Βελούδινο σφυρί…η αλλιώς ωραίος τρελός…

0

Αυτός ο χαρακτηρισμός είχε ταυτιστεί με τον Ματ Λοτζέσκι, ένα μεγάλο σκόρερ που πέρασε από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ πριν αποφασίσει να βάλει τέλος στην πλούσια καριέρα του. Βελούδινο σφυρί λοιπόν, γιατί ήταν ένας ψυχρός εκτελεστής και έκανε τη ζημιά στους αντιπάλους χωρίς να τον πάρεις χαμπάρι.

Αν πρέπει να τον παρομοιάσω με έναν παίκτη «δικό» μας, στην παρούσα φάση θα έλεγα Σιζόπουλο αλλά πριν τον Σίζο υπήρχαν και άλλοι που ήταν ερωτευμένοι με το αντίπαλο καλάθι, που τους άρεσε να το ματώνουν ή όπως αλλιώς θέλετε μπορείτε να το πείτε.

Ας μπούμε λοιπόν στη μηχανή του χρόνου παρέα και ας θυμηθούμε λίγο τι εστί Νικόλας Παπαδόπουλος… Ο Junior όχι ο Πιστόλας… Χαζό αλλά εγώ έτσι τους ξεχώριζα.

Ο Νικ λοιπόν ήταν ένας ψυχρός εκτελεστής, ένας επαγγελματίας με τα όλα του που είχε σαν μέλημα το καλό της οικογένειας του και να κάνει αυτό που αγαπούσε περισσότερο που ήταν φυσικά το μπάσκετ. Το ραντεβού του με τα αντίπαλα καλάθια σε σημείο έρωτα. Μέχρι και η γυναίκα του θα ζήλευε.

Δεν τον λες πρώτο αμυντικό, ούτε σούπερ αθλητικό, αλλά αν η μπάλα ζεματούσε ήξερες που έπρεπε να πάει. Και να μην ήξερες βασικά την έπαιρνε μόνος του και σε κανόνιζε, δεν είχε τέτοια θέματα. Ευθύς χαρακτήρας σε σημείο παρεξήγησης, δεν τον ενδιέφερε κιόλας να τα έχει καλά με κανέναν. Απλά να κάνει καλά την δουλεία του. Και την έκανε άψογα…

ΕΘΑ, Ομόνοια, ΑΠΟΕΛ, ΑΕΚ (Σίγουρα ξέχασα ομάδες γι αυτό απολογούμαι προκαταβολικά) και πάει λέγοντας, ο εκτελεστής που όλοι οι προπονητές ήθελαν στην ομάδα τους. Μέχρι που τον πρόδωσαν τα γέρικα γόνατά του (έτσι για να ακούσω και το μπινελίκι όταν το διαβάσει) και αποφάσισε να κάνει στροφή στην προπονητική.

Για τα επιτεύγματα του σαν προπονητής μια άλλη φορά…. Εγώ απλά υποκλίνομαι για την αγάπη που δείχνει στα παιδιά και στο πόσο προσπαθεί μέσα από καθημερινή δουλεία να προβάλει μέσω των παιδιών το άθλημα που τόσο πολύ αγάπησε.

Τι κρατώ από όλα αυτά τα χρόνια που τον έβλεπα στα γήπεδα και είχαμε μια πιο συχνή ας πούμε επικοινωνία; Ότι ποτέ δεν τον ενδιέφερε η άποψη των άλλων. Ήταν ένας ωραίος τρελός και «άνθρωπος» από τους λίγους!!!

Respect Nik!!!

Coffee House