Ο Δημήτρης Κοντός γράφει για τον αποκλεισμό του Κεραυνού από τους ομίλους του Basketball Champions League
Χαρμολύπη. Αυτή είναι η κατάλληλη λέξη για να αποτυπώσει κανείς την κατάσταση μετά τη νίκη του Κεραυνού στη Λιθουανία που δεν συνοδεύτηκε από την πολυπόθητη πρόκριση. Οι παίκτες του Λειβαδιώτη κατέβαλλαν μεγάλη προσπάθεια και άγγιξαν ένα θαύμα που θα ξεπερνούσε και αυτό της Δανίας, ωστόσο, δεν μπορείς κάθε φορά να παίζεις με τη φωτιά και να μην το πληρώνεις. Ξέρετε όλα έχουν να κάνουν από ποια σκοπιά βλέπεις τα πράγματα και ποιες είναι οι φιλοδοξίες και οι στόχοι σου. Σαφώς, λοιπόν, οι δύο νίκες μακριά από τον Στρόβολο αποτελούν ένα παράσημο για τον Κεραυνό και το Κυπριακό μπάσκετ αλλά οι εντός έδρας εμφανίσεις είναι ένα κομμάτι προβληματισμού και βασικού λόγου της εξέλιξης του προκριματικού γύρου.
Ειδικότερα κόντρα στη Λιετκαμπέλις η καταστροφική εικόνα της ομάδας στο τέταρτο δεκάλεπτο αποδείχτηκε αρκετή προκειμένου να στείλει τον Κεραυνό στο Fiba Europe Cup και όχι για πρώτη φορά στην ιστορία στο Champions League. Είναι ηλίου φαεινότερο, λοιπόν, πως όσο ανεβαίνει το επίπεδο άλλα τόσο ανεβαίνουν και οι απαιτήσεις, ενώ τα λάθη δε συγχωρούνται.
Είναι αλήθεια πως ο Κεραυνός σε αυτό το ταξίδι των τεσσάρων αγώνων μας μπέρδεψε αρκετά. Κατάφερε να πιάσει πολύ υψηλά στάνταρ απόδοσης αλλά και να φτάσει παράλληλα στο ναδίρ. Και όλα αυτά ακόμη και κατά τη διάρκεια ενός αγώνα ή ακόμη και ενός ημιχρόνου. Μια ομάδα που όταν έβρισκε ρυθμό (κυρίως από την ευστοχία στο τρίποντο) θύμιζε οδοστρωτήρα και από την άλλη μια ομάδα που μπορούσε να εγκλωβιστεί σε ασφυκτικό βαθμό.
Το θέμα είναι να βρεθεί μια ισορροπία σε όλο αυτό για να καταφέρει να κάνει ένα βήμα προς τα εμπρός στην Ευρώπη. Θεωρώ πως ο Κεραυνός θα πρέπει να βάλει τον πήχη όσο το δυνατόν ψηλότερα στους ομίλους του Fiba Europe προκειμένου να δοκιμάσει τα όρια του να δουλέψει υπό την πίεση μιας διάκρισης (δεν θα οριοθετήσουμε εμείς το ταβάνι) και να καταφέρει να καθιερωθεί ως μια δύναμη του συγκεκριμένου επιπέδου ώστε του χρόνου να επιχειρήσει εκ νέου το βήμα παραπάνω. Στο Κυπριακό Πρωτάθλημα έχω την αίσθηση πως ο Κεραυνός θα μπει ως φαβορί έχοντας την πολυτέλεια να ρίξει το βάρος στην Ευρώπη μέχρι να έρθουν τα πλέι οφ καθώς εκεί όποια και να είναι η κατάσταση έχει την ποιότητα και το ταλέντο να την ανατρέψει.
Το ευτύχημα μέχρι τώρα είναι πως η ομάδα του Στροβόλου μας έδειξε πως έχει μεγάλα περιθώρια και μπορεί να παίξει σε πολύ υψηλότερο επίπεδο. Κάτι που αποτυπώνεται από το «γαμώτο» ενός αποκλεισμού αν και στο πρώτο ματς είχε ηττηθεί με 16 πόντους! Άλλη ομάδα δεν θα είχε καμία ελπίδα πρόκρισης αλλά ο Κεραυνός πήγε στη Λιθουανία και τρομοκράτησε τη Λιετκαμπέλις αποδεικνύοντας πως δεν ήταν καλύτερη ομάδα από αυτόν. Απλώς σε γενικές γραμμές εμφανίστηκε πιο ώριμη και έτοιμη για αυτά τα ματς. Εν κατακλείδι, ένα διπλό στη Λιθουανία αποτελεί με ένα παράσημο, όμως, ο αποκλεισμός είναι μια μορφή αποτυχίας λόγω της ποιότητας του Κεραυνού. Φαίνεται οξύμωρο αυτό αλλά είναι το συναίσθημα που μας προκάλεσε η ομάδα σε αυτά τα ματς που θύμισαν σκωτσέζικο ντους. Από το ζεστό στο κρύο και τούμπαλιν.
