες του (η φωτό του κειμένου) σε βοηθάει να καταλάβεις τον τρόπο σκέψης του και πόσο λατρεύει τον Ολυμπιακό.

ΥΓ 4: Ο Γιώργος Μπαρτζώκας (και σε ένα μικρότερο βαθμό κι ο Μίλαν Τόμιτς) ήταν η καλύτερη λύση για τον Ολυμπιακό.

Πιστεύω πως αυτό που θα ζήσει ο 54άχρονος προπονητής όταν βγει από τη φυσούνα του ΣΕΦ την Τρίτη για το ματς με την Άλμπα θα είναι κάτι μοναδικό, κάτι που θα μας ταξιδέψει στο παρελθόν, σε εποχές… Λονδίνου.

ΥΓ 5: «Η φιλία είναι μία γλυκιά ευθύνη, ποτέ μία ευκαιρία» – Χαλίλ Γκιμπράν

Coffee House