Παραδεχτείτε το. Μεταξύ μας τώρα. Μόλις ακούσατε ότι η Ομόνοια φέρνει προπονητή… από την Ιρλανδία σίγουρα παραξενευτήκατε.
Κι’αν δεν παραξενευτήκατε αρκετά, όταν είδατε ότι φέρνει και πόιντ-γκαρντ από την ίδια χώρα κάτι θα σας ξένισε. Δε μπορεί. Σιγά τη μπασκετομάνα θα είπατε. Εμείς είμασταν επιφυλακτικοί, το παραδεχόμαστε.
Όμως η Ομόνοια του Νίλσεν βάζει γυαλιά και κλείνει στόματα, με όποια σειρά προτιμάτε. Η ομάδα με το -ίσως- χαμηλότερο μπάτζετ της κατηγορίας φιγουράρει μετά από 14 αγωνιστικές στην 4η θέση της βαθμολογίας.
Σ’ένα πρωτάθλημα 12 ομάδων, ανταγωνιστικό σε διάφορα στρώματα. Δεν είναι πυροτέχνημα και πλέον δεν αμφισβητείται από κανέναν. Όσοι δεν πίστεψαν το πλήρωσαν και πλέον στο πράσινο στρατόπεδο μπορούν να ονειρεύονται. Αθόρυβα, μεθοδικά, μακριά από τυμπανοκρουσίες.
9 νίκες σε 14 αγώνες γράφει το κοντέρ. Δεν εντυπωσιαστήκατε; 8 νίκες στα τελευταία 10 ματς! Αυτή η ομάδα, η λαοφιλέστερη στην Κύπρο, αξίζει περισσότερη στήριξη από τον κόσμο της. Το δικαιούται, το χρειάζεται.
Το ιρλανδικό παραμύθι… συνεχίζεται.
