Την πάτησε με μπάσκετ Πεδουλάκη!

0

Ο Παναθηναϊκός είχε απίστευτη ανάγκη να πάρει αυτή τη νίκη και το έκανε με τον πιο εμφατικό τρόπο και με τη σφραγίδα του προπονητή του. Μετά τους 103 πόντους της Μόσχας ο Αργύρης Πεδουλάκης δεν θα μπορούσε να δει την ομάδα να παίζει ξανά άμυνα με τα μάτια. Οι «πράσινοι» έτρωγαν σίδερα και έτσι έριξαν στο καναβάτσο την Εφές με το +16 να αποτυπώνει και τη διαφορά της θέλησης και της προσέγγισης του αγώνα. Τακτικά, το «τριφύλλι» σημάδεψε πολλά κομμάτια του αντιπάλου και έτσι κερδήθηκε κατά κράτος μια σημαντική μάχη.

Δυστυχώς, όμως, ο Παναθηναϊκός κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια απίστευτα εχθρική διαιτησία των Ράντοβιτς, Γιαβόρ, Ντιφαλά. Διαφορετικά κριτήρια τις δύο πλευρές και μπουρλότο σε ένα γήπεδο που είχε πολύ καιρό να εκραγεί για αυτά που έβλεπε. Αυτό έρχεται να προστεθεί στην κακή αντιμετώπιση της Μόσχας αν και στο ΟΑΚΑ περάσαμε όλοι την πόρτα του …χειρουργείου.

Πάμε στα αγωνιστικά ξανά. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε για δύο απλούς λόγους. Πρώτον, γιατί έπαιξε άμυνα, έβγαλε ένταση και δε χάλασε το μυαλό του. Δεύτερον, γιατί βρήκε πρωταγωνιστές που δεν είχε στα προηγούμενα ματς. Και μάλιστα μεγάλους.

Ο Ταϊρίς Ράις είχαμε πει πως όταν εμφανιστεί τότε η ομάδα θα έχει έναν ακόμη πόλο που θα μπορεί να σκοτώσει τον αντίπαλο. Όταν, λοιπόν, έχεις απέναντι σου μια περιφέρεια με Λάρκιν, Μίσιτς, Μπομπουά, Σίμον, Μπαλμπάι δεν μπορείς να τα περιμένεις όλα από έναν άντε δύο. Ο Ράις (18π., 3ασ.) ήταν αυτός που έδωσε στο τριφύλλι το κάτι παραπάνω και η παρουσία του ήρθε να προστεθεί δίπλα σε αυτή του Καλάθη και του συγκλονιστικού Παπαπέτρου. Ο Ιωάννης έδωσε το 101% στην άμυνα και στην επίθεση σκόραρε 14 καταλυτικούς πόντους αποτελώντας έναν από τους πιο βασικούς λόγους της νίκης.

Αν ψάξουμε τώρα για το κάτι έξτρα στην άμυνα αλλά και στη γενική λειτουργία αυτό θα το βρούμε από τους Ουέσλι Τζόνσον και Γιώργο Παπαγιάννη. Ο Αμερικάνος ήταν επιτέλους πληθωρικός σε άμυνα και επίθεση (7π.,7ρ.) συμβάλλοντας τα μέγιστα ενώ ο Γιώργος Παπαγιάννης γέμισε τις δύο ρακέτες, σκόραρε 10 πόντους και μάζεψε εφτά ριμπάουντ.

Πλέον, το ΟΑΚΑ μπορεί να μιλήσει στα δύο επόμενα (ύπουλα) ματς με τη Βαλένθια και την Άλμπα. Με δύο νίκες το πράγμα ισορροπεί για τα καλά και μετά έρχονται τα δύο κρισιμότατα παιχνίδια με τη Ζαλγκίρις και τη Μπάγερν μακριά από την Αθήνα. Απλώς, μην κάνετε υπολογισμούς γιατί η Ευρωλίγκα είναι τρελή και παλαβή. Είδατε τι έπαθε η Χίμκι, τι έπαθε η Ρεάλ, τι παθαίνει η Φενέρ και τι έπαθε η Εφές στο ΟΑΚΑ. Ψυχραιμία, ενότητα και βήμα, βήμα.

ΥΓ: Δεν είναι ώρα για πανηγυρισμούς για παίκτες που έκαναν ένα καλό παιχνίδι γιατί αυτός πρέπει να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

ΥΓ2: Αν περάσεις προς τον Ισθμό έχει όμορφα μέρη για να χαλαρώσεις. Η Ελλάδα έχει ωραία θάλασσα αλλά και κάποια άκρως …φιλόξενα λαμόγια. Και φυσικά δεν μιλάμε για τους κατοίκους. Προς Θεού.

ΥΓ3: Ο Φριντέτ κόντρα στην Εφές δεν γινόταν να μπει παραπάνω όπως πήγε το ματς. Ο Τόμας από την πλευρά του πρέπει να καταφέρει να είναι ευτυχισμένος ακόμη και όταν δε σκοράρει. Οκ, είναι κόντρα στη φύση του αλλά θέλει λίγη προσαρμογή.

ΥΓ4: Θα το γράψω ξανά. Η ομάδα θα πηγαίνει μπροστά όσο θα έχει σκαπανείς και στρατιώτες.

Coffee House